Een lang weekend Ameland

Klik op het plaatje voor een uitvergroting.
De link naar de tochten in Google Earth staan onderaan dit verslag.

Toen Rob en ik elkaar leerden kennen, wilden we samen een weekje op vakantie. Maar dan wilden we ergens naar toe, waar we geen van beiden nog ooit geweest waren. Al gauw bleek dat we allebei de halve wereld hadden gezien, maar dat de Waddeneilanden voor ons beiden nog onontdekt gebied was. Ameland moest het worden, besloten we. Maar helaas, pindakaas, het hotel op Ameland waar we onze zinnen op hadden gezet, was volgeboekt in de week dat we wilden. Een ander hotel op Ameland kon ons niet bekoren en zo zijn we naar een heel ander eiland gegaan: Vlieland. De rest van het verhaal is bekend, Vlieland was liefde op het eerste gezicht. We zijn er getrouwd, ieder jaar geweest (soms zelfs vaker dan eens) en de as van Rob is bijgezet op het kerkhof van Vlieland.

Maar toch waren we altijd nog eens van plan om naar Ameland te gaan. In de loop der jaren zijn we een dagje op Texel, Terschelling en Schiermonnikoog geweest, maar Ameland … nee, het is er nooit van gekomen.

En dus vond ik dat het tijd werd om toch maar eens een kijkje te gaan nemen. Eind februari had ik een lang weekend en nog geen plannen. Gauw een maandagje erbij vrij genomen en op zoek naar een hotel. Dat was snel gevonden, een spiksplinternieuw hotel in Hollum: Het Zeepaardje. Ruime luxe kamer, met zitje en draadloos internet. Vooral dat zitje vond ik belangrijk, het is tenslotte februari en dan moet je 's avonds wel gezellig kunnen zitten, vind ik.

Volgende probleem: neem ik de auto mee? Op Vlieland geen vraag, daar mag het gewoon niet, maar op Ameland mag het wel. Ameland is een stuk groter dan Vlieland en ik hou niet zo van fietsen. Als ik dus veel van het eiland wilde zien in die 4 dagen dat ik ging, zou het fijn zijn om een auto te hebben. Ook al in verband met eventueel slecht weer. Auto meenemen kostte € 71, parkeren en een fiets huren toch al gauw € 44. Voor die € 27 extra vond ik het wel de moeite waard. Dus een plekje voor m'n Blauwe beestje op de boot van 09.30 gereserveerd. In Holwerd vertrekken, da's wel vreemd natuurlijk!

De rit naar Holwerd ging voorspoedig. Ik was heel vroeg vertrokken natuurlijk (05.30), dus ruim voor filetijd voorbij Amsterdam. Vreemd om Harlingen voorbij te rijden! BramBram loodste me keurig naar Holwerd en iets na half 9 stond ik in de rij voor de boot. Ik had nog tijd zat om een krant en een plattegrond van Ameland te kopen in de kiosk daar. Het was erg grijs weer, dus je zag de boot niet al van verre aankomen. Maar zo rond kwart over 9 was hij er opeens. Oprijden ging ook vlot en al gauw was ik op zoek naar koffie.

Na de koffie natuurlijk aan dek gaan kijken, de zon piepte af en toe achter de wolken vandaan en gaf mooi zilveren licht op het water. Ameland zag je al heel snel liggen, eigenlijk direct vanaf de kust al. Maar ja, het ligt ook veel dichterbij dan Vlieland natuurlijk, je vaart maar 3 kwartier en naar Vlie toch gauw anderhalf uur.

Nog een kopje koffie gaan halen en toen het laatste stuk op dek gestaan. Het weer knapte echt op en we legden aan in een bleek zonnetje. En daar ging ik dan, met auto en al Ameland op. Bij de eerste de beste rotonde is het VVV en daar parkeer ik even en ga kijken of ze wat informatie over het eiland hebben. Ik krijg een agenda met de activiteiten van die week, inclusief een lijst van musea en ik koop een boekje met 11 wandelingen op het eiland, variërend van 3 tot 30 kilometer.

