De Walcherenroute

Dag 1

Van Middelburg naar Vrouwenpolder

Wat ik al een hele tijd wilde doen, stond voor dit weekend dan eindelijk op het programma: met een rugzak met daarin je hele hebben en houden een trektochtje maken. Dus niks luxueus achter je kont aan gebrachte spullen, nee sjouwen met die handel. Een mens lijkt net gek, maar ja, mij lijkt het toch wel errug leuk!

De keus was gevallen op de Walcherenroute, van Middelburg naar Vlissingen, met een totale lengte van 70 kilometer. Het leek me met het oog op de bepakking het verstandigste om hier een driedaagse tocht van te maken. Lekker op je gemakje lopen, onderweg veel foto's maken en veel dingen bekijken.

Ik heb tot op het allerlaatst gewacht, de weersvoorspellingen voor het weekend waren in eerste instantie erbarmelijk. Maar later werden de voorspellingen voor met name vrijdag en zaterdag best goed en zo heb ik donderdag via de stichting "Vrienden op de fiets" 2 logeeradressen besproken, eentje in Vrouwenpolder op ca. 23 km en eentje in Westkapelle op ca. 47 km.

Vrijdag morgen vroeg ben ik naar Vlissingen vertrokken en heb daar m'n Pandaatje bij het eindpunt (het NS-station) geparkeerd. Om 09.16 had ik de trein naar Middelburg, waar ik zo'n 10 minuten later al arriveerde. Kippenendje.

In de stationsrestauratie heb ik een bakkie koffie gedaan en een kaartje naar mams gestuurd, vindt ze altijd wel leuk! Om kwart voor 10 ga ik op pad en tegenover het station vind ik zonder enige moeite de eerste geel-blauwe sticker, waarmee de route aangegeven wordt.

De route is gemaakt door de Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) en van tevoren had ik al een boekje van de route gekocht. Om het boekje netjes te houden had ik de routebeschrijving en de bijbehorende kaartjes gekopieerd om onderweg te gebruiken.

De routebeschrijving samen met de geel-blauwe stickers voldeed prima, ik heb nergens echt hoeven zoeken, de route was uitstekend te volgen. Soms was een klinkerweggetje wel opeens veranderd in een asfaltweggetje, maar dat zal de onvermijdelijk vooruitgang wel zijn!

De route begon met een sightseeing door Middelburg en ik heb lopen genieten van alle mooie gebouwen en kleine achterafsteegjes waar ik doorheen ben gekronkeld. M'n camera maakte natuurlijk weer overuren en het mooie weer was een welkome toegift! Erg leuk vond ik het ook om langs Miniatuur Walcheren te komen. Jaren geleden ben ik eens bij een wandeltocht hier in de buurt voor een gesloten deur terechtgekomen en toen heb ik dit miniatuurpark bezocht. Nu zijn ze druk bezig met de opbouw voor de opening morgen, maar de mannen hebben wel tijd voor een praatje en maken een fotootje van met bij een paar "miniatuur" wandelschoentjes!

Hieronder een fotoshow tot het moment dat ik Middelburg verlaat

Na de stad gaat de route de polders in, het is schitterend mooi weer geworden en ik loop met volle teugen te genieten. Wat ben ik blij dat ik uiteindelijk toch besloten heb dit weekend door te zetten! Inmiddels beginnen de eerste sms-jes van m'n Walkers4Walkersvrienden binnen te druppelen, iedereen zit te duimen voor mooi weer. Dat heeft dus duidelijk geholpen! Al die berichtjes zijn reuzegezellig natuurlijk en ik sms-ijverig terug, al dan niet vergezeld van een fotootje van iets leuks langs de route.

Volgens de routebeschrijving zit er op 7,2 km een eerste rustgelegenheid bij een kaasboerderij, waar een toilet aanwezig is en waar ook koffie wordt geschonken. De afstand klopt niet helemaal, ik kom al op 6,06 km bij de genoemde boerderij. Maar een kniesoor die daar op let, tenslotte loop je zo'n soort tocht niet alleen voor de kilometers.

Binnen in het winkelgedeelte van de boerderij ruikt het overheerlijk naar verse kaas. Natuurlijk kan ik geen zware stukken kaas als souveniertje meenemen, ook al zou ik dat graag willen, en ik besluit om een pizzabroodje met gesmolten kaas bij de koffie te nemen. Ik ga met koffie en broodje heerlijk buiten zitten en verwonder me erover dat het ontzettend druk is bij de kaaswinkel. Auto's rijden af en aan en iedereen zegt me vriendelijk gedag.

