De Snertwandeling in Melissant

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Op 10 februari vierde mijn schoonzusje in de middag haar verjaardag en eigenlijk was ik niet van plan om die dag te gaan wandelen. Tot mijn oog in het LWP op de Snertwandeling in Melissant viel. Melissant klinkt een heel eind weg, maar eigenlijk valt dat best mee. BramBram vertelde me dat ik er in een half uurtje zou zijn. En er was een afstand van 17 km, dat zou precies leuk zijn om 's morgens te kunnen lopen en 's middags naar het feestje te gaan!

Echt heel vroeg hoefde ik niet op, de 17 km mocht pas om 9 uur starten, maar toch zorgde ik ervoor dat ik een half uurtje van tevoren aanwezig was. Op m'n gemak een parkeerplaatsje zoeken, inschrijven en foldertjes neerleggen. De eerste bekenden liep ik buiten al tegen het lijf: Hansje en Adrie waren er ook, zij gingen op de 29 km.

Bij de inschrijving bleek dat je geen routebeschrijving mee kreeg, maar wel een plattegrondje, zodat je in grote lijnen zag hoe de route liep. En er was natuurlijk gepijld, later zou blijken dat de bepijling prima was. Na een klein stukje door het dorp Melissant gingen we dan de weidse polders in. Al gauw zag ik een bekend plekje van een Groene Wissel die ik hier eens gelopen heb: een grote ton als huisje ingericht.

Vlak nadat we het dorp uit waren kwam daar de splitsing, de 29 en de 6 km sloegen af en de 17 km lopers gingen richting de Slikken van Flakkee. Eerst over een eindeloze asfaltweg omzoomd door hoge bomen met zicht op een golfbaan in de verte. Het was inmiddels prachtig weer geworden, een strakblauwe lucht met een vrolijk zonnetje erin. In de verte zag je de wolken wegtrekken, “Daar gaan de laatste regenbuien”, zei een medewandelaar!

In de Slikken zelf was het helemaal mooi, we bleven alsmaar een smal fietspad volgen, eerst was het een gruispad, later werd het en betonnen pad. De uitzichten waren grandioos en het nog laaghangende zonnetje zorgde voor een prachtig schouwspel als hij door de kale boomtakken heen scheen. De, toch wel stevige, wind hadden we hier schuin van achteren, kortom, ik heb van dit stukje lopen genieten!

Toen we eenmaal het fietspad verlieten waren we al snel bij de eerste verzorgingspost. Daar kreeg je (gratis) koffie of thee en er waren slagroomsoesjes voor de liefhebbers. Nou, dat laat ik me geen twee maal zeggen natuurlijk, daar heb ik lekker van gesmuld! Er stond ook een dixi, maar daar was het wel erg druk en ik had geen zin om in de rij te gaan staan. Iets verderop heb ik maar gewoon een struik opgezocht, wel zo snel.

Het parcours blijft schitterend, echt helemaal mijn ding hier. Eindeloze, rustige asfaltwegen en als er dan eens een iets drukkere weg is, staat daar nog een verkeersregelaar ook om ons te helpen oversteken! In de verte komt het kerktorentje van Dirksland in zicht, op het plattegrondje heb ik gezien dat daar weer een rustpost zit. Over een heel lange asfaltweg komen we op Dirksland aangelopen en daar zit in een zwembad de tweede rust.

Hier moest natuurlijk wel voor de consumptie betaald worden, maar even zitten op een stoeltje aan een tafeltje is ook op een 17 km wel lekker! En dan op voor het laatste stuk. En nee, de mooie asfaltwegen en fietspaden waren nog lang niet op, er waren er nog genoeg om deze tocht helemaal “mijn ding” te laten zijn! Vooral het laatste fietspad, kronkelend langs een blauw watertje, vond ik heerlijk om te lopen!

En toen waren we weer terug in Melissant, bij de afmelding kregen we een bon voor een kom snert en natuurlijk heb ik daar even heerlijk van zitten genieten. Het was prima snert, m'n lepel bleef er recht in staan en zo hoort het natuurlijk ook! Na iedereen bedankt te hebben voor de geweldige tocht ben ik mooi op tijd voor de verjaardag weer terug naar Rozenburg gereden. Volgend jaar ga ik hier voor de 29 km, want deze komt hoog in m'n favorietenlijstje!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!