Rondje Spakenburg 2016

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Twee jaar geleden had ik tijdens het Rondje Spakenburg lopen genieten van het mooie oude vissersdorpje, de polders en de route langs en over het water. Verleden jaar was ik niet geweest, toen viel het op de verjaardag van m'n (lang geleden overleden) vader en heb ik de dag bij m'n moeder doorgebracht. Maar voor dit jaar had ik me er alweer op verheugd en hem met dikke letters in m'n agenda gezet.

De 25 km mocht om acht uur starten, maar ik was zoals gewoonlijk lekker vroeg bij het startbureau. Niet alleen omdat ik ervan hou om vroeg te starten, maar ook omdat ze voor later op de dag zware regen- en onweersbuien hadden voorspeld. En onweer in de polders vind ik maar niks, dan zit ik liever in de auto of thuis op de bank…….

Bij de start zag ik een paar bekenden, Rolf Craanen was er en de maten van Ton Wesselius, Ton zelf niet die was bezig met een verhuizing van één van z'n kinderen. Ik schreef mezelf in (inschrijfgeld is 5 euro, een gedeelte daarvan gaat naar een goed doel, dit jaar was dat de Voedselbank van Spakenburg) en legde folders en strooikaartjes op de tafeltjes. Iets voor acht uur ging ik op pad voor de 25 km.

In het startbureau had ik al op een plattegrond van de route gezien dat deze gelijk was aan de route van twee jaar geleden, niks mis mee, want dat was een prachtige route. Dus begonnen we met een rondje door Bunschoten en Spakenburg. Vraag me niet waar die twee in elkaar over gaan, want daar heb ik geen flauw idee van! We liepen over de markt en later langs het oude haventje, wat geweldig mooi is het daar toch, ik waan me gewoon terug in de tijd van de Onedin Line.

Na deze sightseeing gaat de route verder langs het Eemmeer en kan ik met volle teugen genieten van de uitzichten, links over de weilanden, zover als je kunt kijken, en rechts over het water, waar in de verte grote moderne windmolens staan. Het uitzicht over de weilanden is wel minder mooi dan twee jaar geleden, ze zijn namelijk met dijkverbetering bezig en voor aan- en afvoer van materiaal is er een tijdelijke “kleiweg” aangelegd. Tja, en die dijkverbetering is nu eenmaal nodig, we willen toch niet dat ons mooie kikkerlandje onder water loopt, toch?

Na een tijdje komen we langs de Palendijk en natuurlijk ga ik daar even een kijkje nemen. Vanaf hier lopen we over een tijdelijk grindpad bovenop de dijk en hebben we een prachtig uitzicht over het Eemmeer. Wat verderop gaat dit pad door een eveneens tijdelijk tunneltje en komen we weer op de gewone weg te lopen. Ik weet dat we nu vlak bij de rust zitten en na zo'n negen kilometer heb ik ook wel trek in een bakkie!

Maar eerst kom ik nog langs een “huisbibliotheek”, boeken gratis meenemen staat er duidelijk op en als ik even goed kijk zie ik een boek van Sidney Sheldon dat ik nog niet heb. Dat is één van m'n favoriete schrijvers en het boek verdwijnt dan ook rap in m'n rugzak! Ik beloof hierbij plechtig dat ik volgend jaar als ik hier weer aan de wandel ben, een ander boek zal terugleggen. Maar met deze ben ik erg blij (en nu ik dit verslag schrijf, is het boek al uit……..)

De rust is in Zorgboerderij de Veldmuis en daar kan ik in de schaduw op het terras van een heerlijk kopje koffie genieten. In de schaduw ja, want hoewel het nog vroeg in de ochtend is, is het toch al broeierig warm. Het is ook niet helemaal helder weer, er zit veel vocht in de lucht en dat maakt het behoorlijk warm, en voor m'n longen is het ook niet goed, ik heb het benauwder dan normaal!

Als ik op het punt sta om weer verder te gaan komt net Sunny aangewandeld, nog even een kletspraatje dus, maar dan ga ik er toch vandoor. Na een kilometertje ongeveer arriveer ik in Eemdijk en daar gaat de route met een pontje het water over. De pont dobbert net naar de overkant, maar ze varen continue heen en weer, dus hij is al gauw terug en dan ben ik snel aan de overkant.

En daar begint het grote genieten, een eindeloos fietspad langs het water, in de verste verte geen weg te bekennen, dus stilte overal om je heen en af en toe een bootje op het water. Er staat hier gelukkig een lekker windje, dus het is prima uit te houden. We volgen dit fietspad tot een sluisje bij de Buitenvaart, lopen langs dit sluisje en vervolgen onze weg langs de Eemnesser Vaart. En dit stuk is zo mogelijk nog mooier!

Na verloop van tijd moeten we de Eemnesser Vaart met een trekpontje oversteken en dit keer heb ik niet (zoals twee jaar geleden) de mazzel dat er net fietsers aan komen rijden. Nee, het pontje ligt aan de overkant en er is niemand te bekennen, ik zal dus zelf aan de bak moeten! En dat valt niet mee…….. Niet dat het zo zwaar is, maar het duurt zo vreselijk lang. Ik draai me een ongeluk en zie het pontje tergend langzaam centimeter voor centimeter dichterbij komen.

Als ik hem dan eindelijk aan mijn kant heb en erop stap, zie ik verderop een medewandelaar aankomen. Nou, ik ben ook de beroerdste niet, dus ik blijf op hem wachten, en als dank neemt hij op de pont het draaiwerk van me over. Kan ik een paar fotootjes maken en de spieren van m'n rechterarm een beetje rust gunnen.

Aan de andere kant gaan we via een heel lange weg, met wind in de rug, dus hartstikke warm, richting Eembrugge en van twee jaar geleden weet ik nog dat daar een rustpost zat. Ik loop dus een restaurantje bij een jachthaventje voorbij om verderop te gaan rusten. Ja mis, dat is dus een verkeerde beslissing, want bij de vroegere rustpost is helemaal geen rust meer, alleen twee medewerkers die een stempeltje op je kaart zetten, geen koffie en geen toilet dus!

Dat viel even tegen, maar gelukkig stond er wel een bankje en heb ik altijd eten en drinken bij me, dus heb ik een bankjesrust ingelast. Daarna weer op pad, terug richting Eemdijk, via een lange weg langs het water. Helaas zag je niks van dat water door een net opgehoogde dijk. Daarachter was het uitzicht prachtig, zag ik toen ik even de dijk op klom. De bedoeling is dat er op die dijk een pad wordt aangelegd, dus volgend jaar zal dit stuk beslist aantrekkelijker zijn!

In Eemdijk komen we uit op hetzelfde punt waar we vanmorgen zijn overgevaren met de pont en jaaaaaaaa, daar is een restaurantje met een groot terras, kan ik toch nog in m'n caffeïnebehoefte voorzien! En dan is het nog maar een kippeneindje van zo'n drie kilometer naar Spakenburg. In de lucht worden de wolken steeds dreigender, maar gelukkig blijft het (nog) bij dreigen. Dan ben ik weer bij de start, ik meld me af en krijg een mooi vaantje. Natuurlijk bedank ik iedereen voor de mooie tocht en verzeker ze dat deze tocht voor volgend jaar zeker weer in m'n agenda gaat, het is een MUST voor iedere Holland-, polder- en waterliefhebber!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!