De 4Daagse van Nijmegen
19 t/m 22 juli 2016

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje
(geel = dag 1, groen = dag 2, rood = dag 3, blauw = dag 4)

Al vanaf dat ik de eerste keer de 4Daagse liep (in 1985) heb ik geroepen: Ik ga tot nummer 13 en daarna stop ik, maar die 13 wil ik hebben! Enfin, met een tussenpoos heb ik er inderdaad 13 gelopen (2006 zou m'n 13e worden, maar die werd afgelast, dus moest ik in 2007 weer aan de bak) en daarna heb ik de 4Daagse voor gezien te houden. Het evenement is me simpelweg te massaal, te druk, er is te veel herrie en omdat het midden in de zomer valt, is het ook vaak erg warm. Allemaal dingen waar ik niet tegen kan!

Wel ben ik ieder jaar op de maandag even op de Wedren geweest om al m'n vriendjes en vriendinnetjes weer eens te zien en succes te wensen. En ieder jaar was ik dan stiekem blij dat ik aan het eind van de middag naar m'n stille huis terug kon en geen vier dagen in die mensenmassa hoefde te lopen! Maar voor de 100ste 4Daagse wilde ik toch een uitzondering maken!

Niet alleen voor de 100ste, maar ook omdat ik graag het IML-stempel van Nijmegen ook in m'n IML-paspoort wilde hebben! Ik ben namelijk pas met het lopen van IML-tochten begonnen nadat ik gestopt was met Nijmegen. En dat het Nijmegen-stempel ontbrak, vond ik toch wel erg jammer! Natuurlijk moest ik loten, omdat ik al die jaren niet gelopen had, maar ik had wel een redelijke kans met m'n 13 eerdere succesvolle deelnames. En inderdaad, begin april ontving ik het bericht dat ik was ingeloot!

Een hotel had ik al eerder geregeld, in Arnhem vlak naast het station. Gewoon iedere dag met de trein heen en weer en op die manier kon ik me 's avonds ook aan de 4Daagsedrukte onttrekken. Want waar andere mensen het geweldig vinden om ook buiten het lopen met gelijkgestemden op te trekken, zoek ik juist een mogelijkheid om me op mezelf terug te kunnen trekken. En ik moet zeggen: dat is prima gelukt!

Op een gegeven moment werd er bekend gemaakt dat een week voor de 4Daagse de zogenaamde Stertochten zouden worden georganiseerd, waarbij alle provincievlaggen vanuit de provinciehoofdsteden naar Nijmegen gebracht zouden worden. Dat evenement sprak me eigenlijk nog meer aan dan de 4Daagse zelf en met veel enthousiasme heb ik twee etappes en de afsluitende Vlaggenparade mee gelopen. Hiervan heb ik aparte verslagen gemaakt.

Die afsluitende Vlaggenparade was tegelijk de officiële opening van de 100ste 4Daagse op zondag 17 juli, en zo was ik al een dag eerder in Nijmegen dan gepland. Gelukkig kon ik in mijn hotel nog een nachtje bijboeken en kon ik na de parade het hotel opzoeken. Prima hotel, met heel aardige mensen, inderdaad op een steenworp afstand van het station en diverse restaurantjes vlak in de buurt. Het enige nadeel was dat ze geen eigen parkeerplaats hadden en dat Kiaatje dus in een dure parkeergarage moest.

Op maandag ben ik al vroeg weer vertrokken voor de aanmelding. Ik had gehoord dat de rijen voor aanmelding op zondag nogal lang waren, dus ben ik rond halftien al in de (toen nog korte) rij gaan staan en heb gezellig staan praten met een groepje Noorse deelnemers. Noorwegen is mijn favoriete vakantieland, dus al pratende vloog de tijd voorbij. Wel een beetje vreemd om in de rij voor de 30 km te staan, ik voel me nu wel officieel een ouwe tut, hoor!

