Het Watersnoodpad
Wandelen in het spoor van de Watersnoodramp

 

Op 28 maart 2014 heb ik etappe 8 gewandeld.
Hieronder de track van de gelopen etappe, klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken.
Klik op "groter formaat" om het plaatje groot in beeld te krijgen.

 

Etappe 8 20,0 km
Burgh-Haamstede
Werkeiland Neeltje Jans

groter formaat

 

 

  Het prachtige lenteweer blijft maar aanhouden en na een week waarin ik door omstandigheden niet veel heb kunnen wandelen besloot ik er dit weekend met volle teugen van te gaan genieten. Voor vrijdag had ik de 8e etappe van het Watersnoodpad gepland. Die loopt van Burgh-Haamstede naar het werkeiland Neeltje Jans en ik was van plan om aansluitend de expo van de Deltawerken te gaan bekijken.

 

Helaas, toen ik op internet naar de openingstijden zocht, bleek de expo in de maand maart nog op wintermodus te staan en derhalve alleen in het weekend geopend. Ook niet erg, dan bewaar ik de expo wel voor een volgende keer! En zo heb ik dus de hele dag de tijd voor 20 km, hoef ik ook niet zo heel vroeg van huis.

De reis gaat weer vlot en iets voor half tien ben ik gearriveerd bij het inmiddels bekende Slot Haamstede voor de start van de 8e etappe. Ik zie dat een restaurant tegenover het slot al open is en ik besluit eerst maar een bakkie koffie te gaan doen. Dat smaakt prima en ik maak natuurlijk ook gelijk even gebruik van het toilet.

 

Dan stel ik m'n GPS weer in en ga in een stralend zonnetje op pad. Eerst een leuk smal paadje langs de slotgracht van het kasteel en dan kom ik uit bij de bushalte waar ik verleden keer heb staan blauwbekken. Verderop kom ik langs Molen de Graanhalm, daar staan naast de gewone Nederlandse molen ook een paar anderssoortige windmolens. Ik kan ze leuk alle vier op één plaatje krijgen.  

 

Over een vlonderpad loop ik richting een doorgang in een gereconstrueerde burgwal en daar staat iemand opvallend onopvallend te doen met een GPS in z'n handen. Op mijn vraag of hij het kan vinden, krijg ik een schaapachtig lachje als antwoord. Is vast een cacher geweest!

Naast de burgwal ligt het kerkhof van Burgh en daar wandel ik even op om een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de rampnacht te bekijken. Het valt me op dat bij de monumenten op alle begraafplaatsen dezelfde duinplantjes staan, op die manier weet ik inmiddels precies waar ik zijn moet!

 

  De route loopt een klein stukje door Burgh heen en ik kom door een straatje waar vijf Noorse geschenkwoningen staan. Deze huizen dragen namen van Noorse steden zoals Stavanger, Oslo en Hammerfest. Op de route in het boekje had ik al gezien dat er veel duin en bos in het eerste gedeelte van deze etappe op het programma stonden en inderdaad ga ik nu de duinen in.

 

Gelukkig is het pad dat ik moet volgen goed beloopbaar, een heel breed graspad dwars door een mooi duinlandschap. Ik kan ver om me heen kijken, vooral als ik even een duin beklim. Wat verderop kom ik in de bossen terecht en dat kan me wat minder bekoren. Bij een picknickbank las ik even een bankjesrust in en zie op het kaartje dat ik nu bijna bij Westenschouwen ben.

Inderdaad kom ik twee kilometer verderop door een soort bungalowpark, waar nog een paar Oostenrijkse noodwoningen staan. Ik maak een babbeltje met één van de bewoners en het blijkt dat sommige van deze huizen nog voor permanente bewoning gebruikt worden, andere zijn in gebruik als vakantiewoning.

 

Ik kom op een rotonde waar twee restaurants zijn en bij één daarvan, Zeelust, besluit ik een koffiepauze in te lassen. Het is wel vrij snel na m'n bankjesrust, maar ik heb wel trek in een bakkie en och, ik heb immers toch de tijd aan mezelf! Op een zonnig terras geniet ik van m'n koffie en verheug me op het stuk over de Oosterscheldekering straks.  

 

En inderdaad krijg ik hierna nog een klein stukje duinen en kom dan langs een immense parkeerplaats. Ik denk dat het hier zomers loeidruk is, maar nu staan er maar een paar autootjes. Dan staat er een bord dat het pad verboden is voor auto's, fietsers èn voetgangers in verband met herstelwerkzaamheden aan de zeewering. Ik besluit brutaalweg om toch maar verder te lopen, ik zou niet zo gauw weten hoe ik anders bij de kering moet komen!

Het blijkt dat ik probleemloos verder kan lopen naar de kering, alleen als ik de andere kant het strand op had gewild was ik tegen een nieuwe strekdam aangelopen. Op het pad naar de kering toe heb ik een prachtig uitzicht, aan de ene kant naar de kering, aan de andere kant zijn er leuke doorkijkjes door de duinen naar Westenschouwen.

 

  Dan wandel ik de Oosterscheldekering zelf op, het grootste onderdeel van de Deltawerken. Deze waterkering bevat grote schuifdeuren, die normaliter openstaan, maar bij een gevaarlijke storm en extreem hoog water gesloten kunnen worden. Ik kom langs het marmeren sluitmonument, hier ben ik al eerder geweest op m'n Rondje Oosterschelde en het verwondert me nog steeds dat er geen tekst bij dit monument te vinden is!

