De Pannenkoekentocht

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Op deze eerste zaterdag in januari viel m'n keus op de Pannenkoekentocht in Den Haag. Verleden jaar was ik in Geldermalsen geweest en nu vond ik het wel weer eens tijd worden voor Den Haag. En uit m'n verslag van twee jaar geleden viel op te maken dat dit best een leuke tocht was. Op naar Den Haag dus!

Ik arriveerde mooi op tijd, maar toch zag ik in het startbureau weinig bekenden, ik hoefde dus niet veel handjes te schudden om nieuwjaar te wensen. Natuurlijk heb ik wel de mensen achter het startbureau het allerbeste in 2014 toegewenst en zo rond kwart voor negen kon ik op pad.

Bij de uitgang van het sportpark speurde ik naar de bekende krijtpijlen die hier worden gebruikt, maar naks, noppes, nada, geen pijl te zien! Ik besloot m'n routebeschrijving maar goed bij de hand te houden en bereidde me voor op een tocht waarbij ik veel moest lezen. Maar bij het tweede punt van de route viel m'n oog op een prachtige knalgeel-met-zwarte-opdruk plastic pijl! Fantastisch, als dat de hele toch zo gepijld is… En inderdaad, de tocht was prima gepijld! Wat een verademing vergeleken met het gezoek naar (vage) krijtpijlen van voorgaande jaren.

We begonnen met een rondje van ca. 5 km door de Uithof en recreatiegebied Madestein. Leuk parkachtig gebied, met een mooie waterpartij waar zwanen en eenden gebroederlijk naast elkaar zwemmen. Ik weet nog dat ik hier de twee zwanen van één van m'n strooikaartjes heb gefotografeerd. Ik kiek nu opnieuw twee zwanen en vraag me af of het dezelfde zijn.

Na die 5 km zijn we vlakbij de start en op de routebeschrijving staat dat je daar eventueel kunt rusten, maar daar heb ik nog geen behoefte aan en ik vervolg dus het parcours, landgoed Ockenburg in. Na landgoed Ockenburg volgt het landgoed Meer en Bos en dan een parkachtig stukje langs een woonwijk. Het parcours is niet spectaculair, maar ook niet vervelend om te lopen.

Dan zijn we bij voetbalvereniging Quick (hoe Haags wil je het hebben?) en nu na ca. negen km ben ik wel aan een bakkie toe en ik ga dus de kantine binnen. Daar zie ik wel wat bekenden, Gerard en Caroline en nog een paar mensen die ik niet bij naam ken. Sjaak en Nel vertrekken net weer als ik binnen kom. In de riante kantine geniet ik van m'n koffie en ga dan weer op pad richting Scheveningen.

Maar eerst komen we nog door de Bosjes van Pex en door een stukje stratenparcours dat me niet echt kan bekoren. Gelukkig duurt dat niet al te lang en arriveren we in Oud-Scheveningen, waar we al gauw bij de Scheveningse Haven belanden. Dit vind ik altijd een heerlijk plekje en ik geniet van het zicht op de schepen in de haven.

Hier zit ook de tweede rust, in het Havenpaleis, een kruising tussen een viswinkel, een snackbar en een restaurant. Leuke locatie, ik word snel geholpen en met mooi uitzicht op de haven gaat ook dit bakkie koffie er met smaak in.

Helaas begint de lucht na deze rust steeds verder dicht te trekken en ik hoop dat de regen (zoals beloofd) pas laat in de middag gaat vallen. De route loopt verder langs de haven, we steken opnieuw het Verversingskanaal over en gaan dan richting de duinen.

In de duinen is het best pittig wandelen. Natuurlijk golft het pad op en neer, maar er ligt ook nog eens heel veel mul zand, dat van de kalen duinen af is gewaaid. De duinen worden hier met opzet zo kaal gehouden, best een part gezicht, maar ik kan het toch niet echt mooi vinden. Bij de eerste de beste strandovergang besluit ik om over het strand verder te gaan.

Het is heerlijk op het strand, de wind komt van schuin opzij en daar heb ik dus niet zoveel last van. En natuurlijk ik het lekker vlak, geen klimmetje en omdat het laag water is is het zand strak en hard. Ik loop zover mogelijk langs de waterlijn en geniet van het spel van de vogels en de golven. Soms moet ik een overstapje maken over een geultje naar een binnenzeetje, maar dat gaat overal gemakkelijk.

Het is gezellig druk op het strand, zo te zien zijn er veel mensen die genieten van dit bijna-lente-weer en de kerstkilootjes eraf lopen. Al gauw ben ik bij de bebouwing van Kijkduin en bij de tweede strandopgang klim ik weer naar boven. Ik kom uit bij de vuurtoren en het begin van de boulevard, precies m'n bedoeling!

Onder in de vuurtoren blijkt een grote kerststal gebouwd te zijn en die ga ik even bewonderen natuurlijk. Dan ga ik op de koffie af, dit keer in D'n Koperen Smorre, niet op de boulevard, maar overdekt bij de winkeltjes. Ik laat me de koffie weer goed smaken.

Dan het allerlaatste stukje, nog even door de duinen en dan weer richting landgoed Ockenburg en de finish. We komen nog langs de puinbal en dan komt er een mooi stukje over bruggetjes door het bos. En dan nog even een drukke weg oversteken en dan zijn we weer terug.

In de kantine bier ik nog even gezellig na met Caroline, Gerard, Nel en Sjaak en ik bedank de organisatie voor de heerlijke tocht. Mooi parcours, leuke rusten, prima gepijld en ook nog eens heerlijk wandelweer, m'n liefje wat wil je nog meer! Tevreden tuf ik weer naar huis.

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

Vergeet mijn gastenboek niet!