Bij de aanmelding kregen we een rugzak en een mooie pin als cadeautje voor de 100ste, en ook ben ik even de al eerder bestelde bandana en startkaarthouder op gaan halen. Toen even de stad in voor een kopje koffie, maar daarna kregen de warmte en de drukte te veel vat op me. 's Middags zouden er nog Blauwe Maandag, een flashmob en een geocache-event zijn, maar ik ben de stad uit gevlucht en heb de stilte van de militaire begraafplaats in Oosterbeek opgezocht.

Ik heb zelfs serieus overwogen om helemaal niet te gaan starten, voor de eerste twee dagen werden er tropische temperaturen voorspeld en als ik nu al niet tegen de drukte kan, hoe moet dat dan straks gaan? Enfin, terug in het hotel, bij de koelte van een inderhaast gekochte ventilator, heb ik besloten om toch maar door te zetten, ik had er inmiddels ook al zoveel geld voor uitgegeven…….

M'n nieuwe lichtgewicht rugzakje gepakt, alle batterijen voor de zekerheid nog even in de opladers gestopt, water in de koelkast en daarna ben ik lekker bijtijds naar bed gegaan, maar ook weer niet al te vroeg, de 30 km start vanaf 07.15 uur. En dat is best te doen, vroeger startte ik op de 40 km om 5 of 6 uur en in een heel grijs verleden, toen ik nog jong en overmoedig was, om 4 uur voor de 50 km…….. Those were the days! *grijns*

Dag 1 De Dag van Elst

Ik heb best goed geslapen, die ventilator is een schot in de roos geweest, en ik schiet gauw even de douche in. Omdat ik te vroeg weg ben voor het gewone ontbijt krijg ik iedere avond een ontbijtpakketje (met de nadruk op TJE) voor 's morgens. Nou, van wat er daarvan overblijft kan ik straks thuis een hele week eten! Kopje koffie uit het waterkokertje erbij en dag 1 is begonnen.

Ik ben ruim op tijd op het station, en de trein staat al klaar. Dat is wel lekker, kan je alvast gaan zitten! Ik heb van tevoren al E-tickets gekocht, speciale 4Daagseretours met 20% korting en ik vond het even spannend of ik met die papieren kaartjes de poortjes op station Arnhem wel open zou krijgen, maar dat was gelukkig geen probleem. Zoals gewoonlijk tegenwoordig reis ik eersteklas, lekker rustig en verzekerd van een zitplaatsje, dat is voor 's morgens niet zo nodig, maar 's middags is het wel fijn.

De reis gaat vlot (de hele week geen problemen gehad, dat mag in de krant!) en op station Nijmegen blijken geen poortjes te zijn, dus de volgende dagen kan het kaartje gewoon direct m'n rugzak in. Van station Nijmegen naar de Wedren is het ongeveer 10 minuutjes lopen, lekker om de spieren los te gooien, zullen we maar denken.

Op de Wedren is het natuurlijk al loeidruk en bij alle startpoorten staan lange rijen. Ik koop eerst maar even een kopje koffie, ga aan een van de tafels zitten en maak een praatje met een paar medewandelaars. Dan is het blijkbaar opeens kwart over 7, er wordt afgeteld naar 0 en dan wordt het startschot gegeven, tegelijk met het afgaan van een confettikanon. De confetti zit zelfs in m'n koffie!

Ik let even goed op welke rij het snelste vooruitschuift en daar sluit ik bij aan. Goeie keus, het gaat echt snel en al gauw sta ik gescand en wel buiten de poort. Nog even de GPS instellen en dan op pad, om na een paar honderd meter alweer stil te staan. Dat gebeurt nog een keer, om verkeer op een kruisende weg voor te laten gaan. Kan ik me indenken, dat dat verkeer er af en toe langs moet, maar gebeurt dat niet een beetje vaak als ik er tweemaal voor stil moet staan?

