Wandelvakantie Tsjechië 2014
Dag 7 - Van Kuks naar Bila Tremesna

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

En zo is de laatste wandeldag in Tsjechië alweer aangebroken. Ook vannacht hebben we niet al te best geslapen, maar we voelen ons wel uitgerust, dus zullen we toch wel geen slaap tekort zijn gekomen. Om acht uur zou Eric het ontbijt komen brengen, maar we horen hem om half acht al aan de deur morrelen. Het was de bedoeling dat hij het ontbijt dan al klaar ging maken, maar hij was de sleutel vergeten. Niet dat hij er mèt sleutel wel in had gekund, want wij hadden de deur op de ketting gedaan, hahaha!

Nu maken we maar een beetje met z'n drieën het ontbijt klaar en Eric drinkt gezellig een kopje koffie met ons mee. We vertellen dat we best een beetje opzien tegen deze dag omdat we gehoord hadden dat we de hele dag omhoog zouden lopen, maar dat blijkt mee te vallen. Er zitten ook hele vlakke stukken in de route en Eric adviseert ons om niet opnieuw de steile klim naar Betlem te maken, maar in plaats daarvan evenwijdig met het spoor langs de "nieuwe" beeldenrij te lopen en verderop de route weer op te pikken.

We nemen ons direct voor dit advies op te volgen, veel leuker immers om niet twee maal dezelfde route te lopen! Na het ontbijt hoeven we niets meer te doen, dan alleen onze bagage klaar te zetten, Eric zorgt voor de afwas en de afsluiting van het huis, waarna hij gelijk onze tassen meeneemt. Prima geregeld allemaal!

In een nevelige omgeving gaan we op pad en al gauw halen we een man in die met twee stokken en een tasje boodschappen aan het doen is. Gewoon schrijnend om die man te zien lopen, drie stapjes en hij moet uitgebreid rusten, ik schaam me er gewoon voor dat ik wel eens loop te klagen! De man zegt ons in het voorbijkomen vriendelijk gedag en voegt er nog een heel verhaal aan toe, waar we natuurlijk geen letter van snappen!

We maken nog wat afscheidsfoto's, van het winkeltje waar we met zoveel moeite zout hebben gekocht en waar ze zulke lekkere ijsjes hadden, en van het hospitaal in de verte. Overigens horen we later als we weer thuis zijn dat de renovatie van het hospitaal medio september gereed zal zijn en dat alle steigers dan verdwenen zullen zijn. We zijn dus net een ietsje te vroeg geweest!

We hadden eenparig besloten dat we vandaag niet opnieuw het voetpad langs de Elbe zouden nemen, omdat we bang waren dat het na die regen van gisteren erg nat zou zijn. We volgen dus de asfaltweg naar Stanovice en hebben daar beslist geen spijt van, want we hebben een prachtig uitzicht over de heiige weilanden. En daar houden we allebei wel van!

In Stanovice probeert Elly een slakje van een wisse dood te redden, maar het beestje klampt zich krampachtig vast aan het asfalt en we laten hem maar gaan. We denken echter niet dat hij de overkant van de weg haalt! Na Stanovice komen we weer bij het tunneltje met de drie engeltjes en vandaar gaan we dus een andere route volgen.

Het is leuk wandelen langs de "nieuwe" beelden en inderdaad een goed begaanbaar glooiend pad en niet zo'n steile klim als gisteren. We bewonderen de beelden, waarvan we de één mooier vinden dan de ander. Ikzelf ben weg van een beeld dat "De Traan" heet, gevormd door een kruis, een hart en een grote druppel. Geloof, hoop en liefde, maar dan anders!

We komen ook langs een krakkemikkige schuilplaats, met een vies bankstel erin en een tafeltje met lege flessen. We vragen ons af of dit een onderkomen is voor zwervers of voor hangjongeren. Er komt een treintje voorbij rijden en dan zijn we aan het eind van de beeldenrij, het laatste beeld wordt gevormd door iets wat in onze ogen op een maiskolf lijkt. Elly gaat er even mee op de foto om een idee van de grootte te krijgen.

Via een mooi kerkje komen we bij het punt, waar we de oorspronkelijke route weer op zouden moeten pikken, maar we zien geen bordjes van een rode route. Op de GPS zie ik wel hoe we moeten en we volgen dan maar een stukje de groene route. En wat een geluk, want op deze route stuiten we op een hele groep wilde zwijnen. Het is een moeder met een heleboel jonkies en hoewel ze ons best in de gaten hebben, kunnen we op ons gemak foto's en een filmpje maken, geweldig!

Hierna komt inderdaad de rode route er weer bij en zitten we weer in het goede spoor. Via een tunneltje gaan we het spoor onderdoor en dan hebben we zicht op Dvur Kralove. We schieten in de lach om een hele hoge schoorsteen met roodwitte banden: dat is nog eens een grote markering! Dan zijn we al gauw in het centrum en op het bekende plein (we hebben hier immers de eerste dag geld opgenomen) zien we nog net hoe er een bruidspaar op de foto gaat.

