Het Grebbeliniepad
van Veenendaal naar Leusden

Dag 3 22 km Van Veenendaal naar Scherpenzeel		Dag 4 17 km Van Scherpenzeel naar Leusden
groter formaat		groter formaat

Klik op de plaatjes om de routes in Google Earth te bekijken

Dag 3, van Veenendaal naar Scherpenzeel

En zo is het alweer een maand verder en is de tijd aangebroken om m'n tweede tweedaagse tripje op het Grebbeliniepad te gaan maken. En aan de weerberichten te zien ga ik ongelooflijke mazzel met het weer hebben: uitgerekend de woensdag en donderdag die ik op pad ben, wordt er geweldig mooi weer voorspeld! Veel zon, hoge temperaturen en geen regen, dat betekent dat de winterjas thuis kan blijven en dat m'n zomerjasje aan kan.

Ook ga ik dit keer met m'n nieuwe rugzak lopen. De grote rugzak die ik heb, was wel erg groot voor een tripje met maar één overnachting, maar m'n gewone dagrugzak is daar net weer te klein voor. Nu heb ik een 25 liter Nomad rugzak gekocht, en die blijkt helemaal perfect te zijn. Hij is van zichzelf al veel lichter dan die grotere rugzak en ik vind dat ieder onsje gewicht belangrijk is. Ik heb gauw last van m'n rug, dus hoe minder gewicht hoe beter!

De ochtenden zijn nog wel koud, dus ik besluit toch maar wel een legging onder m'n zomerbroek aan te doen, en een basic shirt met lange mouwen onder mijn gewone T-shirt. Wordt het me onderweg te warm, dan kan ik altijd dat onderste laagje uit doen. En zo voorbereid ga ik op pad, ik rijd weer naar Veenendaal en zet daar Kiaatje weer bij het station. Normaal vind ik het prettiger om de auto aan het eind van de tocht te hebben, maar op dit tripje is de eerste dag een stuk langer dan de tweede dag. Moeilijk gedoe met het openbaar vervoer kan ik dus beter op de tweede dag hebben.

En zo loop ik vanaf het station het korte aanloopstukje en pik bij het Ruisseveen de route van het Grebbeliniepad weer op. Ik loop al gauw weer langs het Valleikanaal, en dat blijf ik volgen tot ik bij de sluis bij de Roode Haan ben. De naam Roode Haan wijst naar de brandstichtingen in Veenendaal tijdens de 80-jarige oorlog, en daar zijn het verdedigingswerk en de sluis van de Grebbelinie. Het is heerlijk zo in het zonnetje veel langs het water te lopen, alles kleurt prachtig blauw!

Langs een hertenkamp en een heerlijk lange rechte asfaltweg gaat het richting de Linie van Juffrouwwijk, waar een paar bunkers midden in de weilanden staan. Hier is het ook uit met de pret van het lopen op verharde wegen, ik ga eerst een gruisweg op en wat later gaat het vaak over zandpaden. Gelukkig zijn die zandpaden wel keihard, behoudens een heel enkel blubberstukje is alles prima begaanbaar.

Na ca. 6 km las ik even een bankjesrust is en daarna kom ik aan het grote Fort aan de Buursteeg, één van de grootste werken van de Grebbelinie. Het pad loopt dwars door dit fort heen, en natuurlijk maak ik een ommetje over de vestingpunten, genietend van de prachtige uitzichten. Er staat ook een zielig overblijfsel van een vroegere bunker en naast het fort zijn ze druk bezig met de bouw van een bezoekerscentrum van de Grebbelinie.

Hierna gaat het een fietspad richting Renswoude op, dat begint als een betonpad, maar na de kruising met de Arnhemse weg gaat het verder als schelpenpad. Bij de Arnhemseweg zijn nog de oude coupures in de dijk zichtbaar en iets verderop kom ik langs de Munnikenheul. Daar haal ik een paar halsbrekende toeren uit om een peilmerk te kunnen fotograferen dat het waterpeil tijdens de overstroming van 1855 aangeeft. Goed dat dat in het boekje stond, anders had ik het nooit gezien!

Wat verder verlaat de route het fietspad en moet ik een klompenpad gaan volgen. Ook dit is gelukkig goed begaanbaar en ik vind dit wel één van de mooiste stukjes van de route tot nu toe! Prachtige uitzichten en ook veel water, schitterend blauw kleurend in het zonnetje. Het pad komt uit bij het Werk aan de Daatselaar, ter bescherming van het belangrijke sluisje in de Lunterse Beek.

Ook hier wandel ik een rondje over de ringwal, nadat ik een selfie heb gemaakt samen met een houten wachter. Iets verder staat een bankje en las ik een tweede bankjesrust in, genietend in het zonnetje. Liep het vorige fietspad over de Slaperdijk, nu gaat het verder over de Groeperkade, ik loop een stukje graspad langs een golfbaan en een paar schreeuwend dure villa's en daarna komt er een stukje bos.