Na de koffie wandel ik verder in de richting van Veere, genietend van het mooie weer en de Hollandse landschappen. Al snel zie ik in de verte de Dom van Veere in het landschap omhoogtorenen en via een leuke grasdijk nader ik het stadje. Schilderachtig gezicht van hier af gezien.

Ik loop vlak langs de kerk en bewonder een cisterne, gebouwd om het water op te vangen dat van het dak van de kerk stroomt. Veere voldoet volkomen aan m'n verwachtingen, ik was er nog nooit geweest, maar bij de naam "Veere" kreeg ik altijd zo'n ouderwets gezellig idee. En ja hoor, het klopt precies, leuke straatjes, mooie beelden en een heel knus centrum met een schitterend stadhuis.

Als toegift was er een trouwerij en heb ik staan lachen om het gedoe rondom de officiële groepsfoto. de fotograaf was beslist niet gauw tevreden! In een gezellig restaurantje ben ik een hapje gaan eten en daarna heb ik nog even gezellig winkeltjes gekeken. Dat wandelen met rugzak is trouwens wel een garantie voor het niet al teveel geld uitgeven aan leuke dingetjes! Het enig wat ik koop is een klein massage-bad-handschoentje. Weegt niks, droogt snel en is dus ideaal ter vervanging van een washandje.

Hieronder weer wat fotootjes tot mijn lunchpauze

Na de pauze verlaat ik Veere via de alweer schilderachtige haven en moet een eindje omlopen omdat er onderhoud aan een brug wordt gepleegd. Hierna volgt er een heel leuk stukje: de route gaat door een stenen beer! Indoor wandelen zeg maar. Ik eerste instantie lijkt het heel erg donker, maar gelukkig zijn er luchtgaten zodat je toch voldoende licht hebt. Je verlaat de beer weer via een wenteltrapje, erg smal voor m'n brede rugzak!

Na een stuk fietspad langs het water moet ik een hekje overklimmen om op een grasdijk verder te wandelen. Een heel leuk stukje, op de dijk grazen schapen die me bij mijn nadering aan staan te kijken met een blik van: Wat mot je? Als ik dichterbij kom blijken ze echter echte bangerds te zijn en ze gaan er met schuddende achterwerken vandoor. Om een eindje verderop weer stil te staan en dan begint het weer van voren af aan. Ik lach me een breuk!

Dan moet ik de grasdijk af om beneden langs het water te gaan lopen. Oeps, die dijk is behoorlijk steil! Best lastig met zo'n zware rugzak! Ook een afrastering die ik daarna over moet klimmen is een lastig obstakel, maar met moed, beleid en trouw kom ik er veilig overheen.

Een schitterend stuk langs het water volgt en als ik ergens een eenzaam bankje zie staan, neem ik nog even een heerlijke rustpauze. Genieten van de stilte en het uitzicht, zomaar even over het water staren, dit is inderdaad geen gewone wandeltocht, dit is een minivakantie!

Dan het laatste stukje langs het water, op het laatst langs een rijtje nog gesloten strandhuisjes en dan arriveer ik bij de laatste rust voor vandaag: Restaurant Vrouwe in den Polder. Koffie heb ik inmiddels genoeg gehad en ik neem hier een warme chocomel, natuurlijk mèt slagroom!

En dan nu wat foto's van Veere naar de laatste rust

Na de rust volgt er een hoge trap en een klein stukje door de duinen, dan verlaat ik de route om verderop in Vrouwenpolder mijn logeeradres op te zoeken. Dat is best nog een aardig stuk, maar dan kom ik in Vrouwenpolder aan. Dat blijkt een vroegere bedevaartsplaats geweest te zijn en ik drink nog een kopje koffie in Restaurant "De Pelgrim". Weer wat geleerd, ik had zelfs nog nooit van Vrouwenpolder gehoord, laat staan dat ik wist dat het een bedevaartsplaats was!

