Wandelvakantie in Oostenrijk 2009

De Saalachtaler Rundweg

Dit jaar stond er voor DanyElly weer een heerlijke bergwandelvakantie in Oostenrijk op het programma! Na 2006 (De Saalachtaler Höhenweg) en 2007 (Loferer Steinberge) hadden we dit keer voor de Saalachtaler Rundweg gekozen. Natuurlijk hebben we weer veel, heel veel foto's gemaakt onderweg. Elly heeft de taak op zich genomen om van al ons beider foto's de leukste uit te zoeken en in een gezamenlijk album te zetten. Ikzelf heb onderstaand verslag gemaakt, met daarbij een klein aantal (aanklikbare) fotootjes en de routes die bekeken kunnen worden in Google Earth. Aan het eind van het verslag staat de link naar het foto-album. Veel lees- en kijkplezier gewenst!

De heenreis

Op zondag 21 juni vertrokken we om 6 uur 's morgens met goed weer. We hadden een vlotte reis door Nederland en waren rond 8 uur bij de Duitse grens. In Duitsland hebben we veel regen gehad en ook veel wegwerkzaamheden, dus ging het allemaal niet zo heel snel. Gelukkig hebben we nergens files gehad.

Op het eerste stuk zijn we een paar keer gestopt op zoek naar wat lectuur (omdat Elly zo slim was geweest dat te vergeten ) en ook hebben we een sanitaire stop ingelast. Om kwart voor 10 hebben we bij Siegburg getankt en daar ook een lekker bakkie koffie gedaan.

Onze lunchpakketjes hebben we rond een uur of één soldaat gemaakt en om 2 uur had Pandaatje wel weer trek en moesten we dus weer tanken. Wat later nog een keer koffie gedronken en wederom een sanitaire stop.

Nadat we de grote weg af waren hebben we een hele leuke weg naar Saalfelden gereden. BramBram stuurde ons over een tussendoorweggetje met een helling van 11% en ook kwamen we langs bekende plekjes van onze Loferer Steinberge reis, de Lamprechtshöhle en één van de Klammen die we toen gewandeld hebben.

Langs de weg stond nog een leuk souvenirwinkeltje en daar konden we geen weerstand aan bieden natuurlijk! Nieuwe wandelstok gekocht (omdat Danyell zo slim was geweest om die te vergeten ) en een beertjesketting. Rond kwart over zes passeerden we de grens van Oostenrijk. We hadden een prachtig zicht op bergen met wolken en sneeuw. Elly heeft heel veel vanuit de auto zitten fotograferen!

Rond 7 uur waren we in het hotel, waar we een uitgebreid pakket van de reis kregen inclusief een ingetekende kaart van de routes. Mooi! Ook weer de bekende speld en dit jaar ook weer een paar sokken, die zien er weer goed uit, als ze net zo fijn zitten als de vorige hoor je mij niet klagen!

Na een heerlijke maaltijd ben ik samen met de Tiroler eigenaar van het hotel (in lederhose!!!) op de foto gegaan en daarna wilden we een ommetje gaan maken, maar helaas regende het, dus bleef het bij een mini-ommetje. Alle spullen voor morgen alvast klaargelegd en na deze drukke maar leuke dag lagen we rond half 11 in bed. Morgen gaat het avontuur beginnen!

Dag 1 - Van Saalfelden naar Maishofen (21 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

De dag begon goed, we hebben lekker ontbeten en de tassen voor het tassenvervoer klaargezet. Rond 9 uur op pad en het eerste stuk zou voor ons heel bekend zijn: omhoog met de stoeltjeslift en daarna klimmen naar Berggasthof Biberg. Precies het omgekeerde dus als drie jaar geleden het laatste stukje.

