De 4Daagse van Nijmegen
19 t/m 22 juli 2016
Klik op het plaatje om de route in Google
Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van
het plaatje
(geel = dag 1, groen = dag 2, rood = dag 3, blauw = dag 4)
Wel ben ik ieder jaar op de maandag even op de Wedren geweest om al m'n vriendjes en vriendinnetjes weer eens te zien en succes te wensen. En ieder jaar was ik dan stiekem blij dat ik aan het eind van de middag naar m'n stille huis terug kon en geen vier dagen in die mensenmassa hoefde te lopen! Maar voor de 100ste 4Daagse wilde ik toch een uitzondering maken!
Niet alleen voor de 100ste, maar ook omdat ik graag het IML-stempel van Nijmegen ook in m'n IML-paspoort wilde hebben! Ik ben namelijk pas met het lopen van IML-tochten begonnen nadat ik gestopt was met Nijmegen. En dat het Nijmegen-stempel ontbrak, vond ik toch wel erg jammer! Natuurlijk moest ik loten, omdat ik al die jaren niet gelopen had, maar ik had wel een redelijke kans met m'n 13 eerdere succesvolle deelnames. En inderdaad, begin april ontving ik het bericht dat ik was ingeloot!
Een hotel had ik al eerder geregeld, in Arnhem vlak naast het station. Gewoon iedere dag met de trein heen en weer en op die manier kon ik me 's avonds ook aan de 4Daagsedrukte onttrekken. Want waar andere mensen het geweldig vinden om ook buiten het lopen met gelijkgestemden op te trekken, zoek ik juist een mogelijkheid om me op mezelf terug te kunnen trekken. En ik moet zeggen: dat is prima gelukt!
Die afsluitende Vlaggenparade was tegelijk de officiële opening van de 100ste 4Daagse op zondag 17 juli, en zo was ik al een dag eerder in Nijmegen dan gepland. Gelukkig kon ik in mijn hotel nog een nachtje bijboeken en kon ik na de parade het hotel opzoeken. Prima hotel, met heel aardige mensen, inderdaad op een steenworp afstand van het station en diverse restaurantjes vlak in de buurt. Het enige nadeel was dat ze geen eigen parkeerplaats hadden en dat Kiaatje dus in een dure parkeergarage moest.
Op maandag ben ik al vroeg weer vertrokken voor de aanmelding. Ik had gehoord dat de rijen voor aanmelding op zondag nogal lang waren, dus ben ik rond halftien al in de (toen nog korte) rij gaan staan en heb gezellig staan praten met een groepje Noorse deelnemers. Noorwegen is mijn favoriete vakantieland, dus al pratende vloog de tijd voorbij. Wel een beetje vreemd om in de rij voor de 30 km te staan, ik voel me nu wel officieel een ouwe tut, hoor!
Ik heb zelfs serieus overwogen om helemaal niet te gaan starten, voor de eerste twee dagen werden er tropische temperaturen voorspeld en als ik nu al niet tegen de drukte kan, hoe moet dat dan straks gaan? Enfin, terug in het hotel, bij de koelte van een inderhaast gekochte ventilator, heb ik besloten om toch maar door te zetten, ik had er inmiddels ook al zoveel geld voor uitgegeven .
M'n nieuwe lichtgewicht rugzakje gepakt, alle batterijen voor de zekerheid nog even in de opladers gestopt, water in de koelkast en daarna ben ik lekker bijtijds naar bed gegaan, maar ook weer niet al te vroeg, de 30 km start vanaf 07.15 uur. En dat is best te doen, vroeger startte ik op de 40 km om 5 of 6 uur en in een heel grijs verleden, toen ik nog jong en overmoedig was, om 4 uur voor de 50 km .. Those were the days! *grijns*
Dag 1 De Dag van Elst
Ik ben ruim op tijd op het station, en de trein staat al klaar. Dat is wel lekker, kan je alvast gaan zitten! Ik heb van tevoren al E-tickets gekocht, speciale 4Daagseretours met 20% korting en ik vond het even spannend of ik met die papieren kaartjes de poortjes op station Arnhem wel open zou krijgen, maar dat was gelukkig geen probleem. Zoals gewoonlijk tegenwoordig reis ik eersteklas, lekker rustig en verzekerd van een zitplaatsje, dat is voor 's morgens niet zo nodig, maar 's middags is het wel fijn.
