De Rien Slokkerstocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Tijdens de regenachtige Sallandse Wandelvierdaagse heb ik blijkbaar een stevig virusje opgelopen, want ik ben al weken een beetje in de lappenmand. Het zonnige weekend eind oktober leek het de goede kant op te gaan en heb ik met veel plezier in Nieuwdorp en Brielle gelopen, maar daarna was het weer mis. Twee weekjes rust dus maar, maar dit weekend was ik het binnenzitten toch wel zat en besloot naar Steenbergen te gaan voor de Rien Slokkerstocht.

Wsv De Blaar in Steenbergen heeft altijd leuke tochten, en de omgeving daar is heerlijk polderachtig. En je mag lekker vroeg starten, om acht uur al, dus grote kans op een mooie zonsopkomst. Rond zeven uur vertrok ik van huis en in nog geen uur reed ik naar Steenbergen. Onderweg werd ik getrakteerd op prachtige roze-rode ochtendluchten en het eerste wat ik deed nadat ik Kiaatje had geparkeerd was daar een fotootje van maken!

In het startbureau trof ik erg veel bekenden, Arie was er, Gerard, Helma, Frans en Anita, Bert, Jeannette en Cees en later zag ik ook Jaap en Suze. En nog een heleboel mensen die ik wel van gezicht, maar niet bij naam ken, het was een gezellige boel. Ik schreef in voor de 25 km, maar later bleek dat dat toch een beetje veel was na die heftige verkoudheid, ik had beter wat rustiger met 15 km kunnen beginnen.

Maar goed, ik ging zoals gewoonlijk een poosje na de grote meute op stap en na een klein stukje Steenbergen, waarbij we ook langs de haven wandelden, trokken we de polders in. Het had 's nachts gevroren (ik had ook al de autoruiten moeten krabben) en er lag een fikse laag rijp op de weilanden. Het gaf de omgeving een prachtig winters uiterlijk en zeker toen we een grasdijk langs het water liepen was dat een schitterend gezicht.

Overigens was dat graspad maar liefst bijna vier kilometer lang (de hele route paste met gemak op een A-viertje) en op het eind was ik het wel een beetje zat. Zoveel onverhard ben ik eigenlijk niet gewend in Steenbergen! Maar goed, de prachtige uitzichten vergoedden veel en dankzij de vorst in de grond was het pad goed te belopen, hoewel er soms verraderlijk gladde stukjes in de vorm van bevroren plasjes in zaten.

Weer terug op de verharde weg liepen we langs het haventje van De Heen naar het dorp en daar zat de eerste rust na ca. 8 km. Lekker een bakkie doen in Eetcafé 't Goeleven, het smaakte best! Hier begon trouwens m'n phone kuren te vertonen. Hoewel de batterij nog een 70% aanwees, hield de telefoon het na ca. 20 seconden voor gezien. Opnieuw opstarten lukte wel, en ook dan gaf de batterij 70% aan, maar even later was het weer mis. Ik denk dat de phone niet tegen deze kou kan, het is dan ook al een oudje en het wordt bijna tijd om hem in te ruilen. Wel jammer dat ik nu m'n vriendjes op Facebook niet op de hoogte kon houden van m'n wel en wee!

Het stuk naar de tweede rust zou ca. 10 km zijn en na twee kilometer kwamen we bij een met de hand te bedienen brug. Ik kwam als eerste wandelaar aanlopen en drukte op de knop. Waarna er in beeld kwam dat ik 13 minuten moest wachten…….. Dat vond ik eigenlijk niet zo leuk, want het was best koud als je stil stond! Toen de brug eenmaal open was en we erover konden, bleek er aan de andere kant een heel leuk sluizencomplex te liggen. Dat maakte de wachttijd weer een beetje goed!

Via heel lange, gelukkig wel een beetje bochtige polderwegen vervolgden we de route, langs natuurgebied de Dintelse Gorzen, langs dijken waarop schaapjes graasden, langs kale akkers en langs geelbloeiende akkers, over dijken omzoomd door bomen en langs grote bergen suikerbieten. Sommige mensen vinden dit allemaal maar saai, maar ik heb van iedere meter lopen genieten, alleen jammer dat het zonnetje (na twee hoopvolle uurtjes) definitief achter de wolken was verdwenen.

We arriveerden in een gehuchtje met de naam Boompjesdijk en daar zat de tweede rust. We hadden er hier inmiddels 17,5 km opzitten. De rust was in een Brasserie met de gezellige naam Kakelbont, en hier trof ik ook weer bekenden. Ik maakte een praatje met Helma en Bert, Jeannette en Cees, die hadden een stukje fout gelopen, vandaar dat ze me nu pas inhaalden. Uit een folderrek nam ik nog een paar leuk uitziende routes mee, en toen ging ik op pad voor de laatste 9 kilometer (ja, het was weer een lange 25!)

En toen bleek dus inderdaad dat ik het vandaag beter bij 15 km had kunnen laten, want m'n energie was letterlijk op. Door die verkoudheid die nog steeds niet helemaal over is dus, ben ik nog kortademiger dan anders en dat kost gewoon heel veel energie, vooral omdat ik er toch nog een béétje tempo in wil houden. Ik was dus niet echt blij met nog twee kilometer grasdijk, hoewel het een mooi stuk route was met prachtige uitzichten over de Steenbergsche Vliet.

Het laatste stuk ging linea recta langs de provinciale weg naar Steenbergen terug, en met af en toe stilstaan om op adem te komen is het me toch gelukt om op een redelijke tijd binnen te komen. Wel had ik echt even de tijd nodig om bij te komen, even zitten voor ik me af ga melden! Bij het afmelden vraag ik nog even naar de naam van deze tocht: De Rien Slokkerstocht is vernoemd naar de oprichter van wsv De Blaar, nadat deze zo'n negen jaar geleden is overleden.

Wandelboekje stempelen, iedereen even bedanken voor de leuke tocht, napraten met Bert Jeannette en Cees en dan ga ik weer huiswaarts. Morgen maar weer even rustdag en dan misschien in de loop van de week een kort Groen Wisseltje doen. En dan hopen dat ik weer op m'n oude niveau terugkom……..

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Let op: de foto's staan in nieuwe albums, om de bijschriften te kunnen lezen klik op de eerste foto en daarna even op de i rechtsbovenin!
Daarna met de pijltjestoetsen rechts naast de foto's doorbladeren, de tekst staat dan steeds rechts van de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!