Met de stoeltjeslift (brrrr, eng!) ging vlot, maar de klim daarna was wel erg heftig en het begon nog te spetteren ook, zodat we allebei met poncho hebben gelopen. We hadden ons echt verheugd op een lekker bakkie koffie in het berggasthof, maar helaas was dat gesloten. Dan maar een paar fotootjes van het prachtige uitzicht gemaakt.

Daarna moesten we de Saalachtaler Höhenweg op en dat was wel even zoeken naar de juiste weg. Ze waren overal bezig met bomen weghalen en zandafgravingen en voor ons gevoel hadden ze ook hier en daar de bordjes gesloopt. Bij een aardige meneer in een graafmachine de weg even gevraagd en al gauw zaten we weer op het goede spoor.

Bij het keuzepunt tussen de langere en de kortere route hebben we gekozen voor de lange route, omdat we de korte route drie jaar geleden al de andere kant op hadden gelopen. Die langere route was ook gelijk een hogere route en zo zijn we helemaal over de Saustiege gekomen. Dat ging weer gepaard met de nodige uitpufmomentjes natuurlijk.

Het was jammer dat het zo grijs en druilerig was, maar we kwamen zo hoog dat we in de wolken (mist dus) liepen en dat was toch ook wel erg leuk. Het leverde in ieder geval hele mooie foto's op! Ook kwamen we langs plekken met eeuwige sneeuw en natuurlijk zijn we daar even heen gelopen om een sneeuwballengevecht te houden. Het was zo hoog in de bergen ook behoorlijk koud: m'n thermometertje wees 2° aan! Ik vond het gewoon jammer dat ik geen handschoenen bij me had.

Op weg naar de Jahnhütte moesten we een vreselijke brekebenenroute door een weiland lopen en hoewel we wisten dat de Jahnhütte "unbewirtschaftet" zou zijn, keken we toch uit naar een korte rust. Met dit soort weer ga je natuurlijk niet zo gauw zomaar op een bankje zitten en behalve één rust in een soort schuilhut hadden we nog nergens gezeten.

En bij de Jahnhütte hebben we inderdaad even heerlijk op een bankje gezeten en toen mochten we alsmaar in de afdaling naar Maishofen. Helaas zijn we in ons enthousiasme ergens helemaal verkeerd gelopen. Er was een richtingbordje omgevallen en op de grond terechtgekomen en we gingen er automatisch vanuit dat we naar beneden moesten en dat was linksaf. Helaas… dat was helemaal fout!

Ai ai ai, daar liepen we dus heerlijk bergafwaarts naar een bewirtschafte hut die ons beloofd was, maar al wat er kwam: geen hut. Bleken we dus helemaal gigantisch verkeerd te lopen en kilometers verderop kwamen we eindelijk bij een paar huizen. Inmiddels was het half 6 geworden en bleken we nog 6 kilometer te moeten. Daar hadden we geen zin meer in en de vriendelijke bewoonster van één van de huizen heeft een taxi voor ons gebeld.

Prinsheerlijk arriveerden we dus in ons volgende hotel, een erg gezellig hotel, waar we een kamer op de begane grond hadden en een hulpvaardige meneer die onze bagage voor ons sjouwde. We waren na deze lange dag (20,7 km met diverse fikse klimmen erin) best moe en na een heerlijke maaltijd zijn we dan ook bijtijds ons bedje ingedoken.

Dag 2 - Van Maishofen naar Maria Alm (12 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Toen we 's morgens wakker werden regende het. Maar dat wisten we al, want dat hadden ze de vorige dag al voorspeld. Men raadde ons aan om vandaag niet de bergen in te gaan, maar de weg door het dal te volgen en eigenlijk wilden we zelf ook wel een rustige dag inlassen vandaag.

Dus hebben we heerlijk in een rustig tempo over de weg naar Maria Alm gewandeld. In het begin was het weer even zoeken, want we wilden via een kasteel dat we op de kaart hadden zien staan, lopen. Maar dat bleek helemaal geen echt kasteel te zijn, dat was een hotel dat "Kasteel" heette.