Maar dan ben ik uiteindelijk echt op weg, en wandel door de bekende straatjes naar de Waalbrug. Blijft toch altijd leuk, de passage van deze brug op de eerste ochtend! En de brug is nu natuurlijk veel langer dan vroeger. De route gaat verder door Lent en Bemmel, dan gaat de 30 km afwijken van het mij bekende 40 km parcours. We komen door Ressen, waar ik even een korte rust in de schaduw inlas, het begint nu al warm te worden!

Vrij snel ben ik in Elst, maar dan duurt het nog wel een tijdje voor we in het centrum zijn, saai stukje over een bedrijventerrein. Maar eenmaal in het centrum komen ook de 40 en 50/55 km lopers er weer bij en is het een drukte van belang. Ik hou goed in de gaten waar de bobo's staan, want ik weet nog dat je daarna gratis koffie kunt krijgen bij een stand van de gemeente. En ja hoor, die staan er nog steeds! Ik kan ook nog een plekje in de schaduw op een bankje bemachtigen en geniet van de eerste echte rust van vandaag.

Hierna wordt het parcours bekend natuurlijk, we komen aan in Valburg, waar de rust van de RET zit. Hiervoor heb ik van tevoren al ingeschreven en betaald en kan nu een envelop ophalen met daarin bonnetjes voor de hele week. Dat gaat vlot, maar helaas staat de verzorgingspost in de volle zon! Ook de voorraden drankjes en omdat ik nu eenmaal niet de snelste loper ben, is het flesje AA-drink wat ik bestel, heel erg warm geworden. Niet echt lekker dus.

Nu wordt het pas echt warm, er is weinig schaduw op het parcours te vinden, maar gelukkig is er wel veel water onderweg. Niet alleen de organisatie heeft waterpunten ingericht, ook omwonenden zorgen op allerlei manieren voor verfrissing. Dat varieert van ingenieus bedachte douches tot simpele bakken met water waar je je pet in nat kunt maken. Verder benut ik ieder plekje schaduw om even af te koelen.

Eenmaal in Oosterhout komt het eind een beetje in zicht, hier gaan we de beruchte dijk op richting Nijmegen. Ik mag nog even bij een paar mensen die lekker in de tuin naar ons zitten te kijken, naar het toilet. Dat is wel fijn, want op de dijk is daarvoor geen gelegenheid. Vlak voor ik de dijk op ga maakt iemand volkomen onverwachts een foto van me en krijg ik een bonnetje van Pictyou in m'n handen gedrukt. Later zoek ik de foto op op internet, haha, ik kijk daar wel verbeten hoor!

De dijk is eigenlijk best te doen, er is inmiddels wat wind gekomen en ik zet m'n pet af om de wind lekker door m'n haren te laten waaien. Nog even een schaduwpuntje benut bij een parasol en dan op voor het laatste stukje dijk. Hier zit ik er toch wel even echt doorheen en bij een viaduct zijg ik nog even neer op een omgekeerd bloemending. Ariaan zit hier ook en we mopperen samen even gezellig op de hitte.

Dan eindelijk, eindelijk, eindelijk kom ik in de buurt van Lent en daar zitten Sabine en Astrid. Ik ben wel erg laat, het is inmiddels al ruim na vieren en ik moet de hele brug nog over. Het was ook wel een erg lange afstand vandaag, GPS staat uiteindelijk pas stil op ruim 33 km. Maar goed, nog “even” de brug over en dan ben ik er (bijna). De brug is een slagveld! Uitgetelde wandelaars liggen bij bosjes in de kant, ambulances rijden af en aan, ik krijg weer visioenen van de 4Daagse 2006!

Inmiddels heb ik gehoord dat de finishtijd een half uur verlengd is, maar dat heb ik niet nodig gehad. Na de laatste bloedhete kilometers door de binnenstad (waarbij ik bijna de laatste controleknip mis omdat ik in de schaduw op de stoep loop, terwijl ze in de volle zon staan te knippen) kom ik uiteindelijk om ca. 16.45 aan op de Wedren om me af te melden en de startkaart voor dag 2 in ontvangst te nemen. Wat een dag!