De reis gaat vlot (de hele week geen problemen gehad, dat mag in de krant!) en op station Nijmegen blijken geen poortjes te zijn, dus de volgende dagen kan het kaartje gewoon direct m'n rugzak in. Van station Nijmegen naar de Wedren is het ongeveer 10 minuutjes lopen, lekker om de spieren los te gooien, zullen we maar denken.
Ik let even goed op welke rij het snelste vooruitschuift en daar sluit ik bij aan. Goeie keus, het gaat echt snel en al gauw sta ik gescand en wel buiten de poort. Nog even de GPS instellen en dan op pad, om na een paar honderd meter alweer stil te staan. Dat gebeurt nog een keer, om verkeer op een kruisende weg voor te laten gaan. Kan ik me indenken, dat dat verkeer er af en toe langs moet, maar gebeurt dat niet een beetje vaak als ik er tweemaal voor stil moet staan?
Maar dan ben ik uiteindelijk echt op weg, en wandel door de bekende straatjes naar de Waalbrug. Blijft toch altijd leuk, de passage van deze brug op de eerste ochtend! En de brug is nu natuurlijk veel langer dan vroeger. De route gaat verder door Lent en Bemmel, dan gaat de 30 km afwijken van het mij bekende 40 km parcours. We komen door Ressen, waar ik even een korte rust in de schaduw inlas, het begint nu al warm te worden!
Hierna wordt het parcours bekend natuurlijk, we komen aan in Valburg, waar de rust van de RET zit. Hiervoor heb ik van tevoren al ingeschreven en betaald en kan nu een envelop ophalen met daarin bonnetjes voor de hele week. Dat gaat vlot, maar helaas staat de verzorgingspost in de volle zon! Ook de voorraden drankjes en omdat ik nu eenmaal niet de snelste loper ben, is het flesje AA-drink wat ik bestel, heel erg warm geworden. Niet echt lekker dus.
Nu wordt het pas echt warm, er is weinig schaduw op het parcours te vinden, maar gelukkig is er wel veel water onderweg. Niet alleen de organisatie heeft waterpunten ingericht, ook omwonenden zorgen op allerlei manieren voor verfrissing. Dat varieert van ingenieus bedachte douches tot simpele bakken met water waar je je pet in nat kunt maken. Verder benut ik ieder plekje schaduw om even af te koelen.
De dijk is eigenlijk best te doen, er is inmiddels wat wind gekomen en ik zet m'n pet af om de wind lekker door m'n haren te laten waaien. Nog even een schaduwpuntje benut bij een parasol en dan op voor het laatste stukje dijk. Hier zit ik er toch wel even echt doorheen en bij een viaduct zijg ik nog even neer op een omgekeerd bloemending. Ariaan zit hier ook en we mopperen samen even gezellig op de hitte.
Dan eindelijk, eindelijk, eindelijk kom ik in de buurt van Lent en daar zitten Sabine en Astrid. Ik ben wel erg laat, het is inmiddels al ruim na vieren en ik moet de hele brug nog over. Het was ook wel een erg lange afstand vandaag, GPS staat uiteindelijk pas stil op ruim 33 km. Maar goed, nog even de brug over en dan ben ik er (bijna). De brug is een slagveld! Uitgetelde wandelaars liggen bij bosjes in de kant, ambulances rijden af en aan, ik krijg weer visioenen van de 4Daagse 2006!
Op de Wedren verneem ik ook dat we morgen een half uur eerder mogen starten, fijn! Ik wandel terug naar het station. Ik moet tien minuutjes op de trein wachten en ik koop een heerlijk ijsje om op een bankje soldaat te maken. De trein is prima op tijd en terug in m'n hotel spring ik onder een lauwe douche en koel daarna af bij de ventilator. Als de zon eenmaal onder is ga ik de stad even in om een hapje te eten en nog even op een terrasje van een ijsje te genieten. Dan is het weer bedtijd, de kop is eraf!
