De Zennetocht in Leest

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Na een goede nachtrust na de laatste enerverende dag van de 4Daagse van Nijmegen, voelde ik me zaterdag weer kiplekker. Toen ik op het Walkers4Walkersforum een beetje zat bij te lezen, viel mijn oog op de rubriek Wandeltochten in het buitenland. Daar stond op zondag de Zennetocht van het kluppie De Slak van onze Belgische wandelvriend Kurt vermeld! Die tocht had ik een paar jaar geleden gelopen en ik had eigenlijk wel zin in een hernieuwde kennismaking.

Ik besloot alleen wel om niet voor de langste afstand van 30 km te gaan, 20 leek me ook wel mooi! De wekker voor dag en dauw gezet en rond halfzes van huis vertrokken, want starten mocht al vanaf 7 uur. En omdat ze voor later op de dag toch weer warm weer voorspelden, wilde ik proberen zoveel mogelijk in de koele uurtje te lopen. Aangekomen in Leest werd ik naar een groot parkeerterrein op een weiland gestuurd en daarvandaan was het ca. 400 meter lopen naar de start.

Ingeschreven en een sticker voor in m'n wandelboekje gekocht, en toen ook maar gelijk muntjes voor de consumpties in de rusten gekocht. Op grote plattegronden en rustenoverzichten die in het startbureau hingen, bleek dat er op de 20 km drie rusten zouden zitten. Inclusief een finishdrankje heb ik dus vier muntjes gekocht voor het wereldschokkende bedrag van € 5,60. Na een paar foto's van het startbureau gemaakt te hebben, ging ik op pad voor de 20 km.

En het was inderdaad de eerste uren nog heerlijk koel, het was wat nevelig weer en de nog laagstaande zon scheen daar prachtig doorheen. We liepen dwars door de maïsvelden en het was dan ook best veel onverhard, eigenlijk meer dan ik me van vorige keer herinnerde! Ook stonden er overal grote waterplassen en ik hoorde van diverse mensen dat het hier gisteren enorm gehoosd had. Fijn voor wandelclub De Slak dat het nu zo mooi is!

De eerste rust zit bij een paardenmelkerij en hier koop ik voor m'n eerste muntje een kopje koffie en ga daar lekker mee buiten aan een tafeltje zitten. Even via Facebook de wereld laten weten waar ik uithang en wat ik aan het doen ben. De meesten reageren toch wel verbaasd dat ik nu alweer aan de wandel ben, maar ik heb geen enkele nawee van Nijmegen. Ik heb het erg warm gehad verleden week, maar verder ging lichamelijk alles prima, geen blaren, geen spierpijn, niks. Veel wandelen doet blijkbaar toch wonderen

Na een kwartiertje rust ga ik op voor de tweede etappe en ook nu wandelen we veel door de maisvelden, op sommige plekken moeten we echt ons best doen om geen natte voeten te krijgen, zulke enorme plassen moeten we omzeilen. Maar het lukt iedere keer weer. Gelukkig zitten er nu ook wat (rustige) asfaltwegen tussen, langs leuke boerderijtjes en met heel veel klimop begroeide lantarenpalen.

Dan ben ik bij de tweede rust (bij een bierbrouwerij) en daar zit Kurt samen met een clubgenote muntjes voor de consumpties te verkopen. Hoewel ik vanmorgen op Facebook had gezet dat ik onderweg was, was hij erg verrast om me te zien. Hij had z'n telefoon nog niet gecheckt…….. Natuurlijk gaan we even samen op de foto, say cheese! Dan haal ik wederom een kopje koffie en installeer me aan een tafeltje lekker in de schaduw, want het begint inderdaad wat warmer te worden.

Maar hoe lekker ik hier ook zit, en hoe gezellig het ook is, ik moet toch weer verder, want er moeten toch nog zo'n 10 kilometertjes gelopen worden. Ik zeg Kurt weer gedag, maak nog een paar foto's van allerlei bier-attributen die binnen aan de muur hangen en dan ben ik op weg voor etappe nummer 3. En ook tijdens deze etappe is er genoeg te beleven, ik zie meubilair langs de weg staan, wat me aan de Via Gladiola doet denken, we duiken echt letterlijk tussen de maisplanten en we lopen pal langs een aanstormende trein.

In Blaasveld is het tijd voor de derde rust van vandaag en die zit bij een whiskystokerij (we liepen dus vandaag van de melk via het bier naar de whisky *lol*). Het is hier gezellig druk, er staan zitjes op een groot grasveld en er is een kraam waar je van alles kunt kopen voor je muntjes. Ik hou het weer op een kopje koffie en als ik daarna even naar het toilet wil, blijkt er maar 1 wc te zijn……. En wonder boven wonder kan ik direct naar binnen, ondanks de drukte!

Het laatste stuk van de route is wat meer verhard, behoudens dan het allerlaatste stuk, dat gaat over de Bleukensweide, een prachtig stuk natuurgebied met zoveel paarskleurende bloemen dat het bijna pijn doet aan je ogen. We lopen nog een stukje langs het riviertje de Zenne, waarnaar deze tocht vernoemd is en dan ben ik weer terug bij het startbureau. Afmelden hoeft officieel niet bij Belgische wandeltochten, maar ik neem nog wel even een kopje koffie voor ik de lange rit naar huis weer aanvang.

Dan wandel ik weer 400 meter terug naar Kiaatje, die in de brandende zon staat, gelukkig heb ik airco zodat ik, nadat ik de ergste hitte er met de blower heb uitgeblazen, koel naar huis kan rijden. Later lees ik op Facebook in een berichtje van Kurt dat er meer dan 2500 deelnemers zijn geweest. Nou, als die het allemaal zo naar hun zin hebben gehad als ik, dan is het ook voor hun een welbestede dag geweest. Ik vond het in ieder geval de reis waard!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!