Op de Wedren verneem ik ook dat we morgen een half uur eerder mogen starten, fijn! Ik wandel terug naar het station. Ik moet tien minuutjes op de trein wachten en ik koop een heerlijk ijsje om op een bankje soldaat te maken. De trein is prima op tijd en terug in m'n hotel spring ik onder een lauwe douche en koel daarna af bij de ventilator. Als de zon eenmaal onder is ga ik de stad even in om een hapje te eten en nog even op een terrasje van een ijsje te genieten. Dan is het weer bedtijd, de kop is eraf!

Dag 2 De Dag van Wijchen

Ik heb wederom best goed geslapen en sta vandaag nog vroeger op dan gisteren, we mogen immers een half uur eerder starten! Maar de trein gaat geen half uur eerder, maar maar liefst drie kwartier eerder. Ik kan wel een latere nemen, maar dan blijft er van dat vroeger starten niet veel over, dus toch maar die vroege trein genomen. En wat een verrassing als ik op de Wedren arriveer: helemaal geen rijen, het scannen is nog eerder begonnen en ik kan zo doorlopen!

Ik heb me vandaag anders voorbereid op de warmte dan gisteren. Het opvolgen van de adviezen van de deskundigen heeft me gisteren niet veel goed gedaan en ik heb besloten om gewoon op z'n Danyells te gaan lopen, dus zoals ik iedere wandeltocht doe! Dus geen pet op m'n hoofd, geen natte handdoek in m'n nek, niet of bijna niet eten en niet al teveel drinken. En ik moet zeggen, het is stukken beter gegaan dan gisteren! Alleen de laatste 4 kilometer heb ik echt last van de warmte gehad.

Vandaag geen leuke passage over de brug, maar een vrij saai stratenparcours door Nijmegen heen. En dan weet je nu al dat hetzelfde stuk ook voor de volgende dagen op het programma staat! Wel starten we nu op vrij brede wegen, waardoor je wel wat rustiger loopt. En ook door het vroeger beginnen met scannen is de massa wat minder homogeen dan gisteren. Met andere woorden, je kan lekker doorlopen.

Want waar ik op andere wandeltochten vrijwel altijd in de achterhoede loop, kan ik op deze 4Daagse prima meekomen! De massa gaat eigenlijk te langzaam voor me en ik loop dan ook vrij veel in de berm om in te halen. Dat is toch wel boven verwachting, misschien komt het doordat ik in de groep van ouderen één van de jongsten ben? Maar goed, het loopt lekker, en ook heb ik weinig last van benauwdheid.

De rust van de RET zit vandaag een stuk vroeger dan gisteren en gelukkig ook in de schaduw. Ik ontmoet hier Annie met haar wandelbeer en de vader van Astrid, Adrie. Gezellig even een babbeltje gemaakt en een kopje koffie gedronken. De route gaat verder naar Alverna, nog steeds heel veel in de schaduw, er staat wat meer wind dan gisteren, kortom, ik vind het vandaag veel beter lopen!

In etappeplaats Wijchen is het als vanouds een gekkenhuis, maar waar veel mensen de doorkomst door Groesbeek de leukste vinden, heb ik een zwak voor Wijchen! Ook vandaag loop ik weer te genieten en kan zelfs de herrie wel waarderen. In Wijchen staat wederom een verzorgingspost van de RET, helaas weer in de zon, maar ik ga toch even een bakkie doen.

Tot aan Beuningen gaat het allemaal prima, maar dan begint het toch zwaarder te worden. Er is bijna geen schaduw meer op het parcours, we lopen in feite over één lange weg door Beuningen en Weurt naar Nijmegen. Niet het meest inspirerende deel van de 4Daagse. Op deze lange weg is er nog wel één lichtpuntje: het “Goedemorgen Tante Wilma” spandoek! Even een knuffel halen bij Ome Wim, desgewenst geeft hij je ook een schop onder de kont, maar die heb ik niet nodig, ondanks de warmte loop ik prima.