Dag 2 De Dag van Wijchen
Ik heb me vandaag anders voorbereid op de warmte dan gisteren. Het opvolgen van de adviezen van de deskundigen heeft me gisteren niet veel goed gedaan en ik heb besloten om gewoon op z'n Danyells te gaan lopen, dus zoals ik iedere wandeltocht doe! Dus geen pet op m'n hoofd, geen natte handdoek in m'n nek, niet of bijna niet eten en niet al teveel drinken. En ik moet zeggen, het is stukken beter gegaan dan gisteren! Alleen de laatste 4 kilometer heb ik echt last van de warmte gehad.
Vandaag geen leuke passage over de brug, maar een vrij saai stratenparcours door Nijmegen heen. En dan weet je nu al dat hetzelfde stuk ook voor de volgende dagen op het programma staat! Wel starten we nu op vrij brede wegen, waardoor je wel wat rustiger loopt. En ook door het vroeger beginnen met scannen is de massa wat minder homogeen dan gisteren. Met andere woorden, je kan lekker doorlopen.
Want waar ik op andere wandeltochten vrijwel altijd in de achterhoede loop, kan ik op deze 4Daagse prima meekomen! De massa gaat eigenlijk te langzaam voor me en ik loop dan ook vrij veel in de berm om in te halen. Dat is toch wel boven verwachting, misschien komt het doordat ik in de groep van ouderen één van de jongsten ben? Maar goed, het loopt lekker, en ook heb ik weinig last van benauwdheid.
In etappeplaats Wijchen is het als vanouds een gekkenhuis, maar waar veel mensen de doorkomst door Groesbeek de leukste vinden, heb ik een zwak voor Wijchen! Ook vandaag loop ik weer te genieten en kan zelfs de herrie wel waarderen. In Wijchen staat wederom een verzorgingspost van de RET, helaas weer in de zon, maar ik ga toch even een bakkie doen.
Zo'n vier kilometer voor het eind zit daar weer trouw Sabine, in gezelschap van Astrid en Truus, even een babbeltje maken en dan op naar de finish! Maar dan moet ik nog wel even het Waterkwartier door .. en jeetje, wat een enorme herrie wordt daar gemaakt! Vanmiddag in Wijchen kon ik het nog wel hebben, maar nu in de warmte word ik er helemaal horendol van!
En dan ben ik eindelijk bij starthok 30B, scannen, kaart inleveren, nieuwe kaart ontvangen en dan vlug, vlug naar het station, weg uit deze warmte, weg uit deze drukte! In de rust en de koelte van de eersteklas treincoupé met airconditioning kom ik weer een beetje bij en terug in het hotel neem ik weer een heerlijk koele douche.
Ik heb er niet veel zin in om de stad in te gaan en ga achter het hotel een hamburgertje met wat frietjes bij de Mac halen, met een heerlijke vanilleshake erbij. Lekker buiten opgegeten en daarna niet al te laat naar bed. We zitten op de helft!
Dag 3 De Dag van Groesbeek
Na de inmiddels bekende rituelen, een voorspoedige treinreis en een lekker wandelingetje vanaf het station arriveer ik op de Wedren en ja, vandaag staan de vertrouwde rijen er weer. Nou, eerst maar weer een kopje koffie dan en daarna aansluiten in dezelfde rij als dinsdag. En ja, ook vandaag heb ik mazzel, het gaat lekker snel in deze rij!
Als we de bekende lange weg langs de ziekenhuizen weer lopen valt m'n oog opeens op een bordje dat aan een boom gespijkerd is. Goedemorgen allemaal, staat erop en volgens mij ken ik dat bordje nog van vroeger! Later thuis heb ik in m'n oude foto's van 2005 zitten bladeren en ja, hoor, daar heb ik een foto van hetzelfde bordje! Grappig toeval is dat de derde dag ook toen op 21 juli was, dus de foto's zijn exact 11 jaar na elkaar gemaakt!