In een restaurantje onder een paar schitterende bogen genieten we van koffie met iets lekkers (ik heb wafels met caramel en slagroom, het lekkerste dat ik deze vakantie gegeten heb!). Vlak naast dit restaurantje zit een soort VVV en daar hebben ze eindelijk wat souvenirtjes! Ik koop een vingerhoedje, een sleutelhanger met de Tsjechische vlag en wat badspulletjes. Dan verlaten we Dvur Kralove weer, steken de Elbe weer over en lopen eerst langs lelijke flats, later langs wat mooiere buitenwijken.

Vervolgens gaan we een heel stuk min of meer langs de Elbe, soms er vlak naast, soms wat verder er vandaan. Het is een prachtig stuk route en inderdaad is het vandaag lang niet zoveel klimmen als ik verwacht had! We zoeken nog even naar een cache, maar die hangt veel te hoog in een boom, zelfs Elly kon er niet bij. Later komen we op een punt met een grote trap naar een uitkijksteol, maar ja, daar lag geen cache!

We komen langs bijenkorven, een meertje met waterlelies en door een dorpje dat zo klein is dat het zelfs geen plaatsnaambord heeft! En we passeren talloze fruitbomen, aan de appels wagen we ons niet, maar we doen ons af en toe wel te goed aan een lekker pruimpje. Het heeft toch wel wat hoor, dat "Alles is van iedereen"!

Dan komen we op een punt waar de rode route ons linksaf naar het hotel stuurt (5km), maar hier gaan we eerst even een ommetje maken op de blauwe route, namelijk naar Tesnov, waar één van de mooiste en oudste stuwdammen van Tsjechië ligt. Dat ommetje is één kilometer heen en terug, dus vanaf hier moeten we nog ca. 7 km. De vakantie begint nu dus echt op z'n endje te lopen!

Het stuk naar de stuwdam loopt lekker, een stevig dalende weg (die we natuurlijk straks weer omhoog moeten, maar daar denken we nu nog even niet aan. En dan arriveren we bij de stuwdam en dat is inderdaad een plaatje! De dam werd in 1910 gebouwd na grote overstromingen in 1897, die het hele gebied tussen Dvur Kralove en Jaromer onder water zetten. Onder de dam is een hydro-elektrsiche centrale en sinds 1964 is de dam cultureel erfgoed.

Natuurlijk dwalen we hier een tijdje rond, we steken de dam over, maken uitgebreid foto's en willen natuurlijk zelf ook met de prachtige gebouwtjes op de dam op de foto. Dan hebben we wel weer even trek in iets en we bezoeken één van de twee restaurantjes hier, op advies van Eric de bovenste van de twee. Daar geniet ik van een heerlijk softijsje en Elly van een frisdrankje.

We zien echter de lucht helemaal betrekken en besluiten om maar snel verder te gaan. De klim terug omhoog valt wel mee en dan gaan we dus wel de rode route naar het hotel volgen. Eerst een lange asfaltweg naar Bila Tremesna. We hebben prachtige uitzichten op deze weg, maar helaas bestaan die uitzichten voornamelijk uit donkere dreigende regenwolken.

We komen door Bila Tremesna en de eerste druppels beginnen te vallen. We overwegen om bij het bakkertje te gaan schuilen, maar daar staat de hele parkeerplaats vol met motoren, het zal dus wel hartstikke druk zijn daar. En dus stampen we verder, de heuvels op naar het hotel. We hopen even dat de bui langs ons heen gaat, maar die hoop is tevergeefs en zo lopen we de laatste kilometer in een enorme plensbui.

Onder onze pluutjes blijft ons bovenlichaam wel droog, maar onze voeten worden doorwaternat. Maar och, we kunnen er wel om lachen en dit is onze laatste dag, dus zo erg is het niet dat onze schoenen nat worden! Dan zijn we weer in het hotel, waar we dit keer een kamer hebben op de tweede verdieping. We zijn blij dat onze tassen daar al heen zijn gebracht!

Even heerlijk douchen en dan naar beneden voor onze laatste avondmaaltijd in Tsjechië. Ik kies dit keer het allerduurste gerecht van de kaart (omgerekend dus ca. 7 euro) en wel biefstuk met gebakken ei. Vreemde combinatie, maar het smaakt wel lekker. Nog even een heerlijke koffie toe en dan werken we onze sociale media even bij (in Kuks hadden we twee dagen geen WiFi). We gaan bijtijds naar onze kamer, spullen klaar maken en hopelijk van een goede nachtrust genieten: morgen staat ons de lange reis naar huis weer te wachten!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!