Zo'n vier kilometer voor het eind zit daar weer trouw Sabine, in gezelschap van Astrid en Truus, even een babbeltje maken en dan op naar de finish! Maar dan moet ik nog wel even het Waterkwartier door…….. en jeetje, wat een enorme herrie wordt daar gemaakt! Vanmiddag in Wijchen kon ik het nog wel hebben, maar nu in de warmte word ik er helemaal horendol van!

Ook de beruchte “roze woensdag” in Nijmegen kan me niet bekoren, ik heb er zelfs geen foto's van gemaakt, (de foto hiernaast is van broertje Henk) ik wil alleen maar naar de finish, zo zat ben ik het! Ik kom Maud, Maaike en Maarten nog tegen, die hebben het in dit weer prima naar hun zin, en ik scheld iemand uit die op m'n enkels trapt. Waarom is deze dag niet gewoon 30 in plaats van weer 34??????

En dan ben ik eindelijk bij starthok 30B, scannen, kaart inleveren, nieuwe kaart ontvangen en dan vlug, vlug naar het station, weg uit deze warmte, weg uit deze drukte! In de rust en de koelte van de eersteklas treincoupé met airconditioning kom ik weer een beetje bij en terug in het hotel neem ik weer een heerlijk koele douche.

Ik heb er niet veel zin in om de stad in te gaan en ga achter het hotel een hamburgertje met wat frietjes bij de Mac halen, met een heerlijke vanilleshake erbij. Lekker buiten opgegeten en daarna niet al te laat naar bed. We zitten op de helft!

Dag 3 De Dag van Groesbeek

Dag 3, weer normale tijd op. Er schijnt gisteren in Nijmegen een enorme bui gevallen te zijn, maar in Arnhem heeft het alleen 's nachts een beetje geregend. Het is dan ook wel iets afgekoeld, maar niet zoveel als ik gehoopt had. En het is ook niet bewolkt, vanuit mijn hotelkamerraam zie ik de zon als een vurige bal opkomen. Wel een prachtig gezicht, dat wel!

Na de inmiddels bekende rituelen, een voorspoedige treinreis en een lekker wandelingetje vanaf het station arriveer ik op de Wedren en ja, vandaag staan de vertrouwde rijen er weer. Nou, eerst maar weer een kopje koffie dan en daarna aansluiten in dezelfde rij als dinsdag. En ja, ook vandaag heb ik mazzel, het gaat lekker snel in deze rij!

Als we de bekende lange weg langs de ziekenhuizen weer lopen valt m'n oog opeens op een bordje dat aan een boom gespijkerd is. Goedemorgen allemaal, staat erop en volgens mij ken ik dat bordje nog van vroeger! Later thuis heb ik in m'n oude foto's van 2005 zitten bladeren en ja, hoor, daar heb ik een foto van hetzelfde bordje! Grappig toeval is dat de derde dag ook toen op 21 juli was, dus de foto's zijn exact 11 jaar na elkaar gemaakt!

Het stuk door de stad duurt vandaag gelukkig niet zo lang als gisteren, op een gegeven moment slaan we linksaf en wandelen over een lange (schaduwloze) weg door de maïsvelden naar Malden. Daar is het tijd voor koffie bij de RET, die staan dit keer lekker in de schaduw onder een viaduct. Samen met Annie en Wandelbeer geniet ik van een kopje koffie.

Bij Mook splitst de 30 af van de andere afstanden en gaan we over een lange rechte weg, de Mooksebaan, richting Groesbeek. Elly, die al vaker de 30 heeft gelopen, heeft me al gewaarschuwd dat dit een behoorlijk stuk vals plat is en ja hoor, ik voel het direct aan m'n ademhaling, dit gaat omhoog! Stom genoeg ben ik vanmorgen vergeten om m'n pufjes te nemen, dus neem ik een reservepufje vlak voor we deze weg op gaan.

