Planten

Deze plant lijkt een beetje op fluitenkruid. Fluitenkruid bloeit vooral in mei en kleurt dan de wegbermen wit. In juli als het fluitenkruid uitgebloeid is staan dezelfde bermen vol met berenklauw. De bladeren van de berenklauw zijn veel groter en grover dan de bladeren van het fluitenkruid.

Hoewel de Berenklauw algemeen voorkomt in grasland, beschaduwde bossen, in hagen en langs wegen, wordt de plant ook vaak in tuinen gekweekt. In tegenstelling tot de reuzenberenklauw veroorzaken de bladeren van de Wilde berenklauw geen huidirritaties of eczeem.

De jonge bladeren kunnen zelfs gekookt wonden gegeten of wonden toegevoegd aan soepen en sauzen. De plant is genoemd naar de held Herades, die hem voor het eerst als geneeskruid zou hebben gebruikt. Nog steeds wordt de plant in de farmaceutische industrie gebruikt voor preparaten tegen keelontsteking en bronchitis.

Er is ook een gekweekte en vaak verwilderde soort berenklauw die 2 tot 4 meter hoog kan worden, de reuzenberenklauw. Eind april, begin mei boort deze reuzenberenklauw zich met rasse schreden uit de grond. Eerst nog laag groeiend, later torent een minstens drie meter hoge plant ver verheven boven andere planten uit. Letterlijk een reus met een enorme groeikracht. Een stengeldoorsnede van tien centimeter is ook heel normaal.

De reuzenbereklauw maakt bladeren van minstens één tot anderhalve meter lang. Bladeren zijn grof gezaagd en diep ingesneden. Reuzenbereklauw groeit in humeuze en vochtige grond in de volle zon. De plant is een twee- tot vierjarige plant en bloeit van juni tot ver in de herfst. De reuzenbereklauw is door zijn monsterachtige verschijning (alles is groot) toch een heel decoratieve plant.

Wie in aanraking komt met blad of stengels van de reuzenbereklauw of zonder handschoenen daarin knipt, kan een enorme wond krijgen. Vooral stengel en bladsteelharen zijn de grote boosdoeners. Als de huid in aanraking komt met de brandharen, veroorzaakt dit in eerste instantie een brandblaar. Later wordt dit een open zwerende wond, waar je niet zo maar in korte tijd vanaf bent.

De beredruif is een altijd groen heestertje en wordt in wat noordelijker, koudere klimaatzones gevonden. De plant heeft rode bessen, welke door beren zeer smakelijk worden gevonden. De bloemen zijn eveneens rood. De bladeren worden medicinaal gebruikt.

De bladeren en bessen werden door vrijwel alle traditionele volken in de noordelijke gebieden gebruikt. Soms werden de bladeren vermengd met tabak en gerookt. In Rusland maakte men thee van de bladeren. De bessen werden als afslanker gebruikt en daarnaast gebruikte men de bladeren tegen infecties door de samentrekkende werking ervan.

De berenoor komt uit Zuid-Afrika en moet een plaats in de volle zon hebben om z'n bloemen te kunnen openen. Hij produceert de hele zomer opvallende bloemen, die wel tot tien centimeter groot zijn. Er zijn bloemen in verscheidene tinten, variërend van gele tot warmrode tinten. De hoofdbloei van de plant is aan het begin van juni. Eind augustus loopt de bloei terug. Hybriden zijn gemakkelijk te stekken. Dat kan op elk gewenst moment en ze wortelen snel. Kenmerkend voor het geslacht is de grijsviltige beharing aan de boven- of onderzijde van het blad.