Dan weer op weg naar Hollum en op de weg daar naartoe word ik ook op dit eiland reddeloos verliefd! Gek, hè? Texel, Terschelling en Schiermonnikoog deden me niets, maar bij Vlie en nu op Ameland heb ik direct iets van YESSSSS!!! Ameland zelfs nog een ietsiepietsie meer dan Vlieland, omdat er zo'n heerlijke hoeveelheid polders is!

Het hotel is snel gevonden, ruime parkeerplaats achter het hotel en een meisje helpt me vriendelijk met m'n weekendtas naar boven te zeulen. Kamer “Onder de vuurtoren” heb ik. Inderdaad een mooie luxe kamer, alleen wel een heel erg klein laag tafeltje voor laptoppie! Maar goed, ik zal hier niet de godganse zitten computeren, dus dat lukt wel voor die paar dagen.

Ik ruim gauw m'n spulletjes op en besluit van het mooie weer te genieten en maak een wandelingetje door het dorpje Hollum. Schitterend! Wat een geweldig oud dorpje, met leuke karakteristieke oude commandeurswoningen, een grote kerk en schattige winkeltjes. Ik koop gelijk wat souvenirtjes, vingerhoedjes en een vlaggetje en eet ergens een uitsmijter.

Het weer begint wat slechter te worden en de wind steekt behoorlijk op, ik neem de auto en rij het hele eiland over. Ik neem een kijkje in de drie andere dorpjes, Ballum, Nes en Buren en parkeer de auto uiteindelijk vlak buiten Nes, waar een autovrij centrum is. Althans wat parkeren betreft. De rest van de middag besteed ik aan winkeltjes kijken en koffie drinken.

Het weer wordt steeds slechter en als ik terug ben in het hotel giert de wind werkelijk om het gebouw heen. Koffie en thee zijn gratis voor de hotelgasten en dus neem ik nog een lekker bakkie. Omdat ik vanmiddag uitgebreid heb geluncht, eet ik nu een paar bij de bakker gehaalde broodjes. Niet al te laat duik ik m'n mandje (lees: boxspringbed) in na een knipoog terug te hebben gegeven aan de vuurtoren die in de verte staat te wenken.

Als ik volgende morgen wakker word zie ik tot m'n stomme verbazing een strakblauwe hemel, met een stralend zonnetje erin. Wel nog veel wind, maar het ziet er veelbelovend uit. Heerlijk ontbeten en gauw al m'n wandelspullen klaargemaakt voor m'n eerste tochtje op Ameland. Ik wil een GPS tochtje combineren met een wandeling uit het boekje, alles rondom Hollum, dus ik kan vanuit het hotel vertrekken.

Eerst wandel ik richting de kust, naar het Paardengraf. Op Ameland voer vroeger een reddingsboot die door paarden de zee in werd getrokken. Eén keer ging dat afschuwelijk mis en werden de paarden door het gewicht van het onderstel waarop de boot rust in het water getrokken. Alle 8 paarden verdronken en hebben hier een mooi graf gekregen.

Overigens vaart de reddingsboot niet meer, maar er worden nog wel steeds demonstratie gegeven. Het blijkt dat ik die precies ben misgelopen: de 25e is er een demonstratie geweest. Jammer, het moet een spectaculair gezicht zijn.

Ik vervolg de tocht door de bossen en de duinen tot de grote vuurtoren van Ameland. Daar ga ik het strand op en met de wind in de rug loopt dat heerlijk. Na verloop van tijd ga ik het strand weer af en dan volgt er een heel stuk over een soort ruiterpad. Best zwaar lopen en het weer wordt er ook al niet beter op. De zon is weg en het begint zelfs te spetteren.

Als ik een vogelkijkhut tegenkom ben ik dan ook blij met de beschutting en drink een kopje koffie uit m'n thermoskan. Erg leuk plekje deze hut, midden in het water! Ik trek hier een weggooiponcho aan, want het is inmiddels opgehouden met zachtjes regenen. Een ellenlang fietspad volgt en dan een mooi stuk langs en door de Roosduinen. Hier liggen ook nog wat hardnekkige resten sneeuw op het pad.