Misschien omdat ik hier best tegenop had gezien, valt het me alles mee. We lopen niet de hele weg omhoog, maar alleen het eerste stuk, daarna komen we op het hoogste punt, De Biesselt, en daarna is het gewoon een mooie, brede, schaduwrijke en rustige weg. Jammer genoeg vindt één wandelaar het nodig om hier met een luidspelende radio te gaan lopen. Ik sta even stil om die uit m'n gehoorsveld te laten verdwijnen en geniet dan van één van de stilste stukjes van de 4Daagse, heerlijk!

Aan het eind van deze weg komen we uit in Groesbeek en zijn we weer samen met de andere afstanden. Nu ik van deze kant Groesbeek binnenkom is het eigenlijk nog maar een kleins stukje door het centrum en dan ga je Groesbeek alweer uit richting de Zevenheuvelenweg. Ook hier neem ik even een korte rust om een extra pufje te nemen, op mezelf scheldend dat ik mijn normale pufjes vergeten ben!

En dan ga ik op m'n gemakje de heuvels over. Ik laat me niet opjutten, tel m'n stappen, houd m'n ademhaling in de gaten en sta af en toe stil om even op adem te komen. Soms kijken mensen me wel een beetje vreemd aan als ik zomaar stil ga staan, maar ja, daar ben ik inmiddels wel aan gewend! Ik loop op het fietspad, daar is het wat rustiger en er is iets meer schaduw. Als ik naar rechts wil gaan omdat daar bij de militaire begraafplaats m'n schoonzusje met haar buren staat, blijkt dat ik die allang voorbij ben!

Wel zie ik de vlag van de Oase, de rustpost van Eric en Carla, en die weten me te vertellen dat de begraafplaats zeker anderhalve kilometer terug ligt. Nou, zover ga ik echt niet teruglopen hoor, en ik stuur een appje naar Marjan, dat ik al door ben. Jammer dat we elkaar gemist hebben! In de Oase is het gezellig, Elly komt daar vlak na mij binnen en we maken een fotootje van elkaar.

Dan nog even de laatste heuvel over en via Berg en Dal gaat het verder naar Nijmegen. Daar zit Sabine weer, wederom in gezelschap van Astrid, bij de ingang van de oude camping De Kwakkenberg, en natuurlijk maak ik even een praatje. Ik vertel dat het vandaag echt hartstikke goed gaat en dat het fijn is dat het vandaag een echte 30 is, en geen 33 of 34, want die extra kilometertjes hakken er toch in op die warme dagen!

Nog een paar laatste straatjes in Nijmegen en dan kan ik me afmelden (ik ben nog voor 3 uur binnen!) en m'n laatste knipkaart in ontvangst nemen. Even uitpuffen in de schaduw, dan weer naar het station en onderuitzakken in de koele trein. Tot nu toe bevalt dat heen en weer treinen me prima! In Arnhem het gewone ritueel weer van douchen en afkoelen, maar dan moet ik alvast wat gaan pakken. Morgen na het lopen ga ik direct terug naar huis, dus morgen moet de hotelkamer leeg! Nadat ik het merendeel van m'n spullen alvast naar Kiaatje heb gebracht, duik ik voor de laatste nacht m'n Arnhemse bedje in.

Dag 4 De Dag van Cuijk (Heumen)

Ik ben vanmorgen iets eerder opgestaan om al de overgebleven spulletjes in de laatste tas te pakken. Die kon op de kamer blijven staan, het schoonmaakpersoneel zou zorgen dat de tas beneden kwam en dan kon ik hem vanmiddag meenemen. Prima geregeld allemaal! Snel even koffie gedronken en dan check ik voor de laatste keer in bij station Arnhem om de vertrouwde trein van 06.34 te nemen.