Toen zijn we maar een stuk teruggelopen en via het "stamgastenpad" langs een beek naar de weg naar Maria Alm gelopen. Dat stamgastenpad was best leuk, langs een ruisende beek en er stonden allemaal bordjes met namen van gasten en hoeveel jaar ze al gast waren geweest in het hotel.

Het was natuurlijk niet leuk dat het regende, maar gelukkig was het windstil, dus met een pluutje ging het best. Echt nat zijn we eigenlijk helemaal niet geworden. Ook hadden we leuke uitzichten op de dorpjes waar we doorheen kwamen, zodat we ook weer een boel foto's hebben gemaakt.

Helaas was er weer nergens een koffietentje te bekennen en toen we ergens bij een modelvliegtuigclub een bankje onder een afdakje zagen staan, hebben we daar een pauze ingelast. Even wat te eten en te drinken en een sanitaire stop achter een hek. Er stond een dixi, maar die was op slot, zo vráág je toch om wildplassers! Rare jongens, die Oostenrijkers!

We kwamen door de dorpjes Gerling, Ruhgassing, Hof en Almdorf. In Almdorf gingen we een weg een stukje omhoog, langs een leuk watervalletje en daarna met een hele steile afdaling naar Maria Alm. Daar arriveerden we rond half 3.

Eerst maar even naar het hotel, Thalerhof en dat was echt een superdeluxe geval. We hadden een prachtige kamer, met een wenteltrap naar een tweede kamer. Een heel erg mooie badkamer en een leuk balkon. Het uitzicht was iets minder: we keken op een houtzagerij. Maar het rook wel lekker, dat wel!

Daarna nog even het dorpje ingegaan en daar heerlijk koffie gedronken met apfelstrudel erbij en natuurlijk het dorpje even rondgewandeld en ieder leuk winkeltje bekeken. Een paar souvenirtjes gekocht, waaronder twee beeldjes van een soort kaboutertjes. Heel goed in laten pakken, ze moeten nog op reis!

Bij het eten zaten we samen met de andere wandelaars (er liepen een vierspan en een echtpaar dezelfde reis als wij) aan twee tafeltjes en zo hebben we wat nader kennis gemaakt. Ook zij hadden vandaag de "gemakkelijke" route genomen, niemand had de waarschuwing van de kenners om niet de bergen in te gaan, genegeerd.

Dag 3 - Van Maria Alm naar Hintermoos (11 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Het heeft de hele nacht gestortregend, wat wij heel goed konden horen, omdat er in het wenteltrapkamertje een schuin dakraam zat, waar de regen onophoudelijk op kletterde. Ook tijdens het ontbijt regende het nog en we besloten om niet de route van de dag door de bergen te lopen, maar een eigen route uit te stippelen, die iets korter zou zijn en wat meer door het bos zou gaan.

Daarvoor moesten we eerst omhoog naar de Natrunhutte en dat zou eventueel met de kabelbaan kunnen. Maar het was vandaag woensdag en de enige dag in de week dat de kabelbaan niet gaat is …. juist, woensdag! Maar goed, het was inmiddels zo goed als droog geworden, dus we liepen een heel smal paadje zo'n beetje evenwijdig met de kabels van de kabelbaan naar boven de berg op. Was werkelijk een grandioos pad! Dwars door de weilanden, langs koeien en paarden, over modderpaadjes, door en over hekjes heen, we hebben geweldig lopen genieten!

Het uitzicht op Maria Alm met z'n leuke kerkje was ook geweldig, diverse keren even een fotootje gemaakt, ieder keer was het kerkje iets kleiner op de foto. En toen we boven waren verdween het zelfs even helemaal in de mist!

Omdat de kabelbaan niet ging, hadden we zonder meer aangenomen dat de Natrunhutte niet bemand zou zijn, maar eenmaal daar hoorden we muziek en zijn we toch maar even gaan kijken. En ja hoor! De hut was open (anders zou de deur niet open geweest zijn … ) en we hebben heerlijk van koffie met Heidelbeerenstrudel zitten genieten. En we hebben geleerd dat een hut open is als de vlag buiten wappert.