Als ik de duinen uitkom gaat het linea recta naar Ballum en daar zit ik op ongeveer 15 km. Tijd voor de lunch en ik strijk neer in eetcafé “De boerderij”. Leuk ding, met een grote tractor ingebouwd in de bar. Ik eet hier een heerlijke tonijnsalade en laat m'n handschoenen en sjaal even drogen op de verwarming. Na nog een kopje koffie kan ik er weer tegen. Het is inmiddels droger geworden, maar ik doe toch de poncho nog even aan.

Ik verlaat hier de GPS route en volg een route uit het boekje dwars door de polders en de weilanden. Het is heerlijk! De regen houdt er helemaal mee op en af en toe komt het zonnetje weer om een hoekje kijken. Ik las een extra stukje langs de wadkant in en geniet van de zon op het drooggevallen wad. Ook een stukje boven op de waddendijk met prachtige uitzichten over de weilanden naar de grote kerk van Hollum. Er staan hier ook verrassend veel boerderijen, in tegenstelling tot Vlieland, waar ik altijd de indruk krijg dat iedereen van het toerisme leeft.

En dan ben ik weer terug in Hollum, waar GPS op ca. 25 km staat. Jammer van die paar uurtjes regen, maar voor de rest is het een heerlijke dag geweest. Ik haal snel nog wat te eten en maak er een rustig avondje op m'n kamer van.

De volgende ochtend (zondag) is het helemaal hommeles met het weer. Regen, regen en nog eens regen. Tijd om de lijst met musea eens nader te bestuderen. Hmmm, 4 stuks die best wel interessant lijken, maar helaas gaan ze zondags allemaal pas om 13.00 uur open. De ochtend zal ik me dus zelf moeten vermaken. Ik rijd wat rond en kom tenslotte bij een strandpaviljoen terecht, waar een kort wandelingetje uit het boek begint.

Met de stormplu in de hand waag ik me in het barre weer en trek de bossen en de duinen in. Ik beklim de Burense Blinkerd (een blinkerd is een hoog kaal duin) en moet daar een mooi uitzicht hebben over de omgeving. Helaas, vandaag is het voornamelijk grijs. Ik zie een wandelpad lopen en volgens de kaart kun je dat 6 km volgen en daar dan weer een korte wandeling maken. Maar daar vind ik het weer te slecht voor en daarbij: ik wil om 13.00 naar die musea!

Ik volg dus de route waar ik mee bezig ben en mag over het strand terug. Wind in de rug en met de stormplu achter me vlieg ik werkelijk over het strand. Wel jammer dat het ook nog steeds regent, m'n achterkant wordt drijfnat! Niet echt lekker dit, hoeveel ik ook van storm hou. Ik kom weer terug bij de strandtent en waag even een blik naar binnen: ja hoor, ze hebben gewoon houten stoeltjes, dus ik kan rustig met m'n natte plunje gaan zitten. Als troost voor het slechte weer neem ik warme chocolademelk met slagroom en een wafel met warme kersen, ook met slagroom. Zo, ff lekker genieten!

Daarna maar even naar het hotel om wat droogs aan te trekken en toen naar museum nummer 1: Cultuur-Historisch museum Sorgdrager. Net zoiets als het Tromp's Huis op Vlieland. Leuk om wat over de geschiedenis van het dorp te weten te komen. Ook een mooie in goede staat bewaarde commandeurswoning bekeken. Ik verwonder me iedere keer weer hoe die mensen vroeger in die klein bedsteden hebben geslapen!

Daarna naar het Maritiem en Reddingsbootmuseum. Daar werd onder andere een prachtige film vertoond van de reddingsbootactie. Heel erg indrukwekkend en ik neem me ter plekke voor om nog een keer naar Ameland te gaan ten tijde van een demonstratie. Ook andere reddingstechnieken komen aan bod, inclusief een echte radiokamer. De stallen met de paarden zijn ook open en je mag ook een kijkje nemen in de reddingsboot zelf. Erg leuk allemaal, en voor kinderen zal het ongetwijfeld ook erg leerzaam zijn!

