De Groene Hart Wandeltocht
(helaas, de laatste)
Klik op het plaatje om de route in Google
Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van
het plaatje
Helaas ben ik in de nacht voor de tocht een beetje (boel) niet lekker geworden. Ik kreeg eerst last van een erge maagzuuraanval, en toen ik daarna eindelijk weer in slaap viel, was dat alleen om later klappertandend en rillerig weer wakker te worden. Ik voelde me alsof ik 39 graden koorts had, maar de thermometer gaf een schamele 37,6 verhoging aan. Nou, dat zou met een paar paracetamolletjes toch moeten lukken?
Dus ben ik toch op pad gegaan voor deze allerlaatste Groene Hart Wandeltocht. Door al dat wakker liggen was ik lekker bijtijds bij de start, ik kon nog vlak voor de deur parkeren. De inschrijving begon precies om kwart voor acht, dus ik had nog even tijd om foldertjes en kaartjes te strooien, en een praatje met een paar bekenden te maken. Na die paracetamol voelde ik me weer prima en welgemoed ging ik op pad voor de 30 km. Wel had ik voor de zekerheid de route van de 20 km ook meegenomen.
De eerste kilometers ging het nog echt lekker, ik liep prima en ik had er ook echt zin in, maar na verloop van tijd raakte toch de paracetamol blijkbaar uitgewerkt en voelde ik me hoe langer hoe beroerder worden. Ik pepte mezelf op met het idee om in Oudewater even lekker uitgebreid te rusten, daar zou ik op 10 km zitten en daar zou ik ook moeten beslissen of ik de 20 of de 30 ging doen.
Eenmaal in Oudewater gearriveerd was ik echt blij dat ik even kon zitten, ik had zelfs weinig oog voor het leuke oude centrum van dit plaatsje en dat wil wat zeggen! Bij 't Backertje genoot ik van een overheerlijke koffie en borg definitief de routebeschrijving van de 30 km in m'n rugzak op. Ik zou overstappen op de 20 km en heel stiekem had ik zelfs een beetje spijt dat ik niet al eerder op de 15 was gegaan ..
Na deze rust was het nog ca. 7 km, die ik nog een keertje heb onderbroken voor een bankjesrust en die ik heel rustig heb gelopen. Het parcours was nog steeds leuk, en ik was nou ook weer niet zó ziek dat ik er helemaal niet van kon genieten, dus een klein beetje had ik het nog wel naar m'n zin. Vooral toen we ook nog door de tunnel met de mooie graffiti "horen, zien en zwijgen kwamen"!
Toen was ik weer terug, afgemeld en toch als beloning maar een vaantje meegenomen, werd ik (toen ik al naar Kiaatje liep) gebeld door Elly, die hier samen met een zusje de 15 had gelopen. Of ik al binnen was en hoe het ging. Blijkt ze buiten op me te zitten wachten, alsmaar de finishende wandelaars in de gaten houdend! Maar de 20 km lopers kwamen dus van een heel andere kant . Goed dat ze net nog even belde, nu konden we nog even een babbeltje maken, voor we naar huis vertrokken. Leuk dat je even gewacht hebt, Elly!
Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.
Vergeet mijn gastenboek niet!