Dan het allerlaatste stukje over het fietspad langs de N57 naar m'n logeeradres, dat ik trouwens vanochtend vanuit de auto al had ontdekt! Dat is wel handig, ik weet nu precies waar ik zijn moet. Ik word heel hartelijk welkom geheten en mag mijn intrek nemen in een prachtig huisje. Tjonge, jonge, dat is ècht luxe voor zo'n vriendenprijsje!

Vanuit de openslaande deuren heb ik uitzicht op een meertje, met daarin een vlonder waar je heerlijk kan zitten. Rondom het meertje loopt een wandelpad, er zwemmen eendjes in, kortom een verrukkelijk plekje! Het huisje zelf is ook van alle gemakken voorzien, ik kan koffie zetten, TV kijken en languit op de bank hangen. Heerlijk.

Na m'n rugzak uitgepakt te hebben neem ik een lekkere douche en verkleed me in m'n "huisplunje". Omdat ik vanmiddag uitgebreid heb geluncht, heb ik nu voldoende aan wat meegebrachte crackers en met een lekker bakkie koffie installeer ik me voor de TV. FF GTST kijken!

Hierna bekijk ik de route voor morgen alvast en ik vertrek niet al te laat naar de slaapkamer. Van zo'n hele dag in de buitenlucht word je best lekker moe en ik denk dan ook dat ik heerlijk zal slapen. De eerste dag is pico bello verlopen, ik heb in totaal ruim 23 kilometer gelopen. het lopen met een grote rugzak is me ook best meegevallen. Het weekend tot nu toe is dus grandioos!

De laatste foto's van vandaag!

Dag 2

Van Vrouwenpolder naar Westkapelle

Na een goede nachtrust in een stikdonkere kamer, word ik 's morgen lekker uitgerust wakker. De eigenaars van het huisje hebben gisteren al de spullen voor het ontbijt gebracht, dus na een korte douche kan ik gelijk met het ontbijt beginnen. Ik zet een pot vol koffie om ook een gevulde thermoskan mee te kunnen nemen en schuif dan de gordijnen in de woonkamer open.

En wat zie ik daar in "mijn" achtertuin? Er zwemmen niet alleen eendjes in het water, maar daar drijven ook een paar sierlijke zwanen! Niet te geloven: een zwanenmeer in je achtertuin. Jammer dat de temperatuur niet goed genoeg is om buiten te ontbijten! Wel probeer ik de zwanen naar me toe te lokken met een paar kleine stukjes liga, maar ze schijnen iets in het water toch lekkerder te vinden.

Enfin, ik eet m'n ontbijt, drink m'n koffie en pak dan de rugzak weer in. De gewichtsverdeling gisteren was prima, dus alles gaat weer in dezelfde volgorde terug. Door de gevulde thermoskan is hij wel weer een stukje zwaarder dan gisteren natuurlijk … Als ik de rugzak op m'n rug hijs merk ik wel dat m'n schouders een beetje gevoelig zijn van het gewicht gisteren. Nou, ik moet maar avonturen hoe dat vandaag gaat!

Ik lever de sleutel in en bedank mijn gastheer en -vrouw voor het prettige logies en ga dan weer op stap, eerst weer terug naar Vrouwenpolder. Daar aangekomen ga ik even bij het VVV kijken, maar dat blijkt pas later open te gaan.

Vanuit Vrouwenpolder zit ik vrij snel weer op de route en dan volgt er een lange lange weg door de weilanden en langs natuurgebied Oranjezon. Helaas is dat de enige zon die ik zie, in tegenstelling tot gisteren is het grijs en een beetje heiig. Gelukkig is het wel droog en de wind is een heel eind gaan liggen. Voor de foto's is het weliswaar niet zulk mooi weer, maar om te lopen is het prima!

Na een beetje bossige weg langs een landgoed arriveer ik bij "De Bostent" die nog gesloten is. Er staan wel picknickbanken buiten en ik besluit om toch maar even een rustpauze te houden. Nu ben ik toch wel blij met m'n thermoskan! Er komen hier vrij veel mensen voorbij, het is vlak bij een strandovergang en het valt me op dat er veel Duitsers met kleine kinderen zijn. Zouden die andere schoolregels dan wij hebben? Op het moment dat ik weer verder wil trekken, komt de eigenaar van de koffiehut de luiken opentrekken. Helaas is er geen toilet. Nou ja, dat zal dan wel een sanitaire stop in de struiken worden!

