Groene Wissel Sexbierum
Verhard door Noordwest Friesland

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Zo af en toe (heel regelmatig eigenlijk ) krijg ik de wandelkriebels en wil er een paar dagen tussenuit om (het liefst in een nog onbekende omgeving) al wandelend de boel daar te gaan verkennen. Zo ook dit keer, de keus viel op Friesland. Daar heb ik buiten de 11Stedentocht en de Meerslag om Bolsward eigenlijk nog maar weinig gewandeld. Dokkum leek me wel leuk als uitvalsbasis en een B&B was snel gevonden: Het Vergulde Scheepje.

Maar dan de routes…….. Ik zocht weer bij de Groene Wissels, maar tjonge jonge, wat zijn er daar veel van in Friesland! De keus was dit keer wel wat beperkter omdat ik maximaal 20 km wilde lopen, ik ben nog steeds niet helemaal hersteld van een verkoudheid. Maar dan nog: keus te over! Uiteindelijk viel de keus op Sexbierum, Anjum, Mantgum en een stadswandeling door Dokkum.

BramBram stuurde me over de Afsluitdijk en vanaf die kant gezien was Sexbierum voor de eerste dag een logische keuze. En dan het tijdstip van vertrek, na de files gaan rijden betekent dat de halve dag al om is voordat je er bent en voor de files gaan rijden, tja, dat is tegenwoordig wel heel erg vroeg! Toch heb ik voor dat laatste gekozen, ook al omdat ik dan rond zonsopkomst op de Afsluitdijk zou zijn. Mooi om daar een paar fotootjes van te maken.

En dat lukte prima, ik had weliswaar een paar kleine files (halfzes weg is toch beter!), maar zo rond 8 uur reed ik de dijk op. Bij het monument heb ik een parkeerplaatsje opgezocht en in de gierende wind op de zonsopkomst gewacht. En het was de moeite waard! De lucht kleurde van roze naar goud en blauw, en zeker ook de weerschijn op het water was prachtig. Alleen baarde de wind me een beetje zorgen voor het wandelen straks…….

Aan het eind van de dijk ben ik even naar het wegrestaurant gereden voor een kopje koffie met wat lekkers, want in de routebeschrijving stond dat er onderweg geen horeca zou zijn. En de thermosbeker die ik van huis mee had genomen was al schoon leeg. Verkwikt en weer opgewarmd reed ik verder, de bekende weg naar Harlingen, alleen nu ging ik verderop pas de weg af. Beetje binnendoor slingeren en toen was ik in Sexbierum.

Vlak bij de Sixtuskerk (Sexbierum is naar Sixtus genoemd) vind ik een mooi parkeerplaatsje voor Kiaatje, ik pak m'n route en rugzak, stel de GPS in en dan ben ik op pad. Na een klein stukje dorp ben ik al gauw in het weidse Friese land en ik merk al direct dat ik het zwaar ga krijgen met deze wind. Ik ben heel erg kortademig en zeker het eerste stuk moet ik regelmatig even op adem komen. Later gaat het wel beter.

Buiten de wind is het trouwens wel prima wandelweer, een mooie blauwe lucht met af en toe wat witte vegen en een voor deze tijd van het jaar hoge temperatuur van zo'n 13°. Ik hoef dan ook geen handschoenen aan en na verloop van tijd gaat ook m'n sjaal af. Ik geniet van de uitzichten over de weilanden, van de blauwe watertjes, van de schaapjes in de wei, van de boerderijen en van de eindeloze asfaltwegen. Deze route is echt weer op m'n lijf geschreven!

Bijna op de helft, na zo'n 8 km arriveer ik in Wijnaldum. Daar maak ik een rondje om de kerk en zoek een beetje in de luwte een bankje op om een crackertje te eten en een drankje te drinken. Jammer dat er vandaag geen koffie zal zijn, maar och, ik red mezelf wel! Ik ga Wijnaldum uit via een klein achterafweggetje en kom via een voetgangers/fietsbruggetje op een prachtig fietspad dwars door de weilanden uit.

Wow zeg, dit is echt genieten! En het feit dat ik de wind nu niet meer tegen heb maar een beetje schuin achter helpt hier ook reuze bij. Hier kom ik trouwens ook m'n eerste medemens op deze tocht tegen, een fietser komt me zowaar tegemoet. Voor de rest is het hier uitgestorven, zo heerlijk rustig, zoals een bekend liedje luidt. Na dit fietspad volgt er weer een stukje pal tegen de wind in, ook een beetje saai, een fietspad langs een provinciale weg, maar gelukkig is dit maar een kilometertje.

Dan ga ik op pad naar de Waddendijk en bereik deze bij het gehuchtje Roptazijl, waar een gemaal staat en een zogenaamde vishevel, waar vis vanuit zout water overgezet wordt naar zoet water. Manmoedig beklim ik via een hoge trap de dijk en geniet boven van het uitzicht. Ik kan hier uit drie mogelijkheden kiezen: de inlandige weg, het graspad bovenop de dijk, of het pad langs het wad. De mensen die me kennen weten ongetwijfeld wat mijn keuze is! Juist, het pad langs het wad!

Ik vind dit het allermooiste stukje van de route, ik ben hier helemaal alleen in m'n uppie (kom slechts weer één wandelaar tegen) met de krijsende zeemeeuwen als gezelschap. Windje in de rug, blauwe lucht, blauwe zee, zonnetje, ik geniet! Dit stukje is 2,5 km, maar van mij hadden het er tien mogen zijn. Maar aan alles komt een eind en na die 2,5 km klim ik braaf de dijk weer over.

Dan volgt er nog een klein stukje onverhard en een facultatief ommetje om de Liauckamastate heen. Ik besluit dat ommetje maar mee te pikken, het is nog geen kilometer en hier zijn wat bomen zodat ik lekker in de luwte loop. En als verrassing sta ik voor de state pal bij wandelknooppunt nummer 17! Weer terug op de gewone route is het nu niet ver meer en al gauw wandel ik Sexbierum weer binnen, waar Kiaatje trouw op me staat te wachten. Nu verder naar Dokkum, waar ik nog een korte stadswandeling ga doen!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!