Wandelvakantie Tsjechië 2014
Dag 5 - Van Pecka naar Kuks

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Toen we vanmorgen wakker werden en de gordijnen opentrokken bleek het een schitterende ochtend met een strakblauwe hemel en een stralend zonnetje te zijn! Gauw een fotootje van het uitzicht uit de kamer gemaakt, de spullen al zover ingepakt (vandaag trekken we verder naar Kuks) en toen de trappen afgedaald voor het ontbijt.

Arik kwam ons natuurlijk weer gezelschap houden en was niet weg te slaan bij het schaaltje met vleeswaren. Waarschijnlijk mag dat helemaal niet, een kat in de ontbijtzaal en de hoteleigenaar deed een paar halfslachtige pogingen om hem weg te jagen, maar toen hij zag dat we het niet erg vonden, mocht Arik blijven waar hij was. En zelfs Elly, toch een hondenliefhebber pur sang, zat op een gegeven moment met het beessie op schoot!

Na het ontbijt hebben we het diner van gisteren en onze consumpties afgerekend. Toen we vroegen waar we onze bagage neer konden zetten, kregen we als antwoord dat we die gewoon op de kamer konden laten staan, de hoteleigenaar zou zich erover ontfermen. Wat een service! Tja, en toen even Arik een grote afscheidsknuffel gegeven, ik zei dat ik hem wel mee wilde nemen, maar dat vond de hoteleigenaar niet zo'n goed idee. Kortom, we gingen zonder Arik op pad!

In het stadje was het heel even zoeken naar de blauwe markering, maar al gauw hadden we die te pakken en zo gingen we op pad in een stralende ochtend. De route ging vanmorgen voornamelijk over asfalt (wat ik helemaal niet erg vond) en voerde langs landerijen en door dorpjes. In het voorstadje Pecka Stankov zagen we een rij houten poppetjes staan, waarbij één poppetje een armpje mist. Elly vulde het even aan en natuurlijk maakte ik daar een fotootje van!

Hierna begon de weg langzamerhand toch behoorlijk te stijgen en al gauw hadden we een prachtige terugblik naar Pecka over de omringende heuvels. Ook hier kwamen we weer paddenstoelenplukkers tegen, dat blijkt hier toch wel de normaalste zaak van de wereld te zijn! Het asfalt was trouwens overgegaan in een gruispad, dat voerde ons naar het hoogste punt van de omgeving bij een zendmast.

Daar kwamen we op een plekje met een fabuleus uitzicht en nadat ik er een fotootje van gemaakt had, wilde ik er zelf ook wel even vereeuwigd worden en ook Elly wilde er wel even op de foto. Op dat moment bleek dat m'n camera kuren begon te vertonen, de foto werd helemaal donker en welke stand ik ook probeerde, niets hielp. Toen ik de camera dwong om met een langere sluitertijd te werken, lukte het nog om een paar foto's te maken, maar daarna ving de lens definitief geen licht meer. BALEN!!!

Gelukkig heeft Elly ook een goede camera bij zich, dus ik hoefde het niet de hele volgende vakantietijd zonder foto's te doen. Foto's hierna zijn dus allemaal (op een paar foto's van m'n phone na) met Elly's camera gemaakt, de meeste door haarzelf, maar soms heb ik zelf een foto gemaakt als ik een iets ander standpunt wilde. Nogmaals bedankt voor het gebruik van je camera, El!

Na een stukje door een bos, waar ze druk bezig waren met bomenkap en we natuurlijk ook weer de nodige paddenstoelenplukkers tegenkwamen arriveerden we in Mostek, waar we de trein naar Kuks moesten nemen. Het station lag voor het dorpje, maar omdat we nog zeeën van tijd hadden besloten we eerst het dorp in te gaan, wie weet zou daar een fotowinkel zitten……

We moesten bij de spoorwegovergang wachten en dat was wel een hilarisch momentje. Het duurde eeuwen en nog steeds geen trein in zicht. Ik liep een beetje om de bomen heen om uitzicht op de rails te hebben, maar toen kwam de spoorwegbewaakster (ja heus, die hebben ze daar nog!) geagiteerd uit haar hokje tevoorschijn en riep dat ik daar weg moest, omdat de "Schnellzug" eraan kwam.

Wel, de "Schnellzug" kwam er inderdaad aan en passeerde ons in een tjoeke-tjoek-slakkengangetje. Na deze passage kwam de spoorwegbewaakster weer uit haar hokje en ging met de hand een paar wissels omzetten. Al die tijd bleven de bomen dicht en dus bleven we maar braaf wachten, anders werd ze vast weer boos! Nadat er ook nog een stoomtreintje met een leuke locomotief gepasseerd was, mochten we eindelijk het spoor oversteken.