Bij Mook splitst de 30 af van de andere afstanden en gaan we over een lange rechte weg, de Mooksebaan, richting Groesbeek. Elly, die al vaker de 30 heeft gelopen, heeft me al gewaarschuwd dat dit een behoorlijk stuk vals plat is en ja hoor, ik voel het direct aan m'n ademhaling, dit gaat omhoog! Stom genoeg ben ik vanmorgen vergeten om m'n pufjes te nemen, dus neem ik een reservepufje vlak voor we deze weg op gaan.
Misschien omdat ik hier best tegenop had gezien, valt het me alles mee. We lopen niet de hele weg omhoog, maar alleen het eerste stuk, daarna komen we op het hoogste punt, De Biesselt, en daarna is het gewoon een mooie, brede, schaduwrijke en rustige weg. Jammer genoeg vindt één wandelaar het nodig om hier met een luidspelende radio te gaan lopen. Ik sta even stil om die uit m'n gehoorsveld te laten verdwijnen en geniet dan van één van de stilste stukjes van de 4Daagse, heerlijk!
En dan ga ik op m'n gemakje de heuvels over. Ik laat me niet opjutten, tel m'n stappen, houd m'n ademhaling in de gaten en sta af en toe stil om even op adem te komen. Soms kijken mensen me wel een beetje vreemd aan als ik zomaar stil ga staan, maar ja, daar ben ik inmiddels wel aan gewend! Ik loop op het fietspad, daar is het wat rustiger en er is iets meer schaduw. Als ik naar rechts wil gaan omdat daar bij de militaire begraafplaats m'n schoonzusje met haar buren staat, blijkt dat ik die allang voorbij ben!
Dan nog even de laatste heuvel over en via Berg en Dal gaat het verder naar Nijmegen. Daar zit Sabine weer, wederom in gezelschap van Astrid, bij de ingang van de oude camping De Kwakkenberg, en natuurlijk maak ik even een praatje. Ik vertel dat het vandaag echt hartstikke goed gaat en dat het fijn is dat het vandaag een echte 30 is, en geen 33 of 34, want die extra kilometertjes hakken er toch in op die warme dagen!
Nog een paar laatste straatjes in Nijmegen en dan kan ik me afmelden (ik ben nog voor 3 uur binnen!) en m'n laatste knipkaart in ontvangst nemen. Even uitpuffen in de schaduw, dan weer naar het station en onderuitzakken in de koele trein. Tot nu toe bevalt dat heen en weer treinen me prima! In Arnhem het gewone ritueel weer van douchen en afkoelen, maar dan moet ik alvast wat gaan pakken. Morgen na het lopen ga ik direct terug naar huis, dus morgen moet de hotelkamer leeg! Nadat ik het merendeel van m'n spullen alvast naar Kiaatje heb gebracht, duik ik voor de laatste nacht m'n Arnhemse bedje in.
Dag 4 De Dag van Cuijk (Heumen)
Op de Wedren aangekomen staat daar tot m'n verrassing maar een heel korte rij, blijkt dat ze ook vandaag eerder begonnen zijn met scannen! Geen koffie dus vandaag, maar direct aansluiten en binnen een paar minuutjes kan ik op pad. Hartstikke fijn, want ik wil proberen om een beetje bijtijds aan de intocht te beginnen om niet in de al te grote drukte terecht te komen en dan is een kwartiertje eerder starten mooi meegenomen natuurlijk!
We lopen de bekende weg langs de ziekenhuizen, maar dit keer niet onder een zonnige hemel, maar onder een lucht vol met donkere, dreigende wolken. Er zijn heftige buien voorspeld voor vanmorgen, mogelijk zelfs met onweer. En buien, och daar kan je nat van worden, maar verder niks, maar onweer vind ik eng! Ik hoop dus dat de buien een beetje langs ons heen drijven, maar al gauw hoor ik het toch onheilspellend rommelen in de lucht!
Zoals gewoonlijk met die hevige buien is het vrij snel weer droog, maar een stukje verderop komt hoosbui nummer twee naar beneden. Waar ik dan loop is er geen beschutting, ik heb heel even geprobeerd onder een boom te schuilen, maar ten eerste vind ik dat eng met onweer en ten tweede werd je onder die boom net zo nat als daarnaast, tegen deze bui was zelfs een dik bladerdek niet bestand.
