Het Watersnoodpad
Wandelen in het spoor van de Watersnoodramp

Op 15 mei 2014 heb ik de etappes 9 en 10 gewandeld.
Hieronder de tracks van de gelopen etappes, klik op de plaatjes om de route in Google Earth te bekijken.
Klik op "groter formaat" om de plaatjes groot in beeld te krijgen.

Etappe 9 13,6 km Werkeiland Neeltje Jans Serooskerke		Etappe 10 20,6 km Serooskerke Zierikzee, Busstation de Val
groter formaat		groter formaat

Nu de dagen weer wat langer zijn, besluit ik om de laatste twee etappes van het Watersnoodpad in één keer te lopen. Ook al omdat de etappes respectievelijk 13 en 17 km zijn, en dat vind ik allebei erg kort om een dag voor naar Zeeland te gaan. Dus ik ga er maar een lange dag van maken en zoek uit hoe ik van het eindpunt bij Zierikzee naar Neeltje Jans kan komen.

Dat gaat vrij gemakkelijk, met een overstapje in Zierikzee ga ik rechtstreeks naar Neeltje Jans. Om vijf voor 7 gaat de bus vanaf de Zeelandbrug en dan ben ik rond kwart voor 8 bij Neeltje Jans. Alles verloopt voorspoedig en al gauw sta ik bij de bekende bushalte, waar ik verleden keer met etappe 8 geëindigd ben.

In een heerlijk zonnetje ga ik op pad voor etappe 9, maar het is nog wel erg fris en het eerste stukje over de stormvloedkering loop ik pal tegen de Noordenwind in en ben ik blij dat ik toch drie laagjes kleding aan heb getrokken! Natuurlijk is dit stukje hetzelfde als het eind van etappe 8, maar dat is alweer een paar weken geleden en nu loop ik de andere kant op, dus het lijkt heel anders!

Verleden keer heb ik het kleine vogeleilandje halverwege helemaal rondgelopen, maar nu besluit ik rechtdoor te gaan, het is toch al een lange etappe vandaag! Ik vind het heerlijk lopen op de kering, met het gekrijs van de meeuwen, de wind en de zon. Lopend op de kering kan ik heel in de verte de Zeelandbrug al zien, pfoeh best nog een end weg!

Dan ben ik bij het eind van de kering gekomen en bij het begin van het fietspad langs de Oosterschelde. Helemaal nieuw is deze etappe trouwens niet voor me, dit stuk heb ik ook gelopen tijdens de eerste dag van m'n Rondje Oosterschelde. Ik weet dus wat me te wachten staat en ik ben allang blij dat het nu niet zo warm is als toen!

Het fietspad langs het water is natuurlijk een kolfje naar m'n hand. Asfalt, verre uitzichten, zon op het water, heerlijk! Het enige nadeel is dat ik de zon in m'n gezicht heb en foto's van waar ik naar toe ga dus in tegenlicht genomen moeten worden. Ik heb dan ook vaak een terugblik op de foto gezet, zeker van de stormvloedkering die iedere keer als ik achterom keek weer kleiner was geworden. Het blijft een imposant bouwwerk!

Ik arriveer bij Burghsluis, waar ik langs de lichtkoepel van de oude vuurtoren van Haamstede loop. Nu is daar het kantoor van de havenmeester gevestigd. Vlak hiernaast zit een restaurantje, maar dat is helaas nog niet open. Even verder kom ik bij het haventje van Burghsluis. Hierachter ligt een kleine polder en toen in de rampnacht de dijk doorbrak steeg het water hier maar liefst 3,85 meter in 15 minuten. Er stond een rijtje van 13 huizen, die compleet weggespoeld werden. Ook in Burghsluis staat het monument voor de redders van Schouwen-Duiveland en ook dat monument breng ik natuurlijk een bezoekje.

Er wordt hier trouwens hard gewerkt aan dedijkverzwaring en even verderop is de weg zelfs helemaal afgesloten met een slagboom. Voor zover ik kan zien wordt er op de weg die ik lopen moet nog niet erg hard gewerkt en ik besluit om maar even heel brutaal te zijn en de slagboom voorbij te lopen. Het is inderdaad best te doen, ik loop langs grote hopen grote stenen die straks gebruikt zullen gaan worden om de dijk te bezwaren.

Als er een wagen langs komt om een stapel van die stenen te transporteren, ga ik natuurlijk netjes en heel veilig een heel eind de berm in, ik loop hier tenslotte hartstikke illegaal. Ik realiseer me dat het eigenlijk best link is wat ik doe en ik zou iedereen die in de komende maanden dit traject gaat lopen dan ook afraden om het zelfde te doen.