Over een prachtig pad met geweldige uitzichten liepen we verder richting de Grammleralm, die ook open was. Niet te geloven, zeg, twee dagen helemaal niks tegengekomen en nu twee binnen een uur. En ook hier zijn we even naar binnen gegaan voor een bakkie koffie en een chocomelk.

Hierna kwamen we meer in de bossen en liepen we over een bospad onder heel hoge sparrenbomen. Het was nog steeds droog, mar door de vochtigheid hing er een lichte nevel tussen de bomen. Heel mooi. Een gedeelte van dit pad was een avonturenpad, met uitleg en vragen over de omgeving. En natuurlijk hebben we één van die quizspelletjes gespeeld en natuurlijk hadden we alle vragen goed!

Aan het eind van het pad lag de Jufenalm, hier is ook een boogsportvereniging gevestigd en boogschutters waren druk bezig met oefenen. Gelukkig schoten ze niet op echte dieren … Elly herkende dit plekje, hier was ze op een vakantie met Ann-Marie al een keer geweest.

Binnen in de hut genoten we van een overheerlijk ijsje en de vrouw die de hut bemande, troonde ons mee naar een klein kamertje en liet ons daar een jong hertje zien dat met de fles grootgebracht werd, omdat het door z'n moeder was verstoten. Hij was nog maar 14 dagen oud. Aaaaaaaaaaaaaaach, wat lief!

Vlak bij de hut stond een heel mooi kapelletje en daar heb ik nog even wat foto's gemaakt en daarna zijn we via een haarspeldenweg naar Hintermoos afgedaald. We vonden dat we een schitterende route zelf hadden uitgestippeld en in tegenstelling tot de eerste twee dagen zijn we nergens verkeerd gelopen!

Rond een uur of vier begon het weer te regenen en om kwart over 4 waren we in het hotel. Mooi uitgemikt dus. In het hotel (Bachschmied) hebben we eerst wat gedronken, daarna heerlijk gedoucht en weer wat later lekker gegeten. Door de regen kwam er helaas weer niets van een avondwandelingetje!

Dag 4 - Van Hintermoos naar Dienten (15 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

En weer werden we wakker met somber weer! Gelukkig was het wel droog toen we op pad gingen. We begonnen nog in het dorp met direct al een stevig hellinkje van 15%. Algauw moesten we weer van de asfaltweg af en liepen we over leuke paadjes alsmaar bergopwaarts. In het begin waren er mooie uitzichten over de weilanden en kon je aan de huizen en andere gebouwen zien hoeveel je steeg. Maar hoe hoger we kwamen hoe bossiger het werd.

Op een gegeven moment kwamen we bij een plek waar ze bomen aan het omzagen waren en we moesten even wachten tot ze het pad vrij van bomen hadden gemaakt. Dat gebeurde met een ingenieuze machine die de bomen compleet stripte en in mootjes zaagde.

Toen we er eindelijk langs mochten zijn we een stukje verder even op ons gemak gaan staan kijken naar het neerhalen van de volgende bomen. Beetje zielig gezicht wel, als je zo'n enorme woudreus tegen de vlakte ziet (en hoort) gaan. Idéfix zou er erg verdrietig van geworden zijn.

Verder hing er door al het vocht van de afgelopen dagen constant een soort nevel tussen de bomen en vooral in dit sparrenbos was dat een prachtig gezicht. Natuurlijk ziet alles er met een zonnetje wat vrolijker en gezelliger uit, maar dit weer heeft toch ook beslist z'n charme! En daarbij was de temperatuur uitstekend om te lopen.