 

De kering bestaat uit twee pijlergedeelten tot het werkeiland Neeltje Jans en daarna nog een pijlergedeelte. De route van het Watersnoodpad gaat tot de Neeltje Jans, maakt daar een rondje door een natuurgebied en gaat dan terug naar Schouwen Duiveland. Het eindpunt van etappe 8 is op het werkeiland, zodat je niet op één dag heen en weer hoeft te lopen.

Ik geniet van de wandeling langs de pijlers en bewonder dit staaltje Hollands vernuft. Na het eerste stuk pijlerdam is er een klein "eilandje" (de Roggenplaat) en ik besluit langs de oevers hiervan te lopen en niet de weg te volgen. Vanaf hier heb ik een prachtig uitzicht op de pijlerdam, maar duizenden zeemeeuwen zijn het er niet zo mee eens dat ik hier loop, het gekrijs is niet van de lucht!

 

Op het tweede pijlergedeelte staat ook een pijler met nummer S17 (het eerste gedeelte had "maar" 16 pijlers) en daar maak ik natuurlijk even een selfie. Ook kan ik hier zien dat er steeds onderhoud aan de kering wordt gepleegd, in de diepte wordt het beton schoon gespoten en in de hoogte is men bezig met de opbouw van een steiger.  

 

Na dit tweede pijlergedeelte arriveer ik dan op de Neeltje Jans en hier staat een monument met de mooie tekst: Hier gaan over het tij, de maan, de wind en wij. Ook is hier de "officiële" fotoplek voor toeristen. Natuurlijk maak ook ik hier een foto en zoom daarbij speciaal in op het merkteken op de achterkant van de tweede pijler.

 

  Dat geeft aan bij welke waterstand de kering tegenwoordig wordt gesloten en hoe hoog het water tijdens de rampnacht heeft gestaan. Nooit geweten dat dit merkteken hier was, en het is vanaf deze plek ook niet te lezen, pas als je inzoomt met een camera of met een verrekijker kijkt kan je de tekst lezen.

 

Ik kom langs het Ir. J.W. Topshuis, van waaruit de kering bediend wordt en kom dus ook uit bij Kiaatje. Vanmorgen ben ik vanuit hier naar de bushalte gelopen. Mooi dat ik er nu langs kom, dan kan ik m'n jasje, wat ik al uren uit heb, lekker in de auto leggen. Vanaf hier ga ik het rondje over het werkeiland maken, ik schat dat dat nog zo'n 6 kilometer is.

Dat rondje start met het Parelpad, een wandelpad met opdrachten voor kinderen en aan het eind van dit pad kom ik uit bij het strand. Wederom een grote parkeerplaats en een mooi uitzicht op de gehele kering aan deze kant van het eiland. Jammer wel dat de zon steeds gesluierder is geworden, de lucht is nu melkwit en dat geeft niet zulke mooie foto's.

 

Dan loop ik een stuk over een grote strekdam en ga aan de andere kant naar beneden. Daar staat zowaar een strandtent en ook die is open! Fijn, kan ik m'n cafeïnegehalte weer op peil brengen en na lange tijd neem ik er ook weer eens een appelgebakje bij. Wel zonder slagroom, ik ben 5 kilo kwijtgeraakt tijdens en na m'n griepaanval en dat wil ik graag zo houden!  

 

Na deze rust volgt een stuk van twee kilometer over het strand. Prachtig stuk, het strand ligt bezaaid met schelpen en in de verte heb ik uitzicht op weer een strekdam met grote windmolens. Ik loop tegen de zon in en maak dan ook een paar fotootjes met terugblik. Aan het eind van het strand klim ik de strekdam op en wandel naar het sluizencomplex onder de weg over de waterkering.

De sluis gaat net open voor een klein zeilbootje en ik maak een foto van een leuk verkeersbord met een in het water vallende auto. Hier is het keerpunt van het rondje en ik wandel aan de andere kant over een lange asfaltweg terug. Na een tijdje mag ik de weg af en gaat de route nog een stukje door de duinen. Ik heb nooit geweten dat er nog zoveel (ruige) natuur op dit werkeiland is!

 

  Ik steek een waterstroompje over (in de routebeschrijving staat dat het hier helemaal onder water kan staan en dat je dan terug moet naar de weg, maar dat is nu gelukkig niet zo) en kom via een vogelkijkhut bij het uitkijkpunt, waar je zicht hebt op de "reservepijler". Deze 66e pijler is gebouwd voor als één van de andere 65 pijlers niet goed zou werken, maar is nooit nodig geweest.

 

Dan kom ik bij het (gesloten) Deltapark Neeltje Jans en dan is het nog een klein stukje naar de bushalte waar de finish van etappe 8 is. Via het tunneltje onder de weg door kom ik weer bij de parkeerplaats waar Kiaatje staat. Het is een prachtige, afwisselende etappe geweest, waarbij het tweede gedeelte mijn voorkeur had!

De Oosterscheldekering is en blijft een immens bouwwerk, zowel indrukwekkend om overheen te rijden en te wandelen, als om van wat dichterbij te bekijken op het eiland Neeltje Jans. Jammer dat de expo vandaag gesloten was, maar ik heb nu wel lekker lang over de wandeling kunnen doen. De thuisreis gaat ook weer vlot, en zo heb ik een heerlijke dag gehad!

 

 

Klik op het plaatje om naar het foto-album te gaan

 

 

 

 

Terug naar het overzicht Terug naar de Wandelsite Naar de volgende wandeldag

Vergeet mijn gastenboek niet!