Langs een paar poelen water kom ik uit bij restaurant De Dennen en daar kan ik even heerlijk aan de koffie en naar het toilet, ik zit hier op bijna 14 km. Na deze rust kom ik langs een monumentje voor 5 mannen die als represaillemaatregel op 14 november 1944 gefusilleerd zijn door de Duitsers. Langs de voormalige Buitenplaats De Engelaar en het Werk aan de Engelaar wandel ik over een eindeloos zandpad verder. Dit pad vond ik een stuk minder leuk dan het vorige……., beetje saai!

Ik kom uit bij een asfaltweg en die mag ik zowaar een stukje gaan volgen, toch wel weer lekker, hoor, zo'n gladde ondergrond! Links van me loopt de spoorlijn en naar rechts heb ik prachtige uitzichten over open boerenland, ik loop te genieten! De asfaltweg brengt me weer terug bij het valleikanaal, daar waar de spoorlijn Utrecht-Arnhem via een spoorbrug dit kanaal kruist. Van deze spoorbrug is tevens een damsluis gemaakt, je kan de sponningen voor de schotbalken nog zien.

En dan moet ik het laatste stuk langs het Valleikanaal, ca. 3 km, en dat blijkt een hobbelig graspad te zijn. Foei, dat is weer even afzien na dat stukje over asfalt, maar gelukkig is het gras wel kort. Halverwege staat er een bankje, waar ik nog even dankbaar gebruik van maak en dan de laatste loodjes, nog een stukje graspad, een zandpad en dan kom ik uit bij de post Lambalgen. Hier moet ik de route verlaten naar m'n overnachtingsadres.

Dat is ongeveer een kilometer verderop, een mooi groot, wit hotel. Ik heb een mooie grote kamer en o heerlijkheid, een ligbad! Daar ga ik even uitgebreid in liggen dobberen, daarna eet ik een hapje in het (sjieke) restaurant. Nog een kopje koffie toe, even GTST kijken en de -verwachte- uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen bekijken (JA, ik heb gestemd vanmorgen, om kwart voor acht al) en dan duik ik m'n bedje in! Prima dag geweest!

Dag 4 van Scherpenzeel naar Leusden

Ik heb geslapen als een roos, en ben netjes voor de wekker wakker geworden. Toen ik de gordijnen openschoof scheen het opkomende zonnetje recht m'n kamer in. Het belooft weer net zo'n mooie dag als gisteren te worden! Na de gebruikelijke ochtendrituelen daal ik af voor het ontbijt en laat me dat goed smaken. Rugzak inpakken en uitchecken en ik ben klaar om voor dag twee op pad te gaan!

Natuurlijk moet ik even dezelfde weg terug naar de Post van Lambalgen, waar ik het Grebbeliniepad weer op kan pikken. Op het kaartje heb ik al gezien dat ik vandaag onmogelijk fout kan lop: het is in principe alsmaar het Valleikanaal volgen! Maar eerst even de kazematten van de Post Lambalgen op de foto zetten natuurlijk. Omdat deze post ook wat hoger in het landschap ligt, heb je hier ook prachtige uitzichten!

Dan ga ik het pad langs het kanaal volgen, op een enkele hondenuitlater na heb ik hier het rijk voor mij alleen. Het is een prachtig pad, weliswaar onverhard, maar ook dit pad is een keihard zandpad. Het pad loopt over een dijk en waar deze wordt doorsneden door wegen is de zijkant van de dijk verstevigd met …….. zandzakken! Althans, daar lijkt het op, maar als je van dichtbij goed kijkt, zie je dat het allemaal beton is. Maar zo goed nagemaakt dat het wel echt lijkt!

Wat verderop kom ik door een nagemaakte loopgraaf, die een beeld geeft van de wijze waarop de Liniedijk tijdens de meidagen van 1940 versterkt werd. Een mitrailleurnest, een scherfvrije ruimte en schietgaten herinneren aan de strijd hier. Leuk om nu doorheen te lopen, maar luguber om te bedenken hoe het hier toentertijd moet zijn geweest……. Langs de watertoren en de damsluis bij Pothbrug vervolg ik de dijk.

Het zandpad gaat over in een wat hobbeliger graspad en op een gegeven moment moet ik zelfs een weiland door, waar een bordje hangt dat de dieren die hier rondlopen ossen zijn, en geen stieren. Maakt niet uit, er liep helemaal niks. Nou ja, ikke dan……. Dan bereik ik de Damsluis in de Roffelaarskade en hier kan je een ommetje maken naar het voorwerk op de Roffelaarskade. Daar is bijna niets meer van te zien, maar er moet wel een mooi natuurgebiedje liggen.

En dus pik ik dit ommetje maar even mee, het is inderdaad een mooi klein natuurgebiedje, ze zeggen dat er ijsvogels rondvliegen, maar die heb ik niet gezien. Met wat moeite kan ik wel de vormen van het verdedigingswerk herkennen. Als ik terug ben van dit ommetje vind ik het wel tijd voor een bankjesrust en geniet van het zonnetje op een bankje met uitzicht op de vistrap bij de Roffelaarskade. Heerlijk, wat een bofkont ben ik met twee van zulke schitterende dagen!