Op de Wedren aangekomen staat daar tot m'n verrassing maar een heel korte rij, blijkt dat ze ook vandaag eerder begonnen zijn met scannen! Geen koffie dus vandaag, maar direct aansluiten en binnen een paar minuutjes kan ik op pad. Hartstikke fijn, want ik wil proberen om een beetje bijtijds aan de intocht te beginnen om niet in de al te grote drukte terecht te komen en dan is een kwartiertje eerder starten mooi meegenomen natuurlijk!

We lopen de bekende weg langs de ziekenhuizen, maar dit keer niet onder een zonnige hemel, maar onder een lucht vol met donkere, dreigende wolken. Er zijn heftige buien voorspeld voor vanmorgen, mogelijk zelfs met onweer. En buien, och daar kan je nat van worden, maar verder niks, maar onweer vind ik eng! Ik hoop dus dat de buien een beetje langs ons heen drijven, maar al gauw hoor ik het toch onheilspellend rommelen in de lucht!

En ja hoor, daar begint het! Er komt een werkelijk enorme hoosbui naar beneden! Lachen als iedereen probeert om zich in poncho's te hullen. Ikzelf ook hoor, en ik vraag iemand om even de poncho over m'n rugzak te trekken, ik ben altijd banger voor schade aan m'n camera, m'n GPS en m'n phone dan voor mezelf. Op het hoogtepunt van de bui kan ik net even schuilen onder een tentje en in die beschutting kan ik zelfs een fotootje maken van het regengeweld.

Zoals gewoonlijk met die hevige buien is het vrij snel weer droog, maar een stukje verderop komt hoosbui nummer twee naar beneden. Waar ik dan loop is er geen beschutting, ik heb heel even geprobeerd onder een boom te schuilen, maar ten eerste vind ik dat eng met onweer en ten tweede werd je onder die boom net zo nat als daarnaast, tegen deze bui was zelfs een dik bladerdek niet bestand.

Ook m'n schoenen waren er niet tegen bestand, ik liep binnen de kortste keren te soppen in m'n schoenen en ook m'n broek werd van onderaf steeds natter. Het enige wat nog droog bleef was m'n bovenlichaam. Niet echt leuk, zou je zeggen, maar ik heb lopen genieten! Ik heb honderdmaal liever zo'n plensbui dan die voortdurende hitte van de laatste paar dagen! Hoewel het voor mensen die gauw last hebben van blaren niet fijn is natuurlijk, maar daar hoor ik gelukkig niet bij.

Tot aan Overasselt heeft het nog geregend, de koffie bij de RET heb ik staand opgedronken en na een praatje met Adrie en Betsy ging het de kronkelende dijk naar de brug bij Linden op. Die dijk was nog net zo leuk als ik me herinnerde, maar in plaats van op het eind rechtsaf de brug op te gaan, ging ik nu met de 30 naar links om al richting Malden te gaan. Tja, op de 4e dag mist de 30km de etappeplaats Cuijk! In plaats daarvan kwamen we door Heumen, ook gezellig!

Daarna ging het snel, binnen de kortste keren was ik in Malden, bijna samen met Elly. We kwamen elkaar onderweg tegen en natuurlijk hebben we iemand gevraagd om een fotootje van ons samen te maken! Bij Malden stond ook weer de Oase, daar ging Elly wachten op de rest van haar wandelgroep uit Zoetermeer, maar ik ben na een babbeltje weer verder gegaan voor het laatste stuk.

En dan komt daar opeens broertje Henk langszij. Nou ja, zeg, het is vandaag wel de dag van de ontmoetingen! Natuurlijk gaan ook wij even samen op de foto. Volgens Henk loop ik een beetje scheef en dat zou best kunnen, ik heb een beetje pijn aan de linkerkant van m'n onderrug. Niets ernstig, maar net genoeg om inderdaad scheef van te kunnen gaan lopen. We gaan er allebei weer vandoor in ons eigen tempo, leuk dat we elkaar toch tegen zijn gekomen!

