De Midwinterhoornwandeltocht
in Dalfsen

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

De Midwinterhoornwandeling van Green Shoes in Dalfsen stond al een aantal jaren op m'n verlanglijstje. Maar ja, Dalfsen ligt voorbij Zwolle en zo'n 190 kilometer bij mij vandaan……., dat is wel heel ver rijden voor een tocht met een langste afstand van 20 kilometer! Toch vond ik dat het er maar eens van moest komen en toen er voor de 29e december ook nog eens prachtig weer voorspeld werd, heb ik de knoop doorgehakt en ben afgereisd naar Dalfsen.

Erg vroeg op natuurlijk, eerst thuis een bakkie gedaan, Bram voldoende eten voor de hele dag gegeven en toen een koffie voor in de thermosbeker voor in de auto gemaakt. Rond 06:30 uur ben ik van huis gegaan en ik heb een supervlotte rit gehad. Nergens files, het scheelt zeker dat het de dagen tussen kerst en oud&nieuw zijn, de scholen hebben vakantie en misschien veel ouderen ook.

Rond half negen was ik bij de start, ergens in the middle of nowhere. In dit soort gevallen ben ik altijd heel blij met m'n BramBram, die weet me over allerlei kruipdoor-sluipdoor-weggetjes toch altijd tot voor de deur te loodsen, hoewel hij dit keer wel waarschuwde dat m'n bestemming aan een onverharde weg lag. Toen hadden er al alarmbellen bij me moeten gaan rinkelen natuurlijk……, evenals bij de naam van de startlocatie: het Boskamp!

Maar goed, ik kon Kiaatje nog lekker dichtbij op een onverharde parkeerplaats kwijt en ook in het startbureau was het nog rustig. De inschrijving ging dus vlot, ik betaalde € 5,50 (na aftrek van een euro bondskorting) maar daar kreeg ik twee consumptiebonnen voor, voor een kop snert en voor een glas Glühwein. Ik strooide wat kaartjes en foldertjes in het rond, maakte een babbeltje met Rolf Craanen en dronk nog maar even een kopje koffie, want er mocht pas om negen uur gestart worden.

De hoornblazers arriveerden ook in het startbureau, stoer gekleed in boerenkiel met rood-geruite halsdoek en een zwarte pet. Ze namen met z'n allen de route door en bepaalden waar ze zouden gaan staan om de wandelaars onderweg met de klanken van de midwinterhoorn te begeleiden. Ik maakte een praatje met één van hen en die wilde toen ik van start ging wel even voor me poseren en een riedeltje blazen. Het klonk fantastisch!

Ik ging op pad met een uitgebreide routebeschrijving, die ik amper nodig heb gehad, omdat er uitstekend gepijld was. Wel was het even wennen aan de manier van bepijling. Er werden piketpaaltjes gebruikt, voorzien van verschillende kleuren tape. Wit voor de 20 km, rood voor de 13, groen voor de 8 en zilver voor het nummer van het paaltje, dat correspondeerde met de nummering in de routebeschrijving. De paaltjes stonden iets voor iedere richtingwijziging, rechts van het pad als je rechtsaf moest, links als je linksaf moest. Direct na de richtingwijziging stond er dan weer een paaltje zodat je zag dat je goed zat. De bovenkant van alle paaltjes was oranje. Door al die verschillende kleurtjes vielen de paaltjes goed op en was alles moeiteloos te volgen, temeer omdat er op wat langere stukken ook hulp-pijltjes zonder nummer stonden zodat je wist dat je nog steeds goed liep. Het lijkt me wel een erg arbeidsintensieve manier van pijlen, dus alle hulde voor de pijlers!

We begonnen in een heel mistige omgeving. Thuis was het ook al mistig geweest, maar zo rond Amersfoort was het opengetrokken en bij Zwolle was de mist weer op komen zetten. Ik vind dat niet erg, ik hou wel van mist en hier in het bos zorgde het voor een sprookjesachtige omgeving. Na zo'n drie kwartier begon de zon een beetje door de mist heen te prikken, net op het moment dat we de klanken van de volgende midwinterhoornblazer hoorden. Was prachtig in dat stille, nevelige bos!

Iets later trok de hele lucht open en werd de hemel strakblauw. We gingen toen ook net het bos uit en de hei op. Dat was prachtig en ook daarna, weer terug in het bos, zorgde de zon voor schitterende plaatjes met z'n jacobsladders tussen de bomen door. Bij een schapenweitje stond de volgende hoornblazer te blazen en ietsje verderop stonden twee blazers die wel een heel grote hoorn bij zich hadden!

Ik raakte met ze aan de praat en vroeg of die hoorns niet ontzettend zwaar waren, waarop ik dat zelf even mocht voelen. Stond ik opeens met die joekel van een hoorn in m'n handen! En dat weegt helemaal niet zoveel als je zou denken, eigenlijk best licht. De hoorns worden trouwens met de hand gemaakt door leden van de hoornblazersvereniging, meestal van berkenhout. Ik bedankte de mannen voor hun muziek en uitleg en vervolgde m'n tocht.

