Winterse pracht in Rijpwetering

 

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik
hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

 

 

 

  Verleden jaar heb ik deze tocht in een regelrechte storm gelopen, maar het stond me nog wel bij dat het een erg mooie tocht was en dat de route veel langs het water ging. En dat staat met dit vriesweer natuurlijk garant voor prachtige Hollandse (schaats)plaatjes! Op naar Rijpwetering dus.

 

Ik had dit keer m'n lage oranje Lowa's aangetrokken, die hebben beter grip op de inmiddels vastgevroren sneeuw dan m'n Asics. Toen ik van huis vertrok gaf de buitenthermometer van Pandaatje aan dat het -11° was! Ik was dus wel blij dat ik diverse laagjes kleding aan had getrokken, ik voel me altijd wel een Michelinmannetje met al die kleren, maar je blijft er wel lekker warm door!

Toen ik bij Rijpwetering de snelweg af ging, was het nog een paar graadjes kouder geworden, de thermometer stond op -13°. Tijdens de rit was de zon opgekomen en het beloofde een prachtige dag te worden. Snel ingeschreven dus maar en her en der wat kaartjes neergelegd. Ton van Walkers4Walkers was er ook (thuiswedstrijd voor hem) en ook Marjanneke was met haar moeder aanwezig. Verder heb ik geen bekenden gezien.

 

Moet ik nog vertellen dat het werkelijk prachtig mooi was onderweg, of zal ik de foto's maar weer eens voor zichzelf laten spreken? Dit was echt winters Holland op z'n best! En wat heerlijk was, was dat de wegen en fietspaden heel goed begaanbaar waren. Op één stukje pad langs het Braassemermeer na, heb ik nergens lopen glibberen.  

 

Er zaten twee gezellige rusten in de route, de eerste op 8,6 km in "De Gekroonde Brasem" en de tweede op 17,8 km in "De Kromme Does". Deze laatste lag aan het water (ijs dus in dit geval) en het terras deed dienst als "Koek en Zopie". Binnen dus wandelaars en buiten schaatsers, het was errug gezellig en de bediening ging ook vlot.

Jammer was wel dat ik na ca. 13 km last van m'n linker scheenbeen begon te krijgen. Ik geef de schuld aan m'n Lowa's, die blijken toch veel te stug voor m'n voeten te zijn. Ik hoor het ook aan m'n lopen, normaal loop ik geluidloos, nu hoorde je iedere keer een klap als ik m'n voeten neerzette. Ik heb zelfs nog even getwijfeld om de route in te korten, maar het was zo prachtig en ik had het zo naar m'n zin, dat ik dat toch maar niet gedaan heb!

 

  Wat ik ook heel erg leuk vond, was dat er na ca. 12 km ondanks de kou, toch een verzorgingspost stond met pakjes drinken. Omdat het waterslangetje van m'n camelbak stijf bevroren was, kwam dit precies goed op tijd. Lachen waren ook de mooie leren tweezitsbank en fauteuil die door een bewoner van de huizen langs de weg neergezet waren voor de vermoeide wandelaars. Heb nog nooit zo luxueus bij een wagenrust gezeten!

 

Het laatste stuk was zo'n beetje hetzelfde als wat ik vanmorgen in de auto gereden had en het minst mooie stuk van de route. Maar ach, de uitzichten waren schitterend en we kruisten tweemaal een schaatsparcours, dus heel erg vervelend was het nou ook weer niet.

Na ruim 26 km was ik weer terug bij de start en heb daar nog even een bakkie koffie gedaan en een praatje gemaakt met Marjanneke en mams. Ook heb ik de medewerkers van de tocht een welgemeend complimentje gegeven. Ik heb geruchten gehoord dat ook wsv LEO door gebrek aan vrijwilligers misschien opgeheven gaat worden en dat zou ik heel erg jammer vinden! Ik hoop toch dat ik hier volgend jaar weer voor zo'n mooie tocht terecht kan!

 

 

Klik op het plaatje hieronder voor de foto's.

 

 

Vergeet mijn gastenboek niet!