De route hier langs de landgoederen is wel wat meer door de bossen dan de route tot nu toe is geweest, op een gegeven moment staat er op de routebeschrijving dat er een mooi bomenlaantje evenwijdig met het fietspad loopt. Dat bomenlaantje gaat over de buitenplaats Berkenbosch en is inderdaad schitterend! Tussen de bomen staan narcissen volop te bloeien, heel vrolijk dat geel tegen die nog bruine struiken!

Dan, aan het eind van het bomenlaantje en nog een stukje schelpenpad, sta ik daar opeens voor een kasteel! Kasteel Westhove, waar een jeugdherberg in is gehuisvest, lees ik in de routebeschrijving. Tja, daar kan ik geen weerstand aan bieden natuurlijk: ik ga koffie drinken als kasteelvrouwe!

Hieronder de foto's van deze dag tot zover!

In het kasteel besluit ik om toch een klein souveniertje te kopen, dat wordt een leuk beertje voor aan de rugzak. Zelfs Wandelbeer vindt hem wel aardig! Vrij snel na het kasteel gaat de route de duinen in, een prachtig golvend pas met uitzicht op de toren van Domburg, de volgende plaats in de route.

In Domburg aangekomen vind ik het wel tijd geworden om een klein hapje te gaan doen en in een gezellig restaurantje strijk ik neer voor koffie met appelgebak. Dat appelgebak is warm en heerlijk met een grote dot slagroom. Er ligt een krant op tafel en ik blader even naar de weerberichten. Hmm, voor morgen wordt niet veel goeds voorspeld, ik hoop dat de Walkers goed blijven duimen, tot nu toe helpt het prima!

De grijze wolken beginnen steeds meer plaats te maken voor een gesluierd zonnetje, heel mooi dus. Verder gaat het weer door het centrum en langs de kerk van Domburg en of het nu door het grijzige weer komt weet ik niet, maar ik vind Domburg vergeleken met Veere en Middelburg gisteren, een beetje tegenvallen. Jammer, ik had me Domburg leuker voorgesteld!

Na Domburg ga ik de weilanden weer in, richting Aagtekerke. Dat lijkt vlakbij te liggen aan de kerktoren te zien, maar zoals zo vaak is de afstand bedrieglijk en duurt het best een tijdje voor ik het dorp in loop. En dat vind ik dan weer wel een leuk dorpje! Heel knus en gezellig. Omdat er verder geen horecagelegenheden zijn, neem ik hier even een korte rust op een bankje. Ik begin vandaag toch te merken dat de rugzak heel wat zwaarder is dan bij normale tochten en moet af en toe even het gewicht van m'n schouders halen. Met m'n rug gaat het prima!

Dan komt er een lang stuk fietspad naar het buurtschap St. Jan ten Heere en opeens zie ik rechts een rare bult liggen. De routebeschrijving leert dat dit een "vliedberg" is.

Wat in 's hemelsnaam is een Vliedberg????

Ziezo, weer wat geleerd!

Vrij snel na St. Jan ten Heere kom ik bij de weg die eigenlijk rechtstreeks naar Westkapelle, mijn slaapplaats voor de komende nacht, zal voeren. In de verte zie ik alweer de toren van Westkapelle staan. Vreemde vorm! Maar voorlopig moet die hele lange weg nog wel even gelopen worden. De zon begint steeds meer terrein te winnen, maar blijft toch een beetje achter de wolken schuilen, echt helemaal zonnig zal het vandaag niet meer worden.

Via een windmolenpark en een weiland waarin wat flink uit de kluiten gewassen paarden grazen, arriveer ik in Westkapelle en zie gelijk waarom die toren zo'n vreemde vorm heeft: het is een vuurtorenspits gebouwd op een stompe kerktoren! Een heel apart gezicht. Vrijwel onder de toren staat een bankje en ik strijk daar even op neer om het plattegrondje van het dorp tevoorschijn te halen. Het blijkt dat ik vlakbij m'n adres ben, twee straatjes door en ik sta voor de deur van een mooi wit huis.

Hieronder weer de fotootjes tot zover!

In tegenstelling tot gisteren heb ik hier geen heel huis tot m'n beschikking, maar een klein zolderkamertje. Ik voel me er wel direct thuis, want aan de muur hangen allemaal Scandinavische vlaggetjes, tot een Samisch vlaggetje toe! Omdat ik vrij vroeg ben, laat ik lekker m'n rugzak op de kamer achter en vertrek zonder bepakking richting dorp om een beetje rond te gaan neuzen.