Tja, en vanaf Malden is het eigenlijk al één lange intocht! De rijen publiek langs de kant worden steeds dikker, maar zeker op het eerste stuk is de weg nog lekker breed en kan je prima doorlopen. En ik ben hartstikke vroeg, ik heb vandaag heel weinig gerust na die regenbuien en zoals het er nu naar uitziet ben ik rond 2 uur binnen en heb ik dus geen last van militairen en muziekkorpsen.

Bij de MacDonalds ben je er echt bijna, en daar zit Sabine, vandaag in gezelschap van Mar en de moeder van Larissa. Natuurlijk nog even een praatje gemaakt, maar dan ga ik weer door. Het plaatsnaambord Nijmegen doemt op, en even later hangt het grote spandoek “Via Gladiola” boven de weg. Zwaaien naar de fotograaf van FotoModern en lachen om de act van de politieman op het kruispunt. Ik krijg ergens wat gladiolen en tussen alle pret en drukte door besteed ik ook even een stil momentje in mezelf om in gedachten mama, Peter en Cor er ook even bij te laten zijn………

Dan kom ik over het stuk met de tribunes, langs de eretribune, waar ik net te vroeg ben voor Koning Willem-Alexander en dan is het nog maar een paar honderd meter naar de finish. Onder het spandoek met de felicitaties door en dan ga ik me voor de laatste maal afmelden bij starthok 30B. Ik krijg nummer 14 uitgereikt, ik word gefeliciteerd en op mijn beurt bedank ik beide dames voor hun inzet gedurende deze week.

Ik zie dat het nog rustig is bij de IML-stand en ga gauw m'n stempeltje halen. Deze tocht in Nijmegen is mijn 8e IML-tocht en omdat het allemaal verschillende zijn, en allemaal binnen Europa gelopen, ben ik nu officieel European Walker. Ik krijg een mooie draagspeld, en er ligt een diploma voor me klaar, maar daar staat mijn naam helemaal verkeerd op gespeld! Ik spreek af dat ze een nieuw diploma per post opsturen, misschien wel beter ook, want hoe hou je zo'n diploma netjes in de drukte?

Henk is, doordat hij onderweg nog bij verschillende mensen een praatje heeft gemaakt, achter me terecht gekomen en ik zie hem nu de Wedren op komen. Ik kan net een fotootje maken dat hij gescand wordt en zijn nummer 35 uitgereikt krijgt. Tja, verschil moet er zijn hè? We feliciteren elkaar, maar zeggen elkaar dan gelijk gedag, want ik wil eerlijk gezegd niet zolang meer in deze drukte blijven hangen. Ik vind het nu eigenlijk wel mooi geweest!

Ik spurt naar het station, kom tegelijk met de trein aan op spoor 1a, spring erin en ben binnen een kwartier in Arnhem, waar in het hotel mijn tas al op me staat te wachten. Ook daar felicitaties en ik bedank ze voor de goede zorgen en de uitgebreide ontbijtpakketten. Dan Kiaatje ophalen, even schrikken van de prijs van de parkeergarage, airco aan en snel naar huis. Ook die rit gaat vlot, ik ben snel in Rozenburg, wip even bij de buren binnen en ga dan naar huis, waar ik op tijd ben om met een spinnende Bram op schoot de laatste anderhalf uur van de 4Daagse op TV te bekijken!

Stertochten, Vlaggenparade en 4Daagse, het zijn twee heel leuke weken geweest! De eerste dag heb ik het behoorlijk voor m’n kiezen gehad, maar nadat ik op de tweede dag gewoon m’n eigen ding ben gaan doen, ging het veel beter en heb ik dag 2, 3 en 4 fluitend uitgelopen. Geen blaren, geen spierpijn, niks! Of ik nog doorga voor de 17, werd me deze week vaak gevraagd, nouwwwwwwwwwwww, daar moet ik nog eens 1001 nachtjes over slapen hoor!

Klik op het plaatje hieronder voor het fotoverslag.

Vergeet mijn gastenboek niet!