Voor het 3e museum moet ik iets verder weg, dat is het Natuurcentrum in Nes. Die vond ik eigenlijk het minst leuke van de drie. Wel weer een mooie film, die op een heel rond scherm werd vertoond. Zat je op een soort pianokrukjes in het midden en kon je alle kanten opdraaien. Ook hoort hier een uitkijktoren bij, daar ben ik zowaar met de lift heen geweest en buiten is er op ware grootte een walvis nagebouwd, daar kan je in rondwandelen. Groot hart heeft zo'n beest!

Voor het 4e museum, het juttersmuseum in Buren is geen tijd meer, dat bewaar ik voor een volgende keer. Het regent nog steeds en ik ga in het dorp een hapje eten, 't is helemaal uitgestorven, hoewel ik in de musea iedere keer dezelfde mensen tegenkwam, die hadden blijkbaar hetzelfde idee als ik!

Terug in het hotel organiseer ik alvast een beetje m'n spulletjes en haal een boek uit de grote zitkamer beneden. Lekker nog even in bed lezen. Maar eerst heerlijk warm onder de douche, geweldige douche hebben ze hier en fantastisch zachte handdoeken! En dan alweer voor de laatste keer slapen in de boxspring!

Maandagochtend is het dan wel mooi weer en na het ontbijt reken ik af en laad al m'n spullen in de auto. Dan ga ik op pad om nog een paar korte tochtjes te lopen. Op een parkeerplaatsje vlakbij Ballum is het startpunt van een rode en een blauwe paaltjeswandeling. Beide zijn geweldig leuke tochtjes, heel afwisselend door duinen, over de hei, door de polders over een schattig dijkje en door de bossen. Ik beland midden in een kudde schapen en bekijk een poel met heilig water uit de tijd van Willibrordus.

Dan ga ik naar Nes om nog wat souveniertjes te kopen en neem daar een kopje koffie met een frambozenrol erbij. Heerlijk! In het boekje staat nog een dorpswandeling met aansluitend een hazenspoorroute en och, ik heb nog tijd genoeg en het is prachtig weer, dus die wandeling pik ik ook nog even mee.

Ik rijd nog even naar Buren voor een fotootje van het standbeeldje van Rixt, dat was een juttersvrouw die schepen met opzet liet stranden (door met lichten in de duinen te lopen) om zo aan buit te komen, tot ze een keer na zo'n snode daad het aangespoelde lichaam van haar eigen zoon vond. Gek van verdriet is ze toen de golven ingelopen en nog steeds als het stormt kan je haar horen roepen boven de storm uit: Sjoe-oe-oerd! Sjoe-oe-oerd! Echt waar hoor, ik heb het ook gehoord, die eerste avond toen het zo stormde!

Nog tijd voor één allerlaatste ritje rond het eiland, ik geniet nog even van de weidse polders en dan gaat het richting boot. In het VVV koop ik nog een muts van Ameland en dan in de rij voor het oprijden. Eenmaal op de boot blijkt het heel laagwater te zijn en dan zie je pas goed wat een smalle vaargeul dat is, van Ameland naar Holwerd. Prachtig gezicht en met de zon op het water is het een sprookje! Ik ben maar heel even beneden geweest voor een bakkie, maar verder ben ik de hele tijd op dek geweest. Kreeg wel enorm koude handen!

Eenmaal aan de vaste wal stuurde BramBram me nogal binnendoor naar Harlingen en vandaar was het de bekende weg naar huis. Beetje kijkersfile bij een autobrand ter hoogte van Medemblik en ik moest nog even tanken, maar rond half negen was ik dan toch weer veilig in Rozenburg. Heerlijk lang weekend geweest!

Natuurlijk heb ik veel meer foto's gemaakt dan de foto's die hier bij het verslag staan.
Ik heb ze in een album gezet.
Klik hier om ze te bekijken!

Hieronder de 4 routes die ik heb gelopen met een link naar Google Earth

Vergeet mijn gastenboek niet!