Ik kom bij de Plompe Toren aan en ook daar blijkt dat ik niet zo slim bezig ben, de weg is op dit punt namelijk hermetisch afgesloten en ik kan dus niet naar de toren toe omdat ik aan de foute kant loop. Voor mij is dat niet zo erg, ik ben al een paar keer bij de toren geweest, maar voor mensen die hier nieuw zijn, zou het sneu zijn. Dus: zolang de weg nog afgesloten is kan je beter over de evenwijdige weg iets verder het binnenland in, lopen.

Gelukkig is de afgang die ik even verderop moet hebben wel toegankelijk en opeens loop ik in een prachtig natuurgebied bij Schelphoek. Dit heb ik op m'n Rondje Oosterschelde niet gelopen en ik geniet van het schitterende landschap. De dijk waarlangs ik loop is uitbundig begroeid met voorjaarsbloemen en het is blijkbaar eb, want een deel van de Oosterschelde is droog gevallen en schittert in het zonnetje.

Wat verderop kom ik bij een uitkijktoren, waar ik natuurlijk even naar boven ga, en daar lees ik op grote informatieborden dat dit landschap is ontstaan nadat een heel stuk dijk hier weggeslagen is tijdens de rampnacht. Later bleek het niet mogelijk om deze dijk helemaal te dichten en zo is er een gat blijven bestaan.

Verder landinwaarts is een nieuwe dijk gebouwd en tussen deze nieuwe dijk en de oude dijk met het gat is dit mooie krekenlandschap ontstaan. Ik maak natuurlijk weer volop foto's, ook van het gat in de dijk en daarachter zie ik de Zeelandbrug weer. Hij lijkt al iets dichterbij! Ik volg het water nog een kleinstukje en ga dan landinwaarts langs de kreken naar Serooskerke.

Daar in het centrum staat de kerk met daarnaast een monument ter herinnering aan de slachtoffers van de ramp. Hier is ook de finish van etappe 9 en uiteraard de start van etappe 10. Ik sla de track van etappe 9 op en zet m'n GPS weer op nul. Ik ga beginnen aan het laatste stuk van het Watersnoodpad!

Al heel gauw kom ik langs restaurant De Schelphoek en deze is wel open, het is inmiddels wat later geworden ook natuurlijk. Ik zie een aanbieding staan van koffie met wat lekkers erbij, je kan kiezen tussen appelgebak, een Zeeuwse Bolus of Schouws Parelgebak. En omdat ik altijd in ben voor wat nieuws kies ik voor het Schouws Parelgebak. En dat was weer eens ouderwets smullen, heerlijk!

Na deze lekkere onderbreking ga ik dan echt op pad voor etappe 10 en via een lang graspad kom ik bij de Prunjehil uit. Dit is een uitzichtspunt over een nieuw ingerichte polder met "nieuwe natuur". Ik wandel naar het uitzichtspunt toe en dat betekent natuurlijk weer extra afstand op deze toch al lange dag. Maar ik heb het er graag voor over, want het uitzicht is prachtig! Op weg naar Zierikzee rijd je over de weg langs deze polder, maar van bovenaf gezien is het veel mooier!

Verderop kom ik op een zogenaamde inlaagdijk te lopen. Een inlaagdijk is een reservewaterkering voor als de echte dijk risico loopt te verzakken. Het gebied tussen beide dijken ligt laag, omdat de grond gebruikt werd voor de bouw van de dijk. Hierdoor zijn de inlagen vaak drassig en niet geschikt voor landbouw.

Aan de ene kant van de inlaagdijk heb ik dus uitzicht op de inlaag, aan de andere kant op Plan Tureluur, een groot ontwikkelingsgebied voor brakke natuur. Het is "Tureluur" genoemd, naar de vogel tureluur, die hier broedt en het gehele jaar aanwezig is. Ik vind het beide kanten op prachtig om te zien, vooral Plan Tureluur met in de verte de rode daken van boerderijen. Bijzonder landschap!

En daar midden in de velden en plassen van het gebied staat weer een uitzichttoren! Best een eindje weg, maar ja, hoe vaak kom ik hier nou, als ik hem nu niet ga bekijken, komt het er misschien nooit meer van! En dus maak ik weer een ommetje, beklim de toren en bewonder het uitzicht. Vooral de terugblik op het pad wat ik heb gelopen is erg leuk!

Ik loop weer terug naar het fietspad en nu zet ik even de sokken erin, al die ommetjes en uitkijkpuntjes halen wel helemaal het tempo eruit en ik heb nog een heel eind te gaan. Ik stekker dus lekker door tot aan het eind van het fietspad en daar neem ik een tweede rust in restaurant De Heerekeet. Ten tijde van de ramp stond hier een café bovenop de dijk en daar zijn veel slachtoffers van de overstromingen heen gebracht. Nu is het een rustpunt voor zowel fietsers als wandelaars met een mooi terras.

