De tweede dag van
De Drie van Driemond

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

En dan is het vrijdag 6 mei, tijd voor dag twee van m'n eigen samengestelde 3Daagse. Voor vandaag heb ik gekozen voor de tweede dag van “De Drie van Driemond”, een geheel nieuwe driedaagse onder de rook van Amsterdam. Wel vroeg op, want het was een aardig eindje rijden en je mocht om 8 uur al starten, ook voor de 20 km die ik wou lopen. En omdat ze aardig warm weer hebben voorspeld, wilde ik dan ook echt wel om 8 uur weg!

En dat lukte prima, ik was zelfs een beetje aan de vroege kant, het startbureau was wel al open, maar werd nog ingericht. Nou ja, na zo'n lange rit had ik ook wel trek in een bakkie en ik moest natuurlijk ook weer kaartjes en folders strooien. Een mens heeft het er maar druk mee! En ik kwam iemand tegen, die er wel heel bekend uitzag, maar die ik toch niet kende. Toen hij mijn kaartjes zag, was het probleem opgelost: dat was Bert, een wandelmaat van Monique. Je komt ook overal bekenden tegen hè!

Toen het startbureau gereed was, was de inschrijving zo gepiept, het was niet druk. Later hoorde ik dat er maar ca. 85 deelnemers waren geweest. Uit een routekaart die aan de muur hing en de routebeschrijving maakte ik op dat we naar de stadjes Muiden en Weesp gingen. Leuk, die ken ik allebei van het Westerborkpad! En er bleken maar liefst drie rustposten in de 20 km route te zitten, ik zou dus niet van honger en dorst om hoeven komen!

Driemond hoort weliswaar bij Amsterdam, maar ligt toch erg buitenaf, dus na de start liepen we al gauw in de natuur en gingen ook een stukje door het Diemerbos. Daar zag ik een heel bekende grote brug opdoemen. Na er eerst onderdoor gegaan te zijn, gingen we er ook overheen en ja hoor, daar zag ik de bekende sticker van het Westerborkpad. Toen ik bovenop de brug liep, voer er net een boot onder de brug door en die heette Henriette, leuk, dat is mijn tweede naam!

Dit stukje was trouwens prachtig voor een bruggengek als ik. Op een gegeven moment zag je drie bruggen achter elkaar liggen, waarbij het moeilijk te onderscheiden was, welk deel nou bij welke brug hoorde. Na al die bruggenpret kwam er even een taai stukje langs de snelweg en al gauw daarna was ik bij de eerste rust op ca. 6 km. Dat was bij de Burger King, maar ik had immers al koffie gedronken bij de start en was eigenlijk nog niet aan een rust toe. Dus besloot ik door te lopen naar Muiden waar de tweede rust zou zitten.

Het volgende stuk ging grotendeels over het Waterkeringpad Amstel, Gooi en Vecht, een werkelijk prachtig stuk route. In het begin over een asfaltpad, later een schapen-grasdijkje en nog weer later een betonpad. Het was heerlijk lopen hier, met uitzicht over het IJmeer en volgens mij zag ik in de verte Pampus liggen. Overal liepen schapen rond, maar er waren ook slimme schapen, die lagen lekker in de schaduw!

Na dit pad kwamen we in Muiden, waar de rust achter een geopende brug lag….. Tantaluskwelling, want ik had inmiddels wel echt trek in een bakkie gekregen! Nadat de brug weer dicht was ben ik heerlijk op het zonovergoten terras van “Ome Ko” neergestreken en heb ik van een lekkere koffie genoten. Na deze rust was hier de splitsing met de 30 en de 40 km, die kwamen hier nog een keer terug. Maar de 20 km lopers gingen van hier direct door naar Weesp.

En dat stukje parcours herkende ik ook! Een smalle weg langs de Vecht, waar talloze woonboten liggen. Tijdens het Westerborkpad liep ik deze weg in tegengestelde richting en in koud, grijs winterweer en nu in de stralende zon, wat een wereld van verschil! Eenmaal in Weesp had ik hier juist mazzel met de brug, direct nadat ik er overheen was, draaide de brugwachter de brug open.

Even verderop zag ik een heerlijk beschaduwd terras aan het water en hoewel het niet de officiële rust was, zag het er zo aanlokkelijk uit dat ik er toch even neergestreken ben. Maar weer een kopje koffie genomen en dit keer ook maar weer eens wat lekkers erbij. Appelgebak met slagroom, het smaakte zalig, en toen ik moest afrekenen bleek dit alles slechts € 3,75 te kosten. Zo kan je jezelf nog eens verwennen!

En dan op voor het laatste stuk, eerst een leuk stukje door het centrum, daarna een stukje door nieuwbouwwijken (wat ik persoonlijk niet leuk vind) en uiteindelijk weer de natuur in. Een lang fietspad door de bloeiende weilanden, met uitzicht op leuke bruggetjes en broedende hoentjes. En toen was ik weer terug bij het water dat ik vanmorgen overgestoken was en doemde er weer een grote brug voor me op.

Tja, die moest ik weer over natuurlijk, en via een hele hoge trap beklom ik manmoedig de brug. Boven moest ik over een heel smal voet/fietspad, ik was blij dat er geen tegenligger aankwam, passeren was lastig geworden. Aan de andere kan een brekebenerige trap af, nog een paar straatje door en toen was ik weer terug bij sporthal Matchzo.

Ik heb het echt naar m'n zin gehad, erg leuk om weer eens in een andere omgeving te lopen en toch ook leuk om een paar plekjes van een paar jaar gelden terug te zien! De route was leuk, de bepijling prima in orde, er waren ruim voldoende rusten, kortom, ik vond deze tocht echt een aanrader. Als deze 3Daagse volgend jaar weer georganiseerd wordt, boek ik een B&B in de omgeving. Jammer dat er dit jaar maar zo weinig deelnemers waren, deze tocht verdient er meer!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!