Overigens zie ik hier dat er aan de andere kant van het kanaal een prachtig geasfalteerd fietspad loopt en heel even kom ik in de verleiding…… Maar nee, natuurlijk niet, ik loop dit pad en dan loop ik de officiële route ook, natuurlijk! En dus banjer ik weer verder, eerst over het gras, wat later weer over een zandpad. En, eerlijk is eerlijk, de uitzichten vanaf de dijk zijn vele malen mooierder dan ze ooit vanaf het fietspad meer in de diepte kunnen zijn!

Ik passeer de Bruinenburgersluis en ontmoet daar een medewandelaar. Hij vraagt of ik ook de NS-wandeling loop, nee dus, en we raken aan de praat. Het blijkt dat we allebei zo'n beetje hetzelfde idee hebben: we leven te kort om alles nog te kunnen wandelen wat we willen en dus pikken we alles mee wat we kunnen, zolang we er nog gezond genoeg voor zijn! We wuiven elkaar weer gedag en gaan ieder ons weegs, leuk, zulke ontmoetingen!

Daarna kom ik langs een Theehuis, helaas is dat nog gesloten en ik heb geen zin om een half uur te wachten tot het open gaat. Verder dus maar weer, tot ik opeens als verrassing op een bunker stuit die als museumpje is ingericht! Net als ik daar kom, komen er met veel geraas twee helikopters overvliegen. Ik vind ze wel een beetje in de sfeer passen, maar realiseer me dat er tijdens WOII nog geen helikopters in gebruik waren……

Het museum is echt interessant. Veel verhalen, natuurlijk van de geschiedenis van de Grebbelinie, maar ook van mensen die hier woonden ten tijde van de strijd. Toch wel bizar dat sommige boerderijen hier tweemaal zijn gesloopt, omdat ze in het schootsveld van de kanonnen stonden, in 1940 tijdens de Nederlandse verdediging tegen Duitsland en in 1944 tijdens de Duitse verdediging tegen de geallieerden. Overigens staan er op dit deel van de route ook veel QR-codes die nog veel meer vertellen over de historie van het gebied. Geen pad dus om tempo te maken!

Aan de overkant van het kanaal bij het museum zit kanoboerderij Berg. Ik besluit even te gaan kijken of ze al open zijn, maar nee, ze zijn nog voor het seizoen gesloten. Er komen echter een onvriendelijke hond en een aardige mevrouw naar buiten. De hond laat z'n tanden blikkeren, maar de vrouw zegt dat ik naTUURlijk even op het terras in de zon mag zitten, en wil ik misschien ook een kopje koffie? Nou, daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk, de hond druipt af en ik geniet van een heerlijk bakkie. Kosten: een eurootje. Wat een geweldige dingen maak je toch mee hè, op wandeltochten!

En dan het laatste stukje langs het kanaal, ik kom langs de buitenwijken van Leusden te lopen en het wordt wat drukker op het pad, veel hondenuitlaters. Dan ben ik aan het eind van de route voor vandaag, maar vanaf hier staat nog een ommetje van ca. 4 kilometer op het programma: over de Asschatterkeerkade. Met dit mooie weer en nog zeeën van tijd, is er geen enkele twijfel mogelijk, dat ommetje pik ik ook nog even mee!

En daar heb ik geen spijt van gehad, wat een interessant stukje route was dat! Er was van alles te zien, bunkers, loopgraven, aspalen, en zelfs een betonnen tankversperring. Met alle info uit het boekje en op QR-codes ben je hier zomaar een uurtje zoet! In 1940 werd hier gevochten door soldaten van het 15e regiment Infanterie tegen de voorhoede van het Duitse leger. Wat een hel moet het toen geweest zijn hier, niet voor te stellen…….

Op het eind loopt de keerkade dood, ik kan kiezen tussen de kade teruglopen of er via een asfaltweg een echt ommetje van maken. Ik kies voor dat laatste, want ik vind het nooit leuk om dezelfde weg terug te lopen. Leuk dat ik vanaf de weg die ik nu loop in de verte de bunkers kan zien liggen! Wederom op het eindpunt aangekomen, neem ik nog heel even een bankjesrust en ga daarna op zoek naar de bushalte.

De terugreis viel niet mee, de bus was te laat, dus ik miste m'n aansluiting en eenmaal in Kiaatje op de weg was daar de ene file na de andere. Het was natuurlijk ook spitstijd geworden inmiddels en dat ben ik niet meer gewend. Maar uiteindelijk was ik dan toch thuis, waar Bram blij was om me weer te zien. Dit tweede tripje is weer uitstekend bevallen, ik zie alweer uit naar de laatste twee dagen, dat gaat in mei worden, want in april staat de Twentse 4Daagse op het programma.

Klik op de plaatjes hieronder voor de foto's van dag 3 en dag 4.

Dag 3		Dag 4

Klik hier voor het verslag van dag 1 en dag 2.
Klik hier voor het verslag van dag 5 en dag 6.

Vergeet mijn gastenboek niet!