Rondom voormalig Zuiderzee-eiland
Schokland
Klik op het plaatje om de route in Google
Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van
het plaatje
Wat is Schokland en waar ligt het?
Geschiedenis
Ooit lag Schokland midden in de woeste Zuiderzee, die grote delen van het eiland wegsloeg. Ondanks het dreigende water en de armoede woonden er mensen. Van de prehistorie en de middeleeuwen tot in deze tijd. Tot ongeveer 1450 was Schokland trouwens geen eiland maar een moerassig veengebied met hier en daar wat droge heuvels. Waarschijnlijk was het hele gebied rond Schokland al voor de veertiende eeuw klaargemaakt voor landbouw. Toen het opkomende water grote stukken veenland wegsloeg, werd het een schiereiland. Schokland werd pas een echt eiland toen de Zuiderzee het laatste stuk opslokte. De
bewoners Eiland
op het droge Werelderfgoed
Schokland |
Best wel weer een eindje rijden natuurlijk, maar och, ik had de tijd aan mezelf en hoefde me ook niet aan vaste starttijden te houden natuurlijk. Toch besloot ik vroeg op pad te gaan, enerzijds om de verwachte warmte een beetje te ontlopen en anderzijds om misschien 's middags nog een bezoekje aan Urk te brengen, ook een voormalig Zuiderzee-eiland, maar dan veel bekender dan Schokland.
Na een rustige rit arriveerde ik rond negen uur op Schokland en parkeerde daar Kiaatje bij het nog gesloten museum. Direct al vanaf de parkeerplaats had ik uitzicht op groene weilanden met koeien erin, rijen bomen op de achtergrond en daarboven een mooie blauwe hemel. Onnodig te zeggen dat dit weer helemaal mijn ding was!
Overal
stonden grote informatieborden en omdat dit soort dingen me nou
eenmaal erg interesseren begreep ik al gauw, dat dit geen snel
wandelingetje zou worden. Ook was de omgeving zo geweldig
fotogeniek dat ik vaker stilstond dan dat ik wandelde
.
Eenmaal thuis bleek dat ik ruim 400 foto's op m'n
geheugenkaartjes had staan, op 13 kilometer
.. Toch een
record dus!
Op de noordpunt van het eiland ligt het oude haventje van Emmeloord (niet te verwarren met het huidige Emmeloord, dat is naar dit dorpje op Schokland genoemd), met daar nog het huis van de lichtwachter en het huisje waar de misthoorn stond. Op de plek van de oude haven is heel toepasselijk een meertje en daaromheen zijn de havenhoofden nagebouwd. Je hebt dus echt het idee bij een haven te staan! Alleen heb je geen uitzicht over zee, maar over de polders, vreemde gewaarwording.
Na het ronden van de noordpunt, wandel ik richting het zuiden en kom langs Het Hof van Schokland. Op het kaartje dat ik heb staat dat er hier koffie te krijgen is en daar heb ik wel trek in. Er komt net iemand naar buiten en op m'n vraag vertelt ze dat ze vandaag eigenlijk niet open zijn, maar een kopje koffie is natuurlijk zo gezet. Heel erg aardig en zo strijk ik tevreden met m'n bakkie op een terrasje neer, een blotevoetenterras nog wel!
Verder wandelend naar het zuiden kom ik door het Schokkerbos en breng daar een bezoekje aan de Gesteentetuin. Daar had ik nog niet van gehoord en dat bleek dus een extra verrassing op deze dag! Een rondwandelingetje met (alweer op grote borden) uitleg over diverse soorten zwerfstenen, de verspreiding daarvan en het gebruik dat ervan gemaakt werd. Kijk, zo kom ik toch nog een beetje aan m'n kilometers vandaag!
Verder maar weer, eerst nog een stukje bos, lekker koel, maar dan een stuk door open terrein, onder de fel brandende zon, pffffff, dat stukje was wel even erg warm! Omdat het eiland zo smal is, kom ik weer vlak bij Kiaatje uit, maar daar ga ik natuurlijk nog niet naar toe, ik wandel verder richting de zuidpunt. Onderweg las ik nog even een bakjesrust in om een paar crackertjes te eten en van het landschap te genieten. Wat mooi is het hier!
Op de zuidpunt kom ik eerst langs de plek waar vroeger de vuurtoren stond. Er hebben in de loop van de tijd meerdere vuurtorens gestaan, en van de laatste is het ronde fundament, de Vuurplaat genoemd, nog zichtbaar. Even verderop is daar de ruïne van de kerk van Ens. Eigenlijk zijn het gewoon de muren van de kerk die nog een meter of zo uit de grond omhoog steken. Je kunt dus met gemak de vorm van de kerk herkennen. In het midden ligt er een zwartmarmeren steen, waaronder de overblijfselen van vroegere Schokkers rusten (een uitgebreid verhaal hierover staat in mijn foto-album). Mooie plek!
Op het laatste stuk wandel ik nog over een graspad op een route die aangeduid wordt als Over de dykjes en van daar af kom ik op een prachtige manier op de kerk van het museum aanlopen. De wandeling zit erop, een krappe 13 kilometer, maar waarvan ik iedere meter heb lopen genieten. De gedachte aan Urk heb ik allang uit m'n hoofd gezet, zolang heb ik hierover gedaan, maar ja, op dit soort tochtjes is tempo wat mij betreft volkomen onbelangrijk!
Natuurlijk bezoek ik nog uitgebreid het museum, daar wordt nog veel meer geschiedenis verteld, ik bewonder de kerk en de ijsloper (het oudste gebouwtje op Schokland) en ik sluit vriendschap met een Schokkerse poes. Ik bekijk nog een mooie video over Schokland en dan ga ik op het terras in het museum aan de koffie. In de verte komen de beloofde onweerswolken aandrijven, dus m'n timing is perfect! |
Met een hoofd vol wetenswaardigheden en een vingerhoedje en een bekertje rijker, keer ik weer terug naar huis. Ik zal hier beslist nog wel eens terugkomen, misschien dat ik dit korte tochtje dan opneem in een grotere afstand, al die informatieborden hoef ik dan immers niet meer te lezen
Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.
Let op:
de foto's staan in nieuwe albums, om de bijschriften te kunnen
lezen klik op de eerste foto en daarna even op de i rechtsbovenin!
Daarna met de pijltjestoetsen rechts naast de foto's doorbladeren,
de tekst staat dan steeds rechts van de foto's.
Vergeet mijn gastenboek niet!