In Mostek zelf was het eerste restaurant gesloten en op onze vraag of er ergens een fotowinkel zat werden we verwezen naar een elektriciteitszaak. Nou ja, het is het proberen waard natuurlijk, voor hetzelfde geld is die elektriciteitsmeneer/mevrouw een enthousiaste Nikon-kenner. Maar de winkel was dicht wegens middagpauze, lazen we op een tijdtabel en dus liepen we verder op zoek naar koffie.

In een winkeltje verwees een mevrouw ons een paar honderd meter verderop en zowaar, daar zat een "Restaurace" met een terras! Al snel hadden we twee overheerlijk Latte's te pakken en ook hier werkte de fototruc met het gebak uitstekend, zonder problemen werden er twee wafels met jam en slagroom gebracht. Wel erg jammer dat ook de wespen in grote getalen op ons lekkers afkwamen!

Na de koffie zou de elektriciteitswinkel toch open moeten zijn, maar helaas, toen we er weer aankwamen was de winkel nog steeds potdicht. Aan een voorbijgangster vroegen we wat de tekst op een bordje betekende en zij kwam na lang nadenken op het Engelse woord "holiday". Oké, pech dus, hoewel ik er toch al niet veel fiducie in had. Terug naar het station dan maar, onze trein zou om 15.01 uur vertrekken en stel dat we wéér zo lang voor de spoorweg zouden moeten wachten!

Nou, dat station was ook weer een belevenis op zich! Het gebouwtje zelf ziet er al hartstikke vervallen uit, bij ons zou je denken dat het al jaren buiten gebruik is…. Binnen waan je je terug in de jaren vijftig, er staan hier en daar een paar houten keukenstoelen, en het bord van de dienstregeling in een sprookje in retro. Het lukt ons om twee kaartjes te kopen en we schieten in de lach als de kaartjesverkoopster opeens een (stations)pet op zet en naar buiten snelt om perronwachter te zijn bij een voorbijrijdende Schnellzug. Liefhebbers van "Toen was geluk heel gewoon" kunnen hier hun hart ophalen!

We hebben nog een klein half uurtje de tijd en maken een ommetje in de omgeving, daarna wachten we op het perron op de trein. Dan blijkt dat de twee treinen heen en weer bijna tegelijkertijd arriveren, het is namelijk overal enkelspoor, alleen bij de stations kan gepasseerd worden, daar is even een paar honderd meter dubbelspoor.

Wel is er maar één perron en de treinen stoppen niet aan weerszijden van dat perron, maar allebei aan één kant. Wij moeten de achterste trein hebben en dus klauteren we samen met een stel Tsjechische paddenstoelenplukkers over de rails naar onze trein. De hele trein bestaat uit één wagonnetje, van het soort dat je bij ons alleen nog ziet in openluchtmusea.

De treinreis duurt een half uurtje, we stoppen bij diverse kleine stationnetjes, waaronder Bila Tremesna, en onze kaartjes worden ouderwets geknipt door een controleur. We hebben natuurlijk geen idee het hoeveelste station Kuks is, maar via de GPS kan ik het een beetje in de gaten houden. Als we dan in Kuks arriveren en uitstappen, blijkt dat we de enigen zijn met deze bestemming!

Vanuit het station is het een kort stukje lopen naar het dorpje zelf, we komen langs het grote hospitaal van Kuks, een monumentaal gebouw, dat nu helaas helemaal in de steigers staat. Ook aan de toegangsbrug naar Kuks wordt gewerkt en we moeten een steil ommetje maken. Dan arriveren we via een hoge trap in het dorpje en dat blijkt een schitterend oud plaatsje te zijn, het staat ook in z'n geheel op de monumentenlijst.

Ons overnachtingsadres voor de komende twee dagen is in een oud authentiek Tsjechisch huisje, waar we allebei weg van zijn! Ik vind het alleen een beetje muf ruiken, dus gooien we alle ramen even open. Als we de boel inventariseren, treffen we achter het huisje een stilletje aan, dat ziet er wel heel erg oud en vervallen uit en we hopen toch niet dat we hier gebruik van moeten maken. Dan komt gelukkig de schoonmaakster van het huisje eraan en zij vertelt ons dat de bovenverdieping helemaal volgens de eisen van de moderne tijd is gerenoveerd, inclusief toilet.

We maken een ommetje door het dorpje, kopen met wat moeite zout (dat hadden we niet gevonden in het huisje) en bereiden een fantasie-pastamaaltijd, die we in de gezellige eetkeuken soldaat maken. Na afloop genieten we op "onze" veranda van koffie en thee met wat lekkers, en zijn getuige van een schitterende zonsondergang. Het was weer een prachtige, afwisselende dag!

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!