Het pad kruiste ook heel vaak een waterstroom die van de bergen af kwam en meer dan eens moesten we toch een aardig sprongetje maken om zonder natte voeten aan de overkant te komen. In dit geval was ik toch wel erg blij met m'n hoge Lowa's, want soms moest je toch echt wel een tussenstapje in het water maken.

Na verloop van tijd kwamen we zo hoog dat we weer wat uitzicht kregen tussen de bomen door en we arriveerden bij een klein kapelletje, wat gelijk het hoogste punt van vandaag was. Een klein stukje verder kwamen we bij de hut op de Lettenalm en we zagen de vlag al van verre wapperen: Hoera, daar is koffie!

In de hut was het erg gezellig, alle andere wandelaars van onze reis waren er ook en ook nog een stel uit Zweden, dat ook dezelfde reis wandelde, maar die verbleven in Bed & Breakfast pensions. Het meisje dat de hut bemande (ze was 19 jaar), vertelde dat ze daar 4 maanden achter elkaar in haar eentje verblijft. Op sommige dagen krijgt ze veel aanloop, maar gisteren waren er bijvoorbeeld maar 2 mensen geweest. Ze heeft wel internet en telefoon, maar goed, het blijft toch een eenzame bedoening. Het zou mij ook wel wat lijken!

Na twee kopjes koffie en brood met kaas en spek vertrokken we weer, waarbij we ons dwars door een kudde koeien moesten worstelen. Veel koeien hadden kalfjes en dan is het zaak om niet bedreigend naar die kalfjes over te komen, anders wordt moederkoe boos. Gelukkig kwamen we er zonder problemen langs.

We vervolgen onze weg over een vreselijk modderig pad en aan het eind van het pad klopten de routebeschrijving en de kaart niet meer met de markeringen. Het pad was afgesloten met een hek en we moesten halsbrekende toeren uithalen tijdens een afdaling door de weide. Een keer hield ik me echt niet staande en gleed zó de modder in. M'n handen, de kaart en de route waren wel een beetje vies geworden, bèèèèèh!

Aan het eind van dit pad konden we kiezen tussen nog zo'n modderpad en een gewoon gruispad en na enige twijfel hebben we toch maar voor het gruispad gekozen. Dat voerde ons via leuke haarspeldbochten naar een kabelbaanstationnetje, vanwaar je Dienten al kon zien liggen.

En zie: het klaarde opeens op, de wolken braken open en eindelijk zagen we de Hochkönig in volle glorie. Onnodig te vermelden dat onze camera's overuren maakten! Bij het kabelbaanstationnetje hebben we wat gedronken en toen trok het ook weer helemaal dicht. Voor het laatste stukje hebben we dan ook weer de weg gekozen, modderpaadjes hadden we vandaag wel genoeg gezien vonden we!

's Avonds na het eten zijn we alvast het begin van de route van morgen gaan verkennen en hebben we een bezoek gebracht aan het hooggelegen kerkje. Poe, poe wat een steile helling was dat! Maar wel de moeite waard, het was een mooi kerkje met een mooi kerkhof. Tijdens dit ommetje was het weer zover opgeknapt dat we eindelijk weer een stukjes blauwe lucht zagen!

Dag 5 - Van Dienten naar Hintertal (13 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Niet te geloven! Toen we uit het raam keken nadat we wakker waren geworden, zagen we hele stukken blauw in de hemel en een raar geel ding dat daar in dat blauw hing. Ergens uit de diepten van ons geheugen groeven we de informatie op dat dit DE ZON was!

En ja hoor, na het ontbijt gingen we in heerlijk zonnig weer op pad. Het was zelfs zo vroeg op de ochtend al behoorlijk warm en al snel ging m'n jasje uit. Elly was al zonder jasje gestart. Door het warmere weer en de vochtigheid die nog steeds in de lucht hing, had ik wel erg veel last van m'n ademhaling.

In het begin van de route liepen we een pad langs en door de weilanden en hier hadden we onze zoveelste aanvaring met een stel nieuwsgierige koeien. Het duurde echt wel even voor we hier voorbij waren!