Bij een bakkertje koop ik een lekker uitziend kaasbroodje en wandel daarmee naar de boulevard, waar ik op een bankje neerplof en uitkijkend over een door de zon zilverbeschenen zee m'n broodje verorber. Ik loop de hoge boulevard op, daar heb je een prachtig uitzicht over de rode daken van het dorp en daarna neem ik een stukje strand. Ik kom uit bij een duinpad wat helemaal over de toppen van de duinen heen loopt en ben benieuwd of ik daar morgen overheen zal moeten.

Langs een watertje loop ik terug naar het dorp, waar ik nog een patatje neem en in een restaurantje een bakkie koffie. Zo langzamerhand wordt het tijd om terug te gaan naar m'n logeeradres en een welverdiende douche te nemen. Ik schrijf nog wat aantekeningen in m'n notitieboekje en zit nog even wat te lezen. Dan kruip ik lekker in bed, ik hoop dat het morgen een beetje beter weer wordt dan ze voorspellen!

En hier dan weer de laatste foto's van vandaag!

Dag 3

Van Westkapelle naar Vlissingen

Hoewel ik vrij snel in slaap ben gevallen in het smalle bed, word ik rond een uur of twee wakker doordat de regen tegen het schuine zolderraam roffelt. Jeetje, dit is niet normaal meer, dit is ècht noodweer! De regen maakt een oorverdovende herrie en vermindert geen moment! Ik lig ruim een uur wakker en continu blijft het plenzen. Ik krijg visioenen van een compleet verzopen Daan en hoewel ik normaal niet bang ben voor een buitje, neem ik me nu voor om, als het zo vreselijk hard regent, het fietspad linea recta naar Vlissingen te nemen. Dat is 13 km heb ik vanavond gezien, de officiële route is 22 km. Tjonge, jonge wat een ongelooflijke regenbui!

Maar zie, als m'n mobieltje om half 8 afloopt, is het droog! Weliswaar hangen er dikke grijze wolken, maar ze houden hun inhoud zij zich. Om half negen ontbijt ik in de keuken en maak een praatje met de vrouw des huizes, die inderdaad net zo'n Scandinaviëgek is als ik. En het is nog steeds droog! Ik popel inmiddels om op pad te gaan, want ieder uurtje zonder regen is meegenomen natuurlijk.

Rond negen uur ga ik op pad en volg de route die ik gisteren al verkend heb. Als ik langs het water loop, waar ik gisteren ook ben geweest, schijnt er zowaar een flauw zonnetje door de wolken heen. Als ik even later een tussendoor modderpaadje moet hebben, staan daar echter hele grote plassen na die regen van vannacht.

Na dit stukje langs het water mag ik dus inderdaad het pad over de duinen op en dan blijkt wel dat bij deze route het venijn in de staart zit. Het zijn hele hoge duinen en het parcours wordt er behoorlijk pittig door. Het uitzicht over het pad is wel grandioos, af en toe krijg ik het idee op de Chinese muur uit te kijken!

Overigens heb ik van mijn rugzak vandaag helemaal geen last meer. Eigenlijk voel ik nauwelijks meer dat hij zwaarder is dan normaal. Het verwondert me dat zoiets zo snel went, maar het geeft wel goede hoop voor het Wad- en Wierdenpad dat ik ook wil gaan lopen en dat bijna 2 maal zo lang is als deze route.

Na een uurtje doemt daar de kerktoren van Zoutelande op en ik daal van de duintoppen af het dorp in. Er zitten hier restaurantjes genoeg voor een kopje koffie, maar zo snel na het ontbijt heb ik hier eigenlijk nog geen behoefte aan. En ik loop heerlijk, dus ik besluit om dit dorpje qua rust maar over te slaan.

Er komt een stukje door een bos, ik passeer een anti-tankwal uit de tweede wereldoorlog en dan moet ik een vreselijk modderig paadje door een weiland volgen. Ik ben blij dat het droog is geworden vandaag, het zou jammer geweest zijn om deze leuke stukjes uit de route te missen! Overigens heb ik door het niet-rusten in Zoutelande natuurlijk ook een sanitaire stop gemist, maar dit wordt goed gemaakt als ik een openbaar toilet tegenkom!