In de routebeschrijving stond dat er twee rusten zouden zijn, maar helaas niet op welke afstand je die kon verwachten. Op een tocht van 20 km zou ik denken op zo'n 7 a 8 km, maar nee, de eerste rust zat pas op bijna 10 km. Het stuk vlak voor de rust ging trouwens niet door het bos, maar tot m'n genoegen langs weilanden, ik kon weer heerlijk om me heen kijken!

De rust was bij station Dalfsen in een grote tent. Ik wisselde m'n consumptiebon in voor een kop snert en heb daar heerlijk van zitten genieten. Toen ik weer verder ging, kwamen we eerst langs een heuvel met daarop een grote steen op een sokkel. Medewandelaars wisten me te vertellen dat dit “De Zwevende Steen” wordt genoemd en natuurlijk ben ik het ding even van dichtbij wezen bekijken. Er blijkt een heel groot gat in te zitten, je kijkt zo van beneden naar boven er dwars doorheen. Apart hoor!

We komen op het terrein van Huize Den Berg en lopen daar over een lange laan omzoomd door bomen. De rijp in deze bomen is inmiddels aan het dooien en er vallen aan alle kanten een soort hagelkorrels uit de bomen naar beneden. Sommige smelten in hun val, maar andere komen als glinsterende ijsblokjes op de grond terecht, een heel mooi gezicht. Er vallen er ook een paar op m'mn hoofd, maar gelukkig zijn ze te klein om me te bezeren.

Het stukje daarna vind ik oprecht het allermooiste stuk van de route! Langs weilanden over goed begaanbare paden, langs watertjes met mooie spiegelingen en ergens een vistrap bij een sluisje. Er staat een droomhuisje voor open-land-liefhebbers en zelfs prikkeldraad wordt prachtig als er met druppeltjes bepereld spinrag aan hangt! We komen bij Huis den Berg, dat zichzelf in de spiegel in het water bekijkt, lijkt het wel.

Bij Huis den Berg staat ook het volgende groepje hoornblazers en hier leer ik dat ze nooit tegen elkaar in spelen, ze wachten met spelen tot de vorige blazer klaar is. Die laat dat weten met twee speciale “slottonen”, waarmee hij aangeeft dat de beurt aan de ander is. Zo kunnen ze ook zonder dat ze elkaar zien weten dat ze kunnen gaan blazen. En hier staat ook een jonge jongen z'n wangen bol te blazen, het zijn dus niet alleen ouderen die de hoorn bespelen!

Hierna gaat het weer een stukje door het bos, met een steile klim en dito afdaling, waarna we via het Willemspad naar de tweede rust lopen. Vlak voor deze rust staat een groepje kinderen gratis ranja uit te delen en dat vind ik zo'n leuk gebaar dat ik een bekertje neem. Het smaakt me prima! En achteraf maar goed dat ik dat bekertje heb genomen, want bij de officiële rust staat een rij van hier tot Tokio. Ik besluit daar niet bij aan te sluiten, het is vanaf hier nog maar anderhalve kilometer en Glühwein is toch m'n favo drankje niet (hoewel ik begreep dat er ook andere consumpties waren).

In plaats daarvan ben ik gaan kijken bij een demonstratie hoe midwinterhoorns gemaakt worden, best interessant en ik zag er ook een schitterend exemplaar met de ingesneden naam “Dalfsen” erop. Daarna op pad voor het laatste stukje, ik kwam onderweg nog een boom tegen die een bosbeheer-bordje aan het verzwelgen was en toen kwamen we via een laatste (modderig) bospaadje en een allerlaatste klimmetje weer uit bij Het Boskamp. Daar staat de allerlaatste hoornblazer van vandaag en daar maak ik even een filmpje van.

Klik op dit plaatje om dat filmpje te zien:

Binnen was het een gezellige boel, er was een groepje dames aan het country-dansen, de muziek stond gelukkig niet al te hard en hier stond geen lange rij, dus een kopje koffie was zo besteld. Blijf ik alleen met een consumptiebon zitten…… nou ja, die plak ik maar in m'n wandelboekje! Ik heb het een schitterende, afwisselende tocht gevonden, ook al omdat het natuurlijk prachtig mooi weer was. De hoornblazers maakten het echt speciaal en er was prima gepijld! De rusten hadden iets beter verdeeld kunnen zitten, maar ach op 20 km maakt dat niet zoveel uit.

Ik laat m'n boekje stempelen, bedank de organisatie voor de leuke dag die ze me bezorgd hebben en na nog een toiletbezoekje vertrek ik weer huiswaarts. Het is wat drukker op de weg dan vanmorgen, maar echte files heb ik niet gehad. Het is een geweldige dag geweest en ik ben blij dat ik toch uiteindelijk doorgezet heb om deze tocht te lopen!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!