De route was prachtig, we staken heel vaak bergbeken over, over leuke bruggetjes en eentje zelfs helemaal zonder brug. Best spannend, van steen tot steen stappen en dan maar hopen dat je je evenwicht niet verloor! Maar we kwamen allebei zonder ongelukken aan de overkant.

Doordat het door m'n ademhalingsproblemen allemaal niet zo snel ging besloten we een stukje heen en weer naar de Erichhütte over te slaan en gelijk door te lopen naar de Pichlalm. Ik was echt blij dat we de route hiermee iets korter maakten, zo liep ik veel meer op m'n gemak.

Bij de Pichlalm aangekomen konden we heerlijk buiten in het zonnetje zitten en hebben we een bakje koffie gedaan en eventjes iets gegeten. En uiteraard hebben we ook eventjes het toilet opgezocht.

Na de Pichlam kwam er een prachtig paadje door een bergachtig weiland waar een paar paarden rondliepen. Ze vonden het heel leuk om ons te zien en kwamen enthousiast op ons af rennen. Nee, we waren niet bang voor die paarden, we waren alleen bang dat ze uit zouden glijden … Want wat was het modderig daar op dat stukje!

Op sommige plekken was de grond zo verzadigd met water dat je het onder je voeten voelde veren. Ja, was echt lachen dat stukje, vooral toen we een bankje midden in de modder zagen staan! Dat was amper te bereiken en dus lagen we weer eens in een deuk!

We kwamen ook nog langs een plek waar een gigantische steenlawine de berg af was komen rollen. Altijd een prachtig gezicht, maar ik denk dat ze in het dorp beneden blij geweest zijn dat de lawine niet nog lager is gegleden. Je zult zo'n massa steen op je huis krijgen, zeg.

Na een tijdje kwamen we bij de Mussbachalm en ook hier hebben we even heerlijk op een bankje in de zon gezeten. Er liepen hier allerlei dieren rond, waaronder ook een stelletje brutale kippen. Het was wel erg gezellig, we zaten hier samen met de Zweden en het echtpaar uit Goes.

Toen maar op voor het laatste stukje naar Hintertal en daar eenmaal gearriveerd moesten we een hele lange weg door het dorp lopen naar ons hotel dat zo'n beetje het laatste hotel van het rijtje was. Ons laatste hotel alweer, morgen zijn we weer terug in Saalfelden! Gaat toch wel erg snel, zo'n week …

Dag 6 - Van Hintertal naar Saalfelden (19 km)

Klik op het plaatje om de route in Google Earth te bekijken
Klik hier voor een gewone uitvergroting van het plaatje

Volgens de route beschrijving zou de tocht van vandaag 13 km zijn, maar op de kaart hadden we al bekeken dat die afstand waarschijnlijk wel wat langer zou zijn. Helaas was het na de mooie dag van gisteren weer helemaal mis met het weer, tijdens het ontbijt regende het zelfs,

Gelukkig werd het bijtijds weer droog en konden we zonder onze paraplu's starten. Het was zelfs erg warm, een beetje broeierig, zeker opgewarmd door dat zonnetje van gisteren. De route begon heel rustig met een leuk pad langs de beek de Urslau.

Na een weg overgestoken te zijn moesten we dwars door de weilanden omhoog lopen richting het Natrunwald. En hoewel het best een pittig stukje was, was het toch ook wel erg leuk, dwars over het gras en natuurlijk weer van die overstapjes die je moest beklimmen. Die hebben altijd van die palen waar je je aan vast kunt houden en op één van die palen zat een grote dikke slak. Gelukkig zagen we hem bijtijds, je zal toch met je handen in zo'n slijmerige slak grijpen! Aaaaaaaaaaajakkes!