Hier wat fotootjes van de ochtend, voordat ik de duinen weer in ga!

Want ja, die duinen zijn nog lang niet op, ik mag weer gigantische toppen beklimmen, waarna je het strand heel diep onder je ziet liggen. de zon gluurt nu weer af en toe door de dikke wolken heen en mijn vrienden van het forum zijn stomverwonderd dat ik het droog heb hier! Het schijnt in heel Nederland pijpenstelen te regenen. Sunny stuurt me inderdaad een MMS-je met een fotootje van buienradar, daar ligt inderdaad het hele land onder een dikke wolk, behalve … dat stukje Zeeland waar ik loop! Als die mensen toch niet geduimd hadden, hè!

Na de passage van twee hele fleurige rood-gele torens, zie ik heel in de verte de hoge flats aan de boulevard van Vlissingen staan. Het einddoel komt dus in zicht! Maar ja, ik ben er nog lang niet, want dat pad blijft maar door die duinen golven. Af en toe moet ik een strandovergang kruisen en eentje is wel heel erg steil! Ik kan alleen maar goed afdalen door m'n hakken stevig in het zand te zetten en bij de klim aan de andere kant ben ik blij dat het zand nat en stevig is, met mul zand zou het nog moeilijker geweest zijn!

En dan eindelijk zegt een blauw-geel kruis dat ik niet verder het duinpad hoef te volgen en daal ik af naar het fietspad, waar een rustplaats zal zijn in eetcafé De Vijgheter. Ja, mis dus! Eetcafé de Vijgheter is van naam veranderd en hartstikke gesloten. Dat is wel jammer, zeker omdat ik Zoutelande ook al voorbij ben gelopen.

Enfin, ik wandel verder en even later begint er hier dan toch ook een buitje te vallen. Binnen de kortste keren plenst het aardig door, maar het blijft bij een korte maar hevige bui. Precies in deze bui passeer ik de gemeentegrens van Vlissingen en ondanks de nattigheid fotografeer ik toch even het plaatsnaambord.

Via een leuke grasdijk zie ik de boulevard steeds dichterbij komen, jammer voor de foto's dat er geen zonnetje schijnt. Vlak voor de boulevard ga ik nog even bij een groot windorgel kijken, maar daarvoor staat toch te weinig wind, ik hoor niet veel.

En dan loop ik de boulevard op en heb ik de restaurantjes met koffie maar voor het uitzoeken! En zo zit ik dus voor de laatste keer deze route met een heerlijk bakkie leut. Verder langs de boulevard zie ik de schepen wel heel dicht langs het strand varen. Op de boulevard staan leuke beelden, hoewel ik het beeld van die man die achter z'n jas een sigaret aansteekt dit keer heb gemist.

Aan het eind van de boulevard staat het grote beeld van Michiel de Ruyter. Deze passeer ik en dan gaat het over een sluis naar de witte "Oranjemolen". Er volgt nog een lang stuk langs het water naar de grote sluizen, die steek ik over en dan arriveer ik rond half drie bij station Vlissingen. Ik maak een foto van de allerlaatste sticker op een lantarenpaal en loop dan naar de achterkant van het station naar de grote parkeerplaats. En ja hoor, daar staat m'n blauwe beestje geduldig op me te wachten. M'n eerste wandeltrektocht zit erop!

Hieronder de allerlaatste fotoshow van Walcheren!

Terugkijkend op deze drie dagen kan ik alleen maar zeggen dat ik het een geweldig avontuur heb gevonden. De route was erg leuk en goed aangegeven en de afstanden die ik heb gelopen waren net goed voor het lopen met dit gewicht. De route in twee dagen doen zou voor mij net een tikkie te veel van het goede zijn. De eerste dag - mede door het mooie weer - heb ik toch wel de allermooiste gevonden, Middelburg en Veere waren helemaal geweldig. De tweede dag vond ik leuk, maar wel wat saaier dan de eerste dag en Domburg viel me een beetje tegen. De derde dag was toch wel het zwaarst, zo helemaal door de duinen heen. Ik vind het zeker de moeite waard om het nog een keer te doen, wie weet ook een keer andersom!

Tot volgende keer en groetjes van Wandelbeer!

Vergeet mijn gastenboek niet!