Wandelingen in Finland

Het werd vakantie op de Beereplaats. Dat konden we merken aan een toenemende nervositeit in huis. We bleven er maar een beetje gelaten onder, tenslotte zijn Noortje en Rotmoffie altijd de enigen die mee mogen, de rest had een paar saaie weken voor de boeg! Vreemd was wel dat Noortje dit keer in plaats van een Noors vlaggetje een Fins vlaggetje in haar pootjes gedrukt kreeg. Finland??

's Nachts zijn we stiekem in de boekenkast gaan neuzen en daar troffen we zowaar een Fins woordenboekje aan. Dat is een gekke taal zeg, daar kan je echt geen honing van maken! Wist U dat "beer" in het Fins "karhu" is (juist, van die schoenen van vroeger!!!)

Vlak voordat Rob en Danyell weg gingen werd ik opeens van de rugzak geplukt. Hè getsie, ik zou toch niet in een andere kamer neergezet worden!? Maar nee, ik hoorde Danyell iets mompelen over een Berenroute en Wandelbeer die mee mocht en ik kreeg hartkloppingen en de hik van schrik! Ik mocht mee! Wauw! Samen met Noortje en Rotmoffie werd ik in de auto gezet en daar gingen we, wat heb ik enthousiast gewuifd naar alle achterblijvers.

Het werd me al gauw duidelijk hoe het zou gaan tijdens de vakantie: Rotmoffie gaat altijd mee het hotel in en Noortje en ik zouden in de auto blijven om op de spullen te passen. De reis ging voorspoedig en al gauw passeerden we de Duitse grens. Moffie vertelde honderduit over zijn geboorteland en ik vond alles spannend, tenslotte was ik nog nooit in het buitenland geweest. Hier kwam er na een koffiestop een nieuwe beer aan boord. Van zijn levensverhaal rezen je de haren te berge! Zijn hele leven had hij met een heleboel andere beesten doorgebracht in een glazen bak. Af en toe kwam er dan een grote grijper uit de lucht zakken, meestal pakte die niks, maar soms werd er een beest zomaar de lucht ingehesen! En die zagen ze dan nooit meer terug. En vandaag was hij dus in de grijper beland, schrikbarend! We troostten hem zo goed als we konden en algauw zag hij de zonnige kant van het leven weer in. Danyell doopte hem King, omdat het wegrestaurant een Burger King was geweest.

Het volgende avontuur was de boot naar Finland, wat een vreselijk grote boot was dat. Danyell maakte een foto van mij met de boot op de achtergrond, prachtig voor m'n album! Noortje, King en ik bleven op het autodek in de auto. Dat was 's nachts hartstikke donker en we hebben reuze lol gehad met alle andere beesten die in de auto's waren achtergebleven. 's Morgens was het nog een heel gezoek voor we allemaal onze eigen auto weer hadden teruggevonden! Maar daar weten Rob en Danyell natuurlijk niks van, die denken dat we de hele nacht netjes op onze plek zijn blijven zitten, de sukkels.

Finland zelf is een prachtig land, om stil van te worden. Noortje blijft natuurlijk volhouden dat Noorwegen veel mooier is, maar daar ben ik nooit geweest. Rob en Danyell vinden Noorwegen ook wel mooier, maar Finland is een goede tweede, zeggen ze. Er zijn vooral veel bossen en meren, het is, als je van de boot afkomt, net alsof je een bos inrijdt en daar pas drie weken later weer uitrijdt. En in de tussentijd heb je je 4.000 kilometer afgelegd …..

Na een paar dagen volgt in het Pyhä Häkki Nationaal Park de eerste wandeling. De route gaat door een bos met eeuwenoude dennenbomen, de grootste en oudste daarvan is de "giant tree", de Iso Puu dus, waarbij iso groot betekent en puu boom. Helaas horen we van een boswachter vlak voordat we aan de tocht gaan beginnen dat Iso Puu aan het doodgaan is na driehonderd jaar, ach…… Zo zie je maar weer, niets is voor de eeuwigheid.

De route is maar drie kilometer en aanvankelijk doet Danyell hier nogal lacherig over maar algauw komen we erachter dat Finse kilometers heel iets anders zijn dan Nederlandse kilometers ….. Ten eerste zijn ze mooier, tjonge jonge wat een mooi bos was dat! Het is niet te vergelijken met een bos in Nederland, hier is het ècht stil, het enige wat we horen is het getik van een specht en het lukt om daar een prachtige video-opname van te maken. Daarom duurt het ook allemaal langer, we staan om de haverklap stil voor een foto of een video.

De trail is aangegeven met verfspatten op bomen en soms een houten bordje, vooral als er routes afsplitsen. In het begin lopen we door een moerassig gedeelte en hier liggen mooie plankieren. Als we het bos ingaan duurt het niet lang voor we de eerste omgevallen boom tegenkomen. En daar staan we in opperste verbazing stil: ze hebben er een trapje overheen gebouwd! Nee, werkelijk waar, drie treetjes aan de éne kant en drie treetjes aan de andere!

Rob zet het geheel uitgebreid op de foto, want, zoals Danyell zegt: dit moeten ze bij de RWV zien, kunnen ze nog wat van leren! En het was geeneens een dikke boom, wij hadden er bij wijze van spreken onze oma nog overheen laten klauteren!

Verderop in het bos brengen we een eerste en laatste groet aan de stervende Iso Puu, hij was inderdaad groot! Als we terugkomen bij het beginpunt zit daar een groepje Finnen bij een kampvuurtje vissoep te eten. Vriendelijk krijgen we ook een kopje aangeboden, maar wij prefereren de koffie die ze ook klaar hebben staan. We maken een praatje en één van hen blijkt op een papierfabriek te werken. Ja, dat kan niet missen natuurlijk, met zulke bossen moet er wel een bloeiende papierindustrie zijn!