Geschiedenis
De oervader van alle beren leefde zo'n veertig miljoen jaar geleden en staat bekend als de dageraadbeer (ursaurus elemensis). Waarschijnlijk had deze het formaat van een flinke terriër met kenmerken van de huidige beer, maar ook van een hond en een wasbeer. Deze twee families staan dan ook het dichtst bij de beren.
Uit de dageraadbeer ontwikkelden zich ongeveer 20 tot 25 miljoen jaar geleden drie soorten:
De tremarctinea (de voorvader van de Zuid-Amerikaanse beer), de protursus (de stamvader van alle in Europa, Azië en Noord-Amerika voorkomende beren) en de ailuropodinae (de oervader van de pandafamilie).
Tremarctinea
Hieruit evolueerden ca. 14 miljoen jaar geleden 4 soorten,
waarvan er twee, de plionarctos en de arctodus in Noord-Amerika
bleven. Hieruit ontwikkelden zich de arctodus pristinus (de
kleine kortsnuitbeer) en arctodus simus (de grote kortsnuitbeer).
Deze kortsnuitberen stierven ca. 12.000 jaar geleden uit.
De andere twee, de arctotherium en de tremarctos zochten het
warmere klimaat van Zuid-Amerika op. Uit de arctotherium
ontwikkelden zich o.a. de Braziliaanse beer, de Pampa-beer en de
Buenos Airesbeer. Deze zijn alle uitgestorven. Een van de
ondersoorten van de tremarctos, is de voorvader van de enige
overlevende Zuid-Amerikaanse beer, de brilbeer (tremarctos
ornatus).
Protursus
Uit Protursus ontwikkelde zich zo'n 5 miljoen jaar geleden Ursus
minimus. Hieruit evolueerden de Maleise beer, de Lippenbeer, de
Kraagbeer, de Amerikaanse zwarte beer en de Etruskische beer
(Ursus etruscus).
Uit deze laatste evolueerde de holenbeer (Ursus spelaeus), de
directe voorvader van de huidige bruine beer.
De voorvader van de huidige Amerikaanse zwarte beer en de in
Siberië levende bruine beer (later de grizzly, Ursus arctos
horriblis) trokken beide de Beringstraat over, die toen nog een
landengte was, naar Alaska. Daar concurreerden zij met de
kortsnuitbeer, waardoor de laatste vermoedelijk uitstierf.
De bruine beren die later naar de poolstreek trokken ontwikkelden
zich tot de ijsbeer.
Ailuropodinae
De oudste fossiele overblijfselen van de panda's dateren van 8
miljoen jaar geleden, dit was de Ailuropodinae lufengensesis, een
klein dier. Zijn opvolger, van drie miljoen jaar geleden was
Ailuropodinae microta en deze was wat groter en had ongeveer de
helft van de omvang van de huidige panda. In de loop van
honderdduizenden jaren ontwikkelde zich hieruit de Ailuropodinae
melanoleuca baconi, welke nog groter was dan de huidige.
Uiteindelijk ontstond hieruit de huidige panda. Aangenomen wordt
dat de panda zich door concurrentie met andere roofdieren
terugtrok in de bamboebossen en overging op een menu dat voor 99%
vegetarisch is.
Vergeet mijn gastenboek niet!