Ook m'n schoenen waren er niet tegen bestand, ik liep binnen de kortste keren te soppen in m'n schoenen en ook m'n broek werd van onderaf steeds natter. Het enige wat nog droog bleef was m'n bovenlichaam. Niet echt leuk, zou je zeggen, maar ik heb lopen genieten! Ik heb honderdmaal liever zo'n plensbui dan die voortdurende hitte van de laatste paar dagen! Hoewel het voor mensen die gauw last hebben van blaren niet fijn is natuurlijk, maar daar hoor ik gelukkig niet bij.
Tot aan Overasselt heeft het nog geregend, de koffie bij de RET heb ik staand opgedronken en na een praatje met Adrie en Betsy ging het de kronkelende dijk naar de brug bij Linden op. Die dijk was nog net zo leuk als ik me herinnerde, maar in plaats van op het eind rechtsaf de brug op te gaan, ging ik nu met de 30 naar links om al richting Malden te gaan. Tja, op de 4e dag mist de 30km de etappeplaats Cuijk! In plaats daarvan kwamen we door Heumen, ook gezellig!
Tja, en vanaf Malden is het eigenlijk al één lange intocht! De rijen publiek langs de kant worden steeds dikker, maar zeker op het eerste stuk is de weg nog lekker breed en kan je prima doorlopen. En ik ben hartstikke vroeg, ik heb vandaag heel weinig gerust na die regenbuien en zoals het er nu naar uitziet ben ik rond 2 uur binnen en heb ik dus geen last van militairen en muziekkorpsen.
Bij de MacDonalds ben je er echt bijna, en daar zit Sabine, vandaag in gezelschap van Mar en de moeder van Larissa. Natuurlijk nog even een praatje gemaakt, maar dan ga ik weer door. Het plaatsnaambord Nijmegen doemt op, en even later hangt het grote spandoek Via Gladiola boven de weg. Zwaaien naar de fotograaf van FotoModern en lachen om de act van de politieman op het kruispunt. Ik krijg ergens wat gladiolen en tussen alle pret en drukte door besteed ik ook even een stil momentje in mezelf om in gedachten mama, Peter en Cor er ook even bij te laten zijn
Ik zie dat het nog rustig is bij de IML-stand en ga gauw m'n stempeltje halen. Deze tocht in Nijmegen is mijn 8e IML-tocht en omdat het allemaal verschillende zijn, en allemaal binnen Europa gelopen, ben ik nu officieel European Walker. Ik krijg een mooie draagspeld, en er ligt een diploma voor me klaar, maar daar staat mijn naam helemaal verkeerd op gespeld! Ik spreek af dat ze een nieuw diploma per post opsturen, misschien wel beter ook, want hoe hou je zo'n diploma netjes in de drukte?
Ik spurt naar het station, kom tegelijk met de trein aan op spoor 1a, spring erin en ben binnen een kwartier in Arnhem, waar in het hotel mijn tas al op me staat te wachten. Ook daar felicitaties en ik bedank ze voor de goede zorgen en de uitgebreide ontbijtpakketten. Dan Kiaatje ophalen, even schrikken van de prijs van de parkeergarage, airco aan en snel naar huis. Ook die rit gaat vlot, ik ben snel in Rozenburg, wip even bij de buren binnen en ga dan naar huis, waar ik op tijd ben om met een spinnende Bram op schoot de laatste anderhalf uur van de 4Daagse op TV te bekijken!
Stertochten, Vlaggenparade en 4Daagse, het zijn twee heel leuke weken geweest! De eerste dag heb ik het behoorlijk voor mn kiezen gehad, maar nadat ik op de tweede dag gewoon mn eigen ding ben gaan doen, ging het veel beter en heb ik dag 2, 3 en 4 fluitend uitgelopen. Geen blaren, geen spierpijn, niks! Of ik nog doorga voor de 17, werd me deze week vaak gevraagd, nouwwwwwwwwwwww, daar moet ik nog eens 1001 nachtjes over slapen hoor!
Klik op het plaatje hieronder voor het
fotoverslag.
Vergeet mijn gastenboek niet!