Na een koffie (zonder lekkers dit keer, het blijft geen feest!) mag ik nog een heel eind het fietspad vervolgen. In het begin met zicht op de Zeelandbrug, die maar niet dichterbij lijkt te komen, later na een bocht met alleen maar uitzicht over het water en een heel verre terugblik naar de Oosterscheldekering. Sommige mensen zullen dit best saai vinden, maar ik geniet!

Dan ga ik de dijk over en loop door de polders richting Zierikzee. Je kunt namelijk niet direct langs de Oosterschelde naar de Zeelandbrug, omdat er een kanaal naar Zierikzee loopt. Ik bereik Zierikzee al snel en daar kom ik langs een zorgcentrum, waarvan in het boekje staat dat je er een kopje koffoe kunt halen.

Nou, daar heb ik best weer trek in en ja hoor, ik ben van harte welkom en voor 75 eurocentjes zit ik al gauw op een zonovergoten terras van een bakje koffie te genieten. Waarschijnlijk de laatste koffie op het Watersnoodpad, want ik begin het einde nu toch wel te naderen. Na de koffie gaat de route verder naar het oude centrum van Zierikzee en hier herken ik punten van de eerste etappe, leuk!

Ik kom weer langs het VVV en haal daar een stempel voor m'n wandelboekje. Ik vervolg de weg langs het water en bij de stadspoort kan ik eindelijk het water oversteken en mag ik aan de andere kant terug naar de Oosterschelde. Dat valt echter nog niet mee. Het begint met een goede weg, maar al gauw loopt die dood en moet ik de grasdijk op. Ik moet een paar hekjes over, maar op een gegeven moment kom ik voor een hek te staan waar ik onmogelijk overheen kan, veel te veel prikkeldraad!

Ik raadpleeg m'n boekje en daar staat een alternatief, ik moet een stukje over een industrieterrein en even verderop alsnog de dijk op. Ik ga dus een stukje terug (weer die hekjes over) en ik heb de alternatieve route gauw te pakken. Even verderop kan ik alsnog de dijk op en loop eerst nog over asfalt, later ga ik een hek door en een grasdijk op, midden tussen de schapen.

Het loopt niet echt gemakkelijk en ik loop dan ook een beetje te mopperen, want er lijkt geen einde aan die grasdijk te komen. Er vaart een zeilbootje op de Oosterschelde en die kan ik met mooi tegenlicht op de foto zetten, maar een hobby zal het wel nooit van me worden, die grasdijken!

Maar dan kom ik bij de Oosterschelde aan en dan ben ik alle ergernissen direct vergeten! Wat een prachtig uitzicht heb je van hier over de Zeelandbrug, vanaf dit punt zie je hem nooit! Zonder dit pad was ik hier waarschijnlijk ook nooit gekomen. Ik loop naar de waterkant en even verderop is een klein schelpenstrandje met een soort golfbreker die ver in het water steekt.

Natuurlijk loop ik die golfbreker op, hier moet ik echt even op m'n gemak wat foto's van maken! De wolken zijn in de loop van de dag steeds meer verdwenen zodat nu de brug prachtig afsteekt tegen de blauwe lucht. Toen ik m'n Rondje Oosterschelde liep ben ik over de brug heen gewandeld en dat was een geweldige ervaring, maar vandaag ben ik blij dat ik er niet helemaal overheen hoef!

Na deze fotopauze vervolg ik de grasdijk naar de burg toe en als ik daar uiteindelijk ben, staat er een bankje en ik besluit om een korte stop in te lassen voor ik de rit naar huis toe begin. Hoewel in de zon zit ik op het bankje wel in de wind en is het best fris. Ik eet een crackertje, maar blijf niet al te lang zitten. Wel loop ik nog even naar beneden om een fotootje van onderaf van de brug te maken.

Dan steek ik de dijk over naar de weg, maak dankbaar gebruik van een dixi die daar staat en loop dan uiteindelijk de laatste metertjes naar het beginpunt. Daar staat Kiaatje natuurlijk braaf te wachten, en ook staat er inmiddels een informatiebord over het Watersnoodpad. Leuk dat dat er toch is gekomen, want toen ik aan het pad begon, vond ik het hier wel erg kaal!

En zo heb ik dan het hele pad bewandeld en ik heb het in één woord schitterend gevonden. Een prachtige mix van informatie, natuurschoon, leuke dorpjes en veel water. Ook de verbindingen met het openbaar vervoer waren goed te doen. En ondanks dat ik dacht al veel over de ramp te weten, heb ik toch weer aardig wat nieuwe dingen gehoord en gelezen. Een pad dat ik iedereen van harte kan aanbevelen!

Klik op het plaatje om naar het foto-album te gaan

En na 7 wandeldagen en 7 albums vol met meest zonnige foto's van een prachtig landschap,
wil ik graag afsluiten door nogmaals de link naar het filmpje van het Polygoon Journaal te plaatsen,
om het contrast tussen toen en nu nog even heel duidelijk te maken!

Vergeet mijn gastenboek niet!