Bovenaan gekomen waren we weer bij de Jufenalm, die we nog kenden van dag 3. Tijd voor koffie en een sanitaire stop. Na de koffie zijn we het Natrunwald in gegaan richting de Natrunhütte, maar we hebben dit keer een andere weg genomen. Dat was een heerlijk dalende weg dwars door het bos, dat liep als een zonnetje!

Maar doordat we zo liepen te dalen volgde er aan het eind een geniepig stukje omhoog naar de kabelbaan. We hadden natuurlijk ook het pad weer naar beneden naar Maria Alm kunnen nemen, maar we vonden de kabelbaan ook wel eens leuk voor een keertje. Hoewel leuk … een beeeeeeeeetje griezelig vind ik het toch wel hoor!

Maar natuurlijk kwamen we zonder neer te storten beneden en in Maria Alm hebben we weer eventjes winkeltjes gekeken en het kerkje bewonderd. Ook hebben we hier allebei een mooie wandelstok gekocht, een soort pelgrimsstok zonder handvat, maar met een knoest en een prachtig ingesneden edelweiss.

Na een hapje gegeten te hebben gingen we dan op pad voor het allerlaatste stukje. Dat ging voornamelijk over de weg, langs een heel groot golfterrein en door leuke dorpjes. Op een mooi groot en gezellig terras hebben we nog een lekker drankje (onze lijfdrank Johannisbeerensaft) gedronken.

Het zonnetje deed zowaar een dappere poging om door de wolken heen te komen, maar hoe dichter bij Saalfelden we kwamen, hoe grijzer de wolken weer werden. Maar we hebben het droog gehouden.

In Saalfelden aangekomen bleken daar alle winkeltjes al dicht te zijn, maar we vonden nog wel een gezellig restaurantje, waar we van een heerlijk ijsje hebben zitten genieten. Daarna bleken we toch nog zo'n 3 km naar de andere kant van het dorp te moeten en rond kwart voor 5 was het cirkeltje rond en waren we "binnen".

En tja, dan zit de week er al weer op en moet de bagage weer gepakt worden voor de terugreis. We wilden weer erg vroeg gaan rijden (6 uur) en besloten alvast al onze spullen in de auto te doen, dan hoefden we 's morgens geen herrie te maken.

Zo gezegd zo gedaan en na het eten hebben we alles gepakt. Met de lederhosenmeneer afgesproken dat hij een ontbijtpakketje voor ons neer zou zetten en lekker bijtijds gaan slapen.

De terugreis

Zonder problemen werden we wakker en lekker vlot hebben we ons ochtendprogrammaatje afgewerkt en inderdaad rond 6 uur gingen we van start. Zeker de eerste uren was het natuurlijk heerlijk rustig op de weg, maar ook in Duitsland konden we lekker doorrijden. Het leek wel of de wegwerkzaamheden deze kant op veel minder storend waren.

Natuurlijk hebben we nog een paar keer gestopt onderweg, om te tanken en om de inwendige mens te versterken. Maar op de één of andere manier heb je daar op de terugreis niet zoveel zin meer in als op de heenweg.

Eenmaal terug in Nederland zijn we toch nog in een korte file terechtgekomen: bij De Meern liep het even helemaal vast. Lang duurde het echter niet en om ongeveer 18.00 uur arriveerden we in Den Haag bij Elly, waar we foto's over hebben gezet en een bakkie koffie hebben gedaan. Rond half 8 vertrok ik verder richting Rozenburg en zo iets na achten was ook ik thuis.

Een geweldige wandelweek zat er weer op en hoewel het niet zulk mooi weer is geweest, hebben we weer dubbel en dwars genoten. Heel eerlijk gezegd hebben we allebei liever dit weer dan dat het zo verschrikkelijk warm is! En och, we zijn nooit ècht kletsnat geworden, dus we hebben echt niet gemopperd, het had veel slechter kunnen zijn.

Klik op het plaatje hieronder voor het beeldverhaal van deze